Moeder natuur
En zo zijn we al weer bijna een week verder.
Morgen zou de eerste echo zijn..... Daar moet ik niet teveel aan denken.
Het lichamelijk ongemak is grotendeels al voorbij...het doet alleen nog pijn in mijn hart.
En dan ga je nadenken, niet een beetje maar heeeeeel veel.
En ik ben tot het volgende gekomen:
In mijn hart doet het pijn, en in mijn hart zal frits altijd zijn.
Het is en blijft mijn allereerste zwangerschap, en mijn allereerste.
Ik zal frits nooit vergeten....
Mijn verstand zegt: oke, dan zat het waarschijnlijk niet goed, of je had anders een zwaar gehandicapt kindje. En ja sorry dat ik het zeg, dan liever nu als dat er bij de 20 weken echo wordt gezegd Mevrouw sorry maar uw kindje is niet levensvatbaar. EN dan?? Pfff dan liever zo.
Dus eigenlijk is moeder natuur helemaal niet zo verkeerd, en heeft deze beslissing voor mij genomen. Gezien dat het niet goed ging daarbinnen en hier meteen op gehandeld.
Dus je snapt het, het is heel dubbel. Ik ga vandaag op pad voor een leuk bewaar doosje, voor alle testen en foto's. Wil het toch bewaren, is toch een stukje van ons.
En het geeft troost, dus waarom niet.
We nemen de tijd, we proberen het een plekje te geven, we praten, we lachen en we huilen.
En we zeggen, het komt goed. Ooit, het komt goed.
Liefs iwannahaveababy
reacties (0)