Geland...

Het lijkt te zijn geland...
Eerst was er het ongeloof. Daarna even niet aan toe willen geven en nu is het toch echt zo...
Echt mijn hele leven staat op zijn kop... had ik niet verwacht eigenlijk...
Eerst dacht ik... komt allemaal wel goed.
Terwijl ik er nu soms geen gat in zie...
Zit gewoon niet lekker in mijn vel helaas.
Ben een beetje down. Heb honger. Heb dorst. Ben moe. Heb zere borsten. Ben snel geïrriteerd.
Eigenlijk is er maar weinig dat leuk is...
Die vervelende hormonen ook... (gelukkig kan ik die de schuld geven) Maar toch... het komt goed!!!