Zwangerschapsdementie

Zo nooit gedacht ermee te maken te hebben maar helaas ook ik ontkom er niet aan.....zo sta ik doodvermoeid in de jumbo, rond te kijken wat moet ik ook alweer doen? Ooooooo en wat kom ik hier doen???? Totdat er een jongen vraagt; Mevrouw, gaat het wel? Kan ik u helpen? Zoekt u iets?
HUH??? Nee sorry weet het gewoon niet.....
Of dan sta ik om negen uur voor een afspraak die pas de volgende is....
Of laat ik zomaar mijn portomonnee bij een vriendin liggen....
Raakmik het gezamelijke pinpasje kwijt omdat ik ineens in mijn kop krijg datvhet daar niet veilig ligt, met als gevolg ik ergens anders neerleg.......met daar weer als gevolg van dat ik het niet kan vinden en nu dus en geen geld heb geen benzine en geen eten in huis..........dan maar weer wachten op manlief.....
Of hetballer ergste nog rare zinnen gaan zeggen en midden in de zin niet meer weten wat ik ook alweer aan net vertellen was.....of niet meer op ziektebeelden komen van mijn werk......tja.....het kan allemaal...

Maar buiten dat gaat het goed, ben nog steeds snel moe maar hoef niet meer direct uit mijn werk naar bed. Gelukkig heb ik nu ook geen lange werkreeksen meer scheeld me meer dan de helfd aan vermoeidheid...

En dan zijn we inmiddels 28 weken en een pretecho verder....
Jeetje wat ben ik trots op mijn kleine! Echt ongelooflijk wat zon kleintje aan gevoelens bij je losmaakt! Erg bijzonder! Alles was goed, een zeer gemiddeld kindje volgens het boekje.....nou een dikke tien plus dus!!

En nu ga ik weer heerlijk genieten van het keven in mijn buik....om vervolgens nogmaals de jacht te openen naar het pinpasje..

Ach ja het houd me al bijna de hele dag bezig....

Tot snel!

Dikke kus