Even mijn tranen wegtypen...
Degene die mijn zus (meekjuh) ook in hun vriendenlijst hebben staan zullen het al weten... Maar nu moet ik ook even van me afschrijven...
Mijn lieve oma is al een tijdje ziek, vorige week dinsdag kregen we te horen dat de kans erg groot was dat ze een tumor in haar buik had. Vrijdag kregen we de bevestiging. Mijn oma heeft kanker... Het is zo'n hard woord, maar helaas ook de waarheid. Het is mijn enigste oma, heb mijn andere oma nooit gekend... Dit is de oma die vol trots mijn rapporten bekeek. Dit is de oma die mij en mijn zus opving toen mijn moeder 3weken in het ziekenhuis lag. Dit is de oma die ik voor het eerst overgrootoma heb gemaakt. Dit is mijn oma, Dani's omi...
Ik ben hier zo verdrietig over, ik kan het niet bevatten. Morgen krijgen we de uitslag waar de tumor zit, en dus ook of het te behandelen is of niet. Maar de doktoren hebben gevraagd of de familie er bij kon zijn. Dus ik vrees het ergste...
Ik kan me niet voorstellen dat ik straks misschien geen oma meer heb. Ze is pas 77, nog nóóit eerder ziek geweest, op een verkoudheid en een griepje na. En nu... Nu is het meteen zo erg!!
Ik weet dat mijn oma zich sterk houd aan de telefoon, omdat ze weet dat ik zo moet huilen. Maar ik weet dat ze ook huilt van binnen. Ik kan haar niet missen... Ik wil zo graag naar haar toe, maar ze woont in Rotterdam, ik in Roermond... Dat is dik 2 uur rijden, en we hebben nu geen geld voor de benzine...
Ik wordt gek van de vragen, gek van het verdriet... Dani snapt niet waarom ik huil... Is ook niet uit te leggen... Ik heb het idee dat ik wordt geroofd, van mijn enigste oma.....
Oma houd vol! Ik hou ontzettend veel van u!!!
** sorry, ik heb al tijden geen blog geschreven... heb het heel erg druk op het moment met school, stage en werk...
reacties (0)