Bevallingsverhaal

zondag 14 november waren mijn ouders op visite. ik vroeg nog aan mn stiefmoeder hoe het voelde als je vliezen zouden breken,
want stel dat je nou net stond te douche en het niet merkte hahah. nou dat merk je wel hoor meid was haar antwoord.

al een paar dagen sliep ik erg slecht en zo ook de avond van 14 november.
om half 2 eruit om even te gaan toileteren.
het bleef maar lopen, en al gauw merkte ik dat ik niet alleen aan het plassen was. ik stond op met een handdoek
tussen mijn benen en het liep nog steeds.
Ik zei tegen mijn vriend ; het is begonnen hoor!!! binnen no time stond ie me vragend aan te kijken in de badkamer!
hij zegt ok! wat moeten we doen.
Pak maar even een glas zei ik dan kijken we even of dat het helder is.
Omdat ik nog maar 36 weken zwanger was toch naar even de
vk gebeld of we thuis moesten blijven.
Hij heeft het ziekenhuis gebeld en belde mij daarna terug dat we daar heen moesten komen.
Ik heb mijn vriendin gebeld want die zou ons brengen als het zo ver was. ze was er binnen 10 minuten!!
Gauw de tassen gepakt want er stond nog niks klaar voor het ziekenhuis. dat wouden we die week gaan doen hahaha.

Eenmaal in het ziekenhuis hebben ze nog even gekeken of het inderdaad vruchtwater was, en mij daarna aan de ctg aangesloten.
alles was goed. Ik kreeg een prachtig ziekenhuisbed aangeboden en mocht daar wachten tot de weeen op gang zouden komen.
mijn vriend is rond half 7 richting huis gegaan om even wat bij te slapen.

Smiddags was hij terug met zijn moeder! en hij is rond 6 uur weer naar huis gegaan.
Rond half 3 snachts kreeg ik een soort van menstruatie pijn en ben maar wat gaan lopen over de gang. daarna weer proberen te slapen
maar de pijn veranderde al snel en werd al gauw best hevig. Ik heb op de knop gedrukt en gevraagt aan de zuster
of dit nou weeen waren?
ze zei; aan je gezicht te zien wel hahahah. ze zei; bel je vriend maar op hoor!
omdat het midden in de nacht was heb ik tot een uur of 7 gewacht hem te bellen. toen hij rond half 8
in het ziekenhuis kwam lag ik daar al een tijdje heerlijk de weeen weg te puffen. ik zei tegen hem dat ie niet moest schrikken als
ik even niet reageerde of in een soort van trance was hahaha.

De weeen werden uit eindelijk alleen maar heftiger en kon het nauwelijks wegpuffen. Ik heb op de knop
gedrukt en de zuster gevraagt of ze alvast
iets klaar wilde zetten voor als het echt niet meer vol te houden was. ze had nog niks gezegt en ik werd al
kwaad dat ze niet meteen ging rennen voor pijnverlichting hahah. het duurt namelijk nog wel een tijd voor je het eindelijk kan krijgen!!!

Ze zei we gaan eerst eens kijken hoeveel ontsluiting je hebt!
Ik dacht ojee straks heb ik nog maar 1 of 2 cm! maar ik had al 10 cm en mocht meteen naar de verloskamer!
eenmaal daar aangekomen heb ik me op een ander bed gehesen en gingen ze de spullen klaar zetten voor de bevalling,
nog een half uurtje puffen en daarna mocht ik zelf aan het werk! maximaal 1 uur persen werd er gezegt!
Jezus dacht ik nog, dit ga ik nooit trekken! na 1 uur en 10 minuten persen werdt met
behulp van een  knip en bij de laatste perswee de vacum onze zoon levi
op mijn buik gelegt en dat was echt het mooiste moment van mn leven!
wat een prachtig ventje was het! en wat was ie groot hahaha. had dat in mijn buik gezeten?

Mijn vriend is een enorme steun geweest tijdens de bevalling. heeft me goed gekalmeerd tijdens de persweeen
en mocht zijn hele hand fijn knijpen. alles heeft hij gezien zonder flauw te vallen of het eng te vinden en dat vind ik echt super hoor!
hij heeft gezien hoe levi ter wereld kwam en daarna natuurlijk de navelstreng doorgeknipt!
schat! dit hebben we maar mooi even gefixt!

en het is waar wat ze zeggen hoor! ik zou het zo weer doen!!!!!!