En daar sta je dan

Gisteravond na het werk wachtend op mijn man tot hij thuis komt.
Even snel alvast het eten voorbereiden voordat we samen de kinderen op gaan halen.
Ineens een golf van misselijkheid terwijl ik de ingrediënten alvast door elkaar doe.
Mijn gevoel zegt je moet een test doen.

Dus snel naar boven, even urine opvangen, en een test doen.
Ik wacht tot de controlestreep verschijnt en zie geen tweede streep verschijnen.
Oh ik lees dat ik 5 minuten moet wachten. Ik leg de test weg
5 minuten duren lang dus ik pak een boek.
Geen idee wat ik heb gelezen, Het wil niet doordringen.
Pff hoe vaak heb ik al geest de afgelopen jaren.... En toch, wat een zenuwen...

Na 2 minuten trek ik het al niet meer. Ik kijk, en nog een keer, en nog een keer.
Ja het is echt! Er staat een tweede streep!
Als het goed gaat mogen we een derde kindje krijgen! Oh wat ben ik blij!
Maar oh jee, hoe gaan we dat doen? Eigenlijk komen we een kamer te kort en eigenlijk.... En oh jee hoe ga ik dit aan mijn man vertellen.

Bijna een jaar zijn we bezig geweest voor een derde kindje. We hadden het een beetje opgegeven.
Maar jeetje....

Ik app mijn man. 'kom je snel naar huis? Hoe eerder hoe beter'
20 minuten later stapt hij binnen. Ik heb wel honderd keer op de test en klok gekeken.
Als geintje vraag ik of hij nog wat loonsverhoging krijgt. 'Een beetje' is zijn antwoord.
'Dat is jammer want dat kunnen we goed gebruiken' en duw de test onder zijn ogen.

De grijns is niet meer van zijn gezicht af te krijgen.

Wat zijn we blij!!!
Wel voorzichtig want ik heb het gevoel dat ik ongesteld moet worden.
en misselijk? Jazeker en dat heb ik bij mijn andere zwangerschappen niet gehad!