Bevallingsverhaal

Ons bevallingsverhaal..

Donderdag 07-07-11 was ik uitgeteld en moest ik op controle bij de gyn.. Alles was in orde en ze ging even voelen of ik toch niet al ontsluiting had. En jawel daar was die dan de eerste 1cm. Helemaal blij natuurlijk maar tegelijkertijd ook bewust dat het pas een begin was en het nog lang zou kunnen duren.

Vrijdag 08-07-11 begonnen de weeen maar die kwamen om de tien minuutjes en dat was goed te doen nergens problemen mee en ik kon nog alles blijven doen.. We gingen naar bed en het s`nachts kwamen de weeen om de 5 minuutjes en die hielden ook 1 minuut aan, aan het begin ging het nog maar pff wat was ik moe. Kon natuurlijk geen oog dicht doen.. Ziekenhuis toch maar eens gebeld rond 22.30 en we mochten gelijk langs komen. Daar aangekomen werd er gelijk een half uurtje ctg gemaakt en kreeg ik erna een inwendig onderzoek. Nou geen pretje maar het moest maar helaas had nog steeds 1cm ontsluiting en ons meisje vond het allemaal maar best en voelde zich prima bij mama in haar buik. En rond 00.30 konden wij weer naar huis toe.. Lekker onder de warme douche en 2 paracetamol pakken en toch proberen te slapen mevr. was het advies van de verpleegster en verloskundige.. Dit advies heb ik opgevolgd maar de nacht heb ik toch wakker gelegen..

Zaterdag 09-07-11 was het precies hetzelfde en de weeen bleven aanhouden maar helaas nog steeds geen vooruitgang.. Toch proberen te blijven lopen en heb nog van allerlei dingen thuis opgeruimd.. Die nacht ben ik weer wakker geworden en de pijnen werden steeds erger maar probeerde zoveel mogelijk vol te houden want ik wist dat het steeds erger en erger ging worden.. Die nacht zijn we ook weer naar het ziekenhuis gegaan en die 1cm was nog steeds geen 2 of 3 of 4 wat we gehoopt hadden. En huppa auto in en naar huis en weer onder de douche met een zetpil. Nou ja dat hielp ook niet echt maar heb toch het advies opgevolgt. Ondertussen was ik helemaal uitgeput maar goed wij bleven maar hopen dat ons meisje toch snel zin had om te komen..

Zondag om 11.00 hadden we weer gebeld naar het ziekenhuis en vertelde mijn vriend hun dat het echt niet draagelijk meer was en wat we moesten doen. Ja kom maar weer langs was het antwoord. Ik voelde me toch wel opgelaten en wilde niet lastig overkomen maar ze vonden het geen probleem en vonden het zielig voor me dat het al zolang duurde en ik erg uitgeput al was. Daar aangekomen ging ik weer aan het ctg en de weeen waren goed te zien en een uur verder ging ze weer eens voelen en had ik 4 cm wat een opluchting toen ze dat zei en ik was helemaal blij. Ik dacht nu gaat het snel en hebben we snel ons mooie wonder in onze armen.. Een uurtje later kwam ze weer kijken en ging ze weer voelen daar was die dan 6 cm hehe wat fijn. Kom maar mevr we gaan naar de verloskamer en daar kunt u dan blijven.

Op de verloskamer aangekomen rond 13.00/14.00 ging ik weer liggen en een beetje tv kijken de pijnen waren echt te heftig maar ik moest toch proberen vol te houden. Circa 4 uur later had ik nog steeds 6 cm en dat deze nog lang zo zal blijven hadden we niet gedacht.. Ik kreeg rond 19.00 een spuitje tegen de pijn, had toch lang genoeg volgehouden.. Mijn arm mannetje wist niet wat die moest doen helemaal hulpeloos zat hij daar met mam..
Door de spuit kon ik een beetje relaxen en rusten maar door de weeen die kwamen om de 5 minuten kon ik mijn rust niet goed vinden helaas.. Tegen 22.00 hield ik het niet meer de weeen kwamen om de minuut en vroeg ik om een ruggenprik. De zuster was niet al te vriendelijk en moest ong een half uur wachten maar de verloskundige ging het direct voor me regelen, ze zag dat ik erg uitgeput was.. Ondertussen gingen ze mij alvast een infuusprik geven zodat als ik weer op de kamer aan zou komen alleen nog maar de medicatie hoefden toe tevoegen..
Aangekomen op de recovery kreeg ik mijn prik, na de 3de keer prikken was hij eindelijk raak, ik had teveel vocht tussen mijn wervels waardoor de zuster niet goed kon prikken.
Weer terug aangekomen op de kamer kreeg ik gelijk boven op mijn weeen, weeenopwekkers waardoor het sneller op gang zou komen. Gelijk werden ook mijn vliezen gebroken en ik voelde ondanks de ruggenprik toch nog wel wat pijn, maar heerlijk niet meer die pijn van de afgelopen 2 dagen.. Rond 00.00 kwamen ze voelen en daar was het eindelijk het verlossende antwoord.. Mevr volledige ontsluiting. Helaas kunnen we nog niet beginnen met persen, u dochtertje is een sterrenkijkertje en het duurt even voordat ze goed naar onder is gezakt. Pfff nou mijn moed zakte mij in mijn (schoenen) ik dacht niet nog uren hier liggen asjeblieft.. Ons meisje vond het allemaal prima, haar hartje klopte perfect en dat was het belangrijkste..

00.50 mocht ik persen eindelijk!!! Het deed pijn maar het enigste waar ik aan dacht was ERUIT, KOM ERUIT.. Na 14 minuten persen was ons meisje er eindelijk.. Helemaal uitgeput maar zo blij om haar op mijn buik te hebben liggen..

Ons meisje werd onderzocht en ondertussen werd ik verzorgt.. Ik was ingescheurd en kreeg genoeg hechtingen, voornamelijk aan mijn schaamlippen en het was geeen pretje maar met de dag steeds meer gaat het mij beter en met zo een wonder vergeet je ooit de pijn. Ik moest een dag en nacht daar blijven omdat ik geen gevoel in mijn blaas had en ik niet kon plassen.. De dag erna ging de katheter eruit en moest ik het weer proberen en jawel hehe het lukte en mochten mama en Jaylinn samen naar huis. Het hele huis was versierd en hebben echt hun best gedaan super gewoon!!

Van mijn mannetje had ik een ketting gekregen met een munt van mi moneda, met babyvoetjes op de voorkant echt super lief en speciaal, ben gek op hem en hij heeft me goed ondersteunt die dagen..

Het is zo een wonder moeder te zijn heel mooi apart gevoel en niemand die je dat nog afneemt..

Jaