De termijnecho gehad.

Donderdag 9 juni, ik ben 10.6 zwanger. Eindelijk mag ik voor de echo!
Eerst nog werken want we zijn eind van de middag pas aan de beurt.
Mijn schoonzusje appt, ze heeft bloedverlies, is 7 weken zwanger.
Ik app terug dat ze direct de vk moet bellen. Even later mag ze naar het zh voor een echo. Een half uur voordat wij mogen.

Het is zover, we zitten in de wachtkamer. Veel te vroeg natuurlijk. Beter te vroeg dan te laat zeg...
We mogen naar binnen, ,nog geen nieuws van mijn schoonzusje.
Eerst gegevens controleren en dan liggen en de gel en echo erop.
We zien direct een bewegend kindje en een kloppend hartje. Pfff wat een opluchting.
Kijk daar het hoofdje, neusje, de kaak, twee armen en twee benen. Het klopt...
Maar toch mijn gevoel... Er is iets.

De echoscopiste vraagt of ik even wil hoesten, dan draaien van links naar rechts, weer hoesten.
Of we nagedacht hebben over een nekplooimeting. BAM dus toch....
Nou ja uhm... Stamel ik uit. Ze vraagt of ze de nekplooi op mag meten.
Ja natuurlijk! Ik weet dat de max 3,5 is. Ik zie de meting oplopen...6,19!!!!

Ze stopt en wil wat dingen uitleggen, ik weet al wel wat het in kan houden een te dikke nekplooi omdat ik het internet wat dat betreft helemaal
heb afgezocht de eerste, tweede en ook deze zwangerschap.

Waar we bij zitten belt ze naar het zh voor een spoedafspraak. Maandag de 13de moeten we er heen.
Redelijk nuchter komen we er uit. Dan de familie bellen...
Dat is heftig want twee keer slecht nieuws..... Mijn schoonzusje heeft een miskraam.
Zij hebben geen hoop meer. Wij alleen maar onzekerheid .

S avonds staat de eerste afspraak bij de vk. Ze staan al op ons te wachten. We zien bij beide vk's medeleven.
We hebben het er even over. Ze kunnen ons ook niets zeggen.
Ze vinden het zo knap dat we zo nuchter zijn.
De intake is ook heel gezellig. We lachen ook gewoon lekker hard.
Op de vraag of ik leven voel kan ik zeggen da tik twijfel. Ze zegt nog dat het wel zou kunnen omdat het de derde is.
Ik zeg nog dat mijn baarmoeder al heel hoog zit. Drie vingers onder mijn navel.
Zegt ze tegen me... Normaal doen we het nooit zo vroeg maar zou je willen proberen het hartje te luisteren?
Ja hallo tuurlijk! Na even zoeken hoorden we het luid en duidelijk kloppen. Wat blijft dat mooi en bijzonder zeg!
Hierna nemen we afscheid en gaan we naar huis.

De volgende dag tot nu aan toe... Ik ben moe, voel me verslagen, ben verdrietig....
De klap is binnengekomen.
Ik ben bang dat we de komende weken in onzekerheid zullen zitten.
Nog 1 dag doorzetten en dan is de afspraak in het zh. Afwachten is het enige dat we kunnen doen.

Oh ja, inplaats van vandaag 11 weken en twee dagen zwanger te zijn ben ik al 12 weken!
Ik ben 5 dagen vooruit gezet! Het is een kerstkindje. Uitgerekende datum nu is 25 december!