Angst om te bevallen

Ik was de eerste keer ook erg bang voor de bevalling. Maar toen een lief iemand tegen mij zei: jij kan dit, dat weet ik gewoon! Verdween de angst.

Dit heb ik vervolgens aan een vriendin gezegd die enkele weken na mij ging bevallen, want ondanks een pittige bevalling, vond ik het ook meevallen (Ik zag eigenlijk al als tiener tegen het moment van bevallen op whaha) Dus toen het klaar was was ik zo trots🙊 Mijn vriendin kreeg hier ook zelfvertrouwen door 😀🙏

Ik was de eerste keer ook erg bang voor de bevalling. Maar toen een lief iemand tegen mij zei: jij kan dit, dat weet ik gewoon! Verdween de angst.

Dit heb ik vervolgens aan een vriendin gezegd die enkele weken na mij ging bevallen, want ondanks een pittige bevalling, vond ik het ook meevallen (Ik zag eigenlijk al als tiener tegen het moment van bevallen op whaha) Dus toen het klaar was was ik zo trots🙊 Mijn vriendin kreeg hier ook zelfvertrouwen door 😀🙏

Ik was de eerste keer ook erg bang voor de bevalling. Maar toen een lief iemand tegen mij zei: jij kan dit, dat weet ik gewoon! Verdween de angst.

Dit heb ik vervolgens aan een vriendin gezegd die enkele weken na mij ging bevallen, want ondanks een pittige bevalling, vond ik het ook meevallen (Ik zag eigenlijk al als tiener tegen het moment van bevallen op whaha) Dus toen het klaar was was ik zo trots🙊 Mijn vriendin kreeg hier ook zelfvertrouwen door 😀🙏

Bespreek dit vooral met je vk! Ik herken het niet bij mijzelf maar weet wel dat er toch wel een aantal vrouwen zijn die dit wel herkennen. Ik ben nu met de gynaecoloog bezig voor mijn geplande ks. Begint wel weer te kriebelen. Ik zie op tegen het herstel ervan. Dat was de 1e x ook erg pittig en daar blijft toch wel wat van hangen. Gelukkig bij de 2e een betere ervaring. En onze kids zijn ook zo groot, verwachting is opnieuw en grote baby. Heb jij ook groei echo's gehad? Misschien kun je dat nog vragen om te zien of dit kindje bij jou ook zo groot is. Stel dat het niet zo is dan heb je al minder kans op herhaling en ga je er toch anders in staan. Ik wens je een hele goede bevalling toe en ik hoop dat de angsten af nemen.

Ik denk dat het voortkomt uit je laatste bevalling het gaat vast en zeker goed komen meer dan afwachten kan je inprincipe ook niet..hopelijk gaat het deze keer helemaal meevallen voor je

Ik heb het zelfde gehad bij mn 5e kindje..zo bang. Die.angst voel ik.nu nog. De angst voor.de.bevalling.

Uit eindelijk is mn dochter binnen 4 uur geboren..Ik was half 3 in het zh gevraagd om pompje om te ontspannen. Die had ik om 3 uur. En mn dochter is 25 min later geboren. Om half 3 had ik nog 5 cm net als thuis uur later was ze er.

Ik kon het loslaten die angst door pompje. Maar ik voel nu nog wel die angst

İk ben nog pas 27 weken, en ik vind het nu al eng 🙈

Ik denk dat het voortkomt uit je laatste bevalling het gaat vast en zeker goed komen meer dan afwachten kan je inprincipe ook niet..hopelijk gaat het deze keer helemaal meevallen voor je

Je zegt dat je het graag "op je af wil laten komen". Maar het is opzich niet gek dat je na 4 bevallingen het een en ander aan ervaringen, verwachtingen, ideeën en angsten meeneemt toch? Het zou ook gek zijn om dat allemaal uit te kunnen schakelen denk ik. Een andere benadering is dat je erkent: ik heb nare ervaringen gehad, dat maakt het nu spannender. Dit is een nieuwe bevalling, met nieuwe omstandigheden, hoe ga ik hier het beste van maken en waar ben ik bang voor? Krop het niet op, het "loslaten" is iets anders dan er niet over praten. Maak het bespreekbaar met je verloskundige en je partner, laat weten waar je tegenop ziet, bespreek wat je nu graag anders ziet. Dat kan echt al opluchten en ze kunnen je dan ook helpen als je toch angstig wordt!

