Hectische maand

Nee he, niet weer een cyste… was het eerste waar ik aan dacht toen mn menstruatie uitbleef.
Ook de buikpijn was terug waar k rond december zo mee te kampen had.

Ik wist van de vorige keer dat de huisarts eerst zeker wilde zijn dat ik niet zwanger was voor hij ging onderzoeken, dus ik op 13 april maar even een testje gedaan smorgens om dat even uit te sluiten.

Was immers toch gewoon aan de pil!!

In potje geplast. Staafke dr in

Ondertussen me ding gedaan zoals elke ochtend voor je naar je werk gaat.
Na een minuutje of 5 weer terug naar de wc waar het potje urine op me stond te wachten.

KRIJG NOU TIETEN. Kijkend naar mn borsten en mn buik besefte ik ineens toch wel iets gemerkt te hebben. Wat branderige steekjes en zo. Maar ja ..zat immers op mn menstruatie te wachten en dan heb je ook wellis rare kwaaltjes toch ?

Na een tijdje doelloos voor me uit te hebben gestaard een paar flinke tranen te hebben gelaten en 30 keer gepoogd te hebben jeroen te kunnen bereiken ben ik maar naar mn werk gegaan. Was al een kwartier te laat. Oeps!

Het eerste wat mn baas zei Goh wat zie jij dr uit!
Zit je? waren mn eerste woorden.

Kijkend naar zn stoel waar die opzat en met een blik van ja dat zie je toch ….riep k…ik ben in verwachting!

O meis toch ….. en…. Ben je dr blij mee of helemaal niet? Ik zeg ik heb geen idee was er niet mee bezig en kan me vriend ook niet te pakken krijgen!
Hij zegt; ik ga zo vergaderen ga jij maar is rustig nadenken wat je wil want dit is natuurlijk wel iets waar je goed over na moet denken. Zijn jullie klaar voor het ouderschap heb je ruimte heb je genoeg geld wil je niet liever nog genieten met zn 2 . trouwen misschien?.

Je hele leven verandert meid!
Na deze wijze woorden vertrok ie richting zn vergadering.

Na nog een tijdje doelloos voor me uit te hebben gekeken pakte ik mijn mobiel en belde mn ventjie!

He he zeg ik. Zit jij op de hartbewaking van t ziekenhuis dat je nie opneem Jezus.
Rustig maar hoor ik ben aan het werk. Na mijn excusses te hebben gemaakt voor mn uitspatting deelde ik hem voorzichtig mede dat zwanger was.
…… stilte!

MEEN JE DAT NOU! Oooo echt waar! Jezus hier schrik ik even van.
Gelukkig kon ik aan zn stem horen dat ie iig niet boos was hahaha. Hij vond t eigenlijk een prachtig iets!

Hij vroeg voorzichtig wat ik er nou van vond. En ik zei hem dat ik het ook wel leuk vond maar nog een beetje flabbergasted was. Hij zei dat ik me rustig moest houden en dat we er thuis lekker rustig over gingen praten. En dat wat ik ook besliste dat hij achter me stond. How sweeeettt

Heb de hele dag in een soort van roes geleefd. Zo onwerkelijk. Sylvia zwangertt?

Bij thuiskomst lekker gaan kletsen en besloten er voor te gaan. Ook al hadden we nog honderden twijfels. Na wat op internet te hebben zitte neuzen en nagedacht te hebben over hoever we al zwanger waren de huisarts gebeld. Die vertelde dat we een afspraak moesten maken bij de gyn of verloskundige. Omdat ik altijd het zeker wil zijn dat alles goed is maar voor een afspraak bij de gyn gekozen. Die kunnen gelijk een echo maken om te kijken of alles goed zit.

Mijn intuïtie zei dat er helemaal niks zat en dat ik waarschijnlijk schijnzwanger was. Ook al zei de test wat anders… typisch syl
Binnen een week konden we terecht voor een echo!

Het is niet goed mevrouw mackenbach. Er is alleen een vruchtzakje aangemaakt zonder kindje.
De vruchtzak is al aan de grote kant er had een kindje in moeten zitten.

We werden naar huis gestuurd met de mededeling dat we op een miskraam moesten wachten.

Ook al waren we niet bezig een kindje te verwekken kwam dit toch wel ff hard aan.
Na hier ook weer veel over gepraat te hebben hadden we zo iets van het is gewoon de tijd nog niet.
Dingen gebeuren met een rede. Daar ben ik nog steeds van overtuigt.

Ik dus thuis wachten tot het afgestoten zou worden. Wachten wachten en nog is wachten.
Na een paar dagen begon ik vreselijk over te geven. Hielt niks binnen. Zelfs geen water.
Voelde me lamlendig en wilde hier zo snel mogelijk van af. Was hondsberoerd.

Na een week terug voor de afspraak van de curretage. (abortus van de vruchtzak )

Ze ging met het echo apparaat naar binnen. Ik lag vrij ontspannen er van overtuigt dat er ook nog geen miskraam op gang aan het komen was. en ze het weg zouden moeten halen. Zegt mn vriend ineens!

Ik zie de baby!!
Ik draaide mn hoofd om naar het scherm en zag daar ons wondertje met kloppend hartje.
Helemaal niks aan de hand. Zo zwanger als wat.
Jeetje. Zo wordt je wel van de ene emotie in de andere gegooid. Ik dacht wat moet ik nu weer voelen dan? Wist t echt even niet.

Deze dingen gebeuren vaker zei de gyn, vandaar dat we altijd nog even kijken. Soms is het nog te klein om het de eerste keer te kunnen zien. Van harte gefeliciteerd zei ze
Tranen van blijdschap. Jeroen was ook super blij. Hij was ook degene die gelijk al zag dat er gewoon een baby in mn buik zat.

Een paar weekjes gaan voorbij. De zwangerschapshormonen gieren door mn lijf waardoor ik echt soms van die vervelende chagrijnige buien heb. Ook tegen manlief ( sorry sgat ). Ben acuut gestopt met mn antidepresiva ( schaam me nergens voor zo als je leest ) blow niet meer en drink niet meer. Wel rook ik af en toe nog een sigaretje. Ben aan t afbouwen.

Komt zoveel op me af en dan ook nog die hormonen het is niet niks. Vreselijk die stemmingswisselingen. Zou wel te maken hebben met de verandering in me lichaam en het stoppen met van alles en nog wat in één keer.
Heb vaak gedachtes gehad dat ik toch geen moeder kon zijn. Het niet aan zou kunnen, ik wilde het niet meer. Echt gewoon de hormonen hoor!

Na een goede echo te hebben gehad 2 weken later bij de verloskundige waar we ons kindje druk zagen bewegen besefte ik dat dit gewoon een wondertje was en dat we hier echt voor moeten gaan. Er groeit gewoon een kindje in mijn buikje. Met opmeten was het wel even moeilijk omdat ie maar niet stil wilden liggen. Hij sprong gewoon heen en weer haha. Zoooo mooi om te zien.

Jullie zullen begrijpen dat t wel even oplucht het nu van me af te kunnen schrijven en bekend te maken dat we een kindje verwachten. Ook wel zo handig op feessies ofso als ik de alcohol afsla!!hihi.

We zijn nu bijna 3 maanden op weg dus het cruciale punt is voorbij . wij vertrouwen erop dat dit helemaal goed gaat komen en dat we rond 14 december ons wondertje in onze armen mogen houden.
We houden jullie op de hoogte!!