Bevallingsverhaal Levi

Ik was aangekomen in week 39, en nog helemaal fit! Daarom besloot ik ook dit jaar weer mee te werken aan KVW, dit jaar draaide ik alleen geen groep. Maar hielp ik mee in de 'keukentent'. Ik kreeg die week in het ziekenhuis te horen dat ze me de week erop wouden inleiden vanwege weinig leven voelen. Ik voelde de baby max 4x per dag, maar zag mijn buik weg regelmatig bewegen. Omdat ik die bewegingen niet voelde mocht ik die niet mee tellen. Op donderdag (39.5) naar de verloskundige, na een inwendige controle bleek ik 1 (krappe) cm ontsluiting te hebben en mijn bmm was nog niet helemaal verweekt. Ik had haar verteld wat er in het ziekenhuis gezegd was, en ze vroeg of ik gestript wou worden. Misschien zou het wat uithalen, dan zou ik binnen 24 uur moeten beginnen. Prima!! Zo gezegt, zo gedaan en ik kon weer naar huis. 
 

Zo'n 30 uur later begon het wat te rommelen. Nergens wat van aangetrokken en lekker door blijven hobbelen op het veld van KVW. Toen ik rond 17.00u met Dani bij mijn moeder aan kwam om Vinz op te halen, heb ik toch maar aangegeven dat het misschien verstandig was om de jongens bij hun te laten. Het zou me niets verbazen als het later op de avond echt door zou gaan zetten. Om 18.30u heb ik Jeroen gebeld of hij naar huis kon komen, het rommelen werd wat meer. 
Om 19.00u was Jeroen er, en begon het rommelen regelmatig te worden. We zijn samen naar huis gegaan en hebben Joyce (mijn zus gebeld) of ze ook kwam. Zij zou ook deze keer bij de bevalling zijn. Om 20.30u hebben we de verloskundige gebeld, ze was er een uurtje later. Inwendig onderzoek, bmm nog niet helemaal verweekt en 1 krappe cm. Verdorie, het had allemaal dus nog niets uit gemaakt. Ze zei tegen me dat ik gewoon heftige voorweeen had maar toen ze weg was werd het dus wel allemaal erger. De krampen werden zwaarder, en ik moest ze echt weg gaan puffen. Om 23.45u was de verloskundige terug, het enige verschil was dat mijn krappe cm, nu gewoon 1 cm was. En ik was het beu, zo ging ik het niet volhouden. De weeen trokken me inmiddels vanuit mijn bovenbenen verder naar beneden en een houding vinden lukte ook al niet meer. Mijn thuisbevalling ging niet door, en we gingen naar het ziekenhuis. De vk zei dat ik waarschijnlijk een prik in mijn bovenbeen zou krijgen om te gaan slapen, en dat we dan de dag erna zouden kijken wat we gingen doen. Na een uurtje in het ziekenhuis aan de CTG te hebben gelegen werd er om 01.30u getoucheerd, het slapen kon ik vergeten. Ik was binnen 1 uur van 1cm naar 5 cm gegaan! Wel kreeg ik een infuus met pijnbestrijding, omdat ook dit keer de weeen me in de rug bleven hangen. Iets na 03.00u merkte ik dat de weeen weer een stuk sterker werden, ik had 7 cm ontsluiting en mijn vliezen werden gebroken. Om 03.45u kreeg ik rustig wat persdrang, tijdens de draai tussen de bekken dacht mijn baby, laat ik me nu ook om mijn as draaien. Daardoor bleef 1 schoudertje steken (oh god dat deed zeer!), er werd flink aan hem getrokken en daar was mijn 'halve sterrekijkertje'!! De navelstreng had ook om zijn nek gezeten, maar gelukkig niet zo strak. Jeroen heeft daarom dit keer zelf de navelstreng door mogen knippen (bij Vinz werd dat gedaan door de verloskundige omdat hij erg strak om de nek zat).

Op de uitgerekende datum met een gewicht van 3715 gram en 49 cm werd op 10 augustus om 03.54u onze 3e gezonde zoon geboren! 

Levi Mason!