Ik wil zo graag geliefd worden!
Ik kom uit een groot gezin, ben de jongste van de 5 thuis en dan zou je zeggen: 'Gezellig!' Nou nee, niets is minder waar... Dit grote gezin, bestaat dus uit 7 personen in totaal, maar het is alleen maar een getal. Het is een uit elkaar gevallen gezin, waar je geen f*ck aan hebt. Joyce, de oudste, heeft sinds kort weer contact met mijn ouders, dit contact heeft ze dik 2jaar verbroken gehad. Sharon, de 2e, is zwaar lichamelijk en verstandelijk gehandicapt, een schat van een meid. Het nare is alleen dat ze gewoon ontzettend achteruit gaat, we hopen nog héél lang van haar te kunnen genieten, maar er komt een tijd dat we afscheid zullen moeten nemen. Dan is er Colin, mijn broer, hij heeft 1.5 jaar geleden het contact verbroken met mijn ouders, en als hij in de buurt is kan ik niet eens over mijn ouders praten. Mijn zus Megan is het 4e kind van mijn ouders, een schat van een meid. Borderline, geen contact met mijn broer (wat zij zeer betreurd)... En dan de kleinste, de jongste... Ikzelf!
Ik ben de enige die de middelbare school zonder hakken of sloten gehaald heeft, de enige die een MBO diploma op zak heeft, en degene die een échte drive heeft om verder te leren... Ik ben degene waarvan iedereen in mijn familie denkt en zegt: 'Emily, die komt er wel, geen zorgen!' Ook toen ik op mijn 16e thuis kwam met het verhaal: 'Ik ben zwanger' ging men ervan uit 'dat ik er wel kom'... En inderdaad, dat klopt, ik kom er wel maar op welke manier!?
Ik ben trots op wat ik tot nu toe bereikt heb ik mijn leven. Dat ik doorgezet heb, en dat ik sta waar ik nu sta. Maar ben het zó enorm zat om me continu alleen te voelen... Ik ben het zat, dat als ik hulp nodig heb met simpele dingen, dat ik naar die hulp kan fluiten. Dat er alleen iemand in 'actie' komt, als de nood net zo hoog is als de Eiffeltoren!!
Joyce, mijn zus die bijna 15 jaar ouder is, is de enige waar ik altijd op heb kunnen rekenen, die ik midden in de nacht huilend op kan bellen voor een luisterend oor. De rest van mijn familie komt alleen langs als hun haar nodig geknipt moet worden, want een kapster als zusje dat is wel handig! Mijn moeder is hier overigens alleen als Dani jarig is, of als de nood nog hóger rijkt als de Eiffeltoren...
Ik ben trots op wat ik tot nu toe bereikt heb ik mijn leven. Dat ik doorgezet heb, en dat ik sta waar ik nu sta. Maar ben het zó enorm zat om me continu alleen te voelen... Ik ben het zat, dat als ik hulp nodig heb met simpele dingen, dat ik naar die hulp kan fluiten. Dat er alleen iemand in 'actie' komt, als de nood net zo hoog is als de Eiffeltoren!!
Joyce, mijn zus die bijna 15 jaar ouder is, is de enige waar ik altijd op heb kunnen rekenen, die ik midden in de nacht huilend op kan bellen voor een luisterend oor. De rest van mijn familie komt alleen langs als hun haar nodig geknipt moet worden, want een kapster als zusje dat is wel handig! Mijn moeder is hier overigens alleen als Dani jarig is, of als de nood nog hóger rijkt als de Eiffeltoren...
Ik zit al vanaf 23weken zwangerschap in de ziektewet, en continu werd er gezegd dat ze me zouden helpen, omdat het huishouden e.d. gewoon niet lukte... Maar het is bij loze beloftes gebleven, Jeroen kon toch ook helpen!? Ja dat kan inderdaad! Jeroen werkt alleen 50-60uur per week en heeft ook rust nodig! Ik heb namelijk liever geen oververmoeide vent die de vrachtwagen in stapt!! Ik ben het zó zat om er alleen voor te staan... Ik wil gewoon ook eens het gevoel hebben dat er wél echt om me gegeven word door mijn familie, dat er wél van me gehouden word. En dan niet alleen de simpele tekst: 'Ik ben er voor je, en ik houd van je', daar héb ik niets aan! Ik typ dit met enorme tranen in mijn ogen, en nee, dit zijn niet de hormonen die naar boven komen... Dit gevoel heb ik al jaren, ik heb het alleen nog nooit geuit. Omdat ik mijn familie niet wil kwetsen...
Ik weet dat mijn familie gek is op Dani, want het is ook echt een heerlijk ventje. Maar stel je eens voor: 'Als ik de deur zou sluiten, Dani bij Jeroen laat, en zelf ver weg zou gaan... Hoelang zou het duren voordat mijn familie me gaat missen?' Want voor mijn gevoel is het allemaal wel goed als hun Dani in de buurt hebben... Ik heb het gevoel, dat ik gestolen kan worden. En het enige wat ik wil, is geliefd worden door mijn familie.
***Sorry voor mijn mega klaagblog, maar ik moest dit even kwijt***
***Sorry voor mijn mega klaagblog, maar ik moest dit even kwijt***
reacties (0)