Vanmiddag bij de verloskundige geweest! Het was dit keer weer de verloskundige waar ik in het begin juist wat moeite mee had, maar dit keer voelde Jeroen en ik ons echt begrepen. Zoals altijd begon het met het praatje, hoe gaat het ermee... Ik heb gewoon duidelijk verteld dat ik iedere dag als een obstakel zie door de pijn, en dat ik het zat ben om huilend in slaap te vallen. Ook Jeroen heeft duidelijk gemaakt dat het niet meer te doen is, bijna dagelijks treft hij me huilend of gewoon helemaal verdrietig aan omdat de pijn gewoon niet meer te houden is. De pijn is wekenlang op hetzelfde niveau blijven steken, maar sinds 2 weken ongeveer word het steeds heviger. Daarbij komen de voorweeën, en daardoor ga ik soms echt door de grond van de pijn. Ik moest heel hard mijn best doen om mijn tranen vanmiddag in te houden, en de verloskundige zag dat ik er helemaal door heen zat. Zij ging even de normale controle doen, en toen ze haar handen op mijn buik legde merkte ze dat mijn buik erg gespannen was. Geen harde buik, maar gewoon echt gespannen van de pijn... Het hartje klopte weer erg goed, en ze had wel het idee dat meneertje het nog aardig naar zijn zin heeft in mijn buik.
reacties (0)