Proberen na Mirena

Hallo allemaal,

Ik ben al een tijdje fanatiek meelezer (lees: obsessief :)) maar dit is de eerste keer dat ik zelf iets plaats.

Mijm dochtertje wordt in augustus 3 en ineens, uit het niets, hadden haar papa en ik een tijdje terug het gevoel: we willen een 2e, nu. Mijn dochtertje wilt een broertje, geen zusje (geen idee hoe ze daarop komt hahaha!) Dus we gaan het wel zien.

Nu zal iedereen wel herkennen dat wanneer je dat wilt, de tijd zoo lang lijkt te duren. Toen ik zwanger wilde worden van de 1e slikte ik de pil. De laatste daarvan had ik op 5 juni geslikt en op 5 december, precies een half jaar later, had ik een positieve test. Ik was toen een maand zwanger dus het heeft 5 maanden geduurd. Ik weet nog heel goed dat ik mezelf toen al gek aan het maken was aangezien iedereen om me heen de 1e ronde of zelfs per ongeluk zwanger raakte. Terwijl ik normaal ontzettend nuchter ben en weet dat een jaar gemiddeld heel normaal is. Stom hoe zoiets je zo veranderd en van sterke volwassen vrouw naar een onzeker ongeduldig meisje kan omtoveren.
Lang heb ik geroepen: joh 1 is genoeg. Je kunt ze alles geven, opvang is makkelijker en blablabla. Maar ineens TIKTAKTOK rammelende eierstokken. 22 april is mijn mirena spiraal eruit gegaan.

Maar wat ik nou raar vind.. de 22e is de spiraal er dus uit gegaan. De 25 tot en met de 28 had ik bloedverlies. Toen dacht ik ongesteld. Maar nu de 10e tot vandaag weer ongesteld. Was het eerste dan een soort onttrekkingsbloeding?
Ik ben weer obsessief want voor de mirena en mijn dochter was ik zooo onregelmatig. Ik weet nu ook dus niet hoe en wat ik in de gaten kan houden en dat is veel gevraagd voor een neurotische planner als ik haha.
Ik weet nog dat de positieve test van mn dochter echt een verassing was aangezien ik dacht goh dat zou een leuk sinterklaas cadeau zijn (had geen klachten en geen idee van mijn cyclus).

En nou nog een dingetje. Misschien stom dat ik me daar nu al zorgen over maak. Ik heb een zus, 3 jaar ouder. Ik houd vaan haar met heel mijn hart maar zij is een heel moeilijk en jaloers persoon.. toen ze erachter kwam dat ik, haar jongere zusje, probeerde zwanger te worden heeft zij zich 'perongeluk' zwanger laten maken van haar vriend met wie ze net een maand samen was. Zij wilt dolgraag meerdere kinderen en had deze ook al gehad als ze niet inmiddels gescheiden is van de vader van haar kind. Laatst werd een vriendin van haar getagd in iets van babys door iemand en toen is ze letterlijk boos geworden op haar vriendin aangezien ze er niet zo achter wil komen als ze zwanger zou zijn want dat zou haar dan kwetsen zei ze. op dat moment heb ik haar voor gek verklaard en gezegd dat anderen niet hun babywens hoeven af te stemmen op haar levenskeuzes, maar nu maak ik me soms echt al zorgen over hoen zij zou reageren wanneer ik zwanger blijk...
Stom he...

Sorry heel verhaal!