Je kan ook nog googlen op ontspanningsoefeningen voor de bevalling (de "luchtballon" vanuit hypnobirthing is gericht op angsten loslaten bijvoorbeeld), die kunnen al in de voorbereiding helpen.

Ik herken het deels. Ik ben nu halverwege de zwangerschap van de tweede, had een intense bevalling de eerste keer en een depressie in mijn kraamtijd. Ik probeer niet de angst de baas te laten zijn, maar accepteer ook dat die er wel is, net als de kans op herhaling trouwens. Voor mij werkt me voorbereiden juist wel, door alvast hulp te zoeken vooraf; dan kan ik het daarna makkelijker loslaten. Voor nu ben ik er vrij rustig en vol vertrouwen in, maar vraag me dit nog maar eens als ik 38 weken zwanger ben ;)

Heel veel succes met de laatste loodjes, zet 'm op, en hé - je hebt al 4 prachtige kinderen op de wereld gezet. Die 5e gaat er écht ook komen hoor!

Ik ben als de dood voor deze bevalling. 2x fluxus en 2x manuele placenta gehad. Er is nu een heel strak plan, maar ik ben mij heel goed bewust van de risico's. Ik ben ontzettend bang dat ik er straks niet meer ben en mijn kinderen niet op zie groeien. Ik heb hier ook met de psycholoog over gesproken en EMDR gehad. De tip die ik kreeg is 'groene gedachten' zoeken. Kijken naar de positieve kanten. Bedenken hoe welkom dit kindje is. Dat er straks weer een kindje op mijn borst ligt. Dat ik dit al 2x kon zonder dood te zijn gegaan etc. Ik praat daar ook over met mijn man

Ik denk dat iedereen weleens een angstig gevoel heeft als ze ervaringen hebben en ook zonder. Ik heb er 5 en 6e onderweg. Als ik angst gedachtes krijg denk ik gewoon “ nee, ik heb dit al een aantal keer gedaan, ik kan dit gewoon” en die gedachtenspinsels over “ het is nu zo vaak goed gegaan het moet een keer fout gaan” gewoon blokkeren. “ ik kan dit” en aan andere dingen denken. Desnoods zeg je blablablablabla om je hoofd op te vullen , zo jaag ik ook weleens gedachten weg 🙈 klinkt stom Maja who cares als het helpt. 🙏🏻 is voor mij ook belangrijk en m’n geloof het fundament voor al m’n keuzes . Daar haal ik troost, rust en kracht uit.

Ik was tegen het eind van mijn laatste zwangerschap ook 'bang'. Je weet gewoon hoeveel pijn het doet en dat het weer gaat komen. Probeer er niet over na te denken, maar maak het wel bespreekbaar met de VK of gyn. Succes je kan dit! Is je 5e baby

Ik herken het helaas. Ik ben zwanger van de 4e. 35 weken nu en heb hetzelfde. Andere bevallingen ontzettend nuchter in gestaan. Ook allemaal goed gegaan en thuis bevallen, alleen nu heb ik ook zorgen en twijfels. Bij mij komt het deze keer, omdat mijn zwangerschap loodzwaar was en geen rust kan pakken/ vinden. Ik slaap al 2 jaar niet door de jongste. Tig keer wakker per nacht en vaak tussen 5 en half 6 klaar om de dag te beginnen. Overdag slapen is geen optie, want heb er nog 2 rondlopen. Zij gaan na gtst naar bed, dus het is een mega lange dag en ik ben gewoon helemaal op. Heel veel ziek geweest deze zwangerschap en doodmoe.

Dus ik twijfel enorm of ik de bevalling aan kan. Of ik de energie er nog voor heb. Heb daarom ook in mn achterhoofd om in het ziekenhuis te bevallen met een ruggenprik. Ook met de vk besproken en in mn geboorteplan gezet.

Wat niet gaat, gaat niet. Ik snap je zorgen als je een heftige bevalling hebt gehad en vervolgens een depressie.

Heb je het al besproken met de vk?

Komt goed! Dit wordt je 5e kindje! Dus je hebt dit krachtige moment al zelfs een paar keer gedaan 💪 Dus ook deze keer zal het je lukken.

Ik denk zelf zo van binnen 24 uur is dit over!

Heb je dit al met je verloskundige besproken? Doen hoor! Praten helpt sowieso al, en als ze weet hoe jij je voelt kan ze je goed begeleiden, wat jou ook weer rustiger maakt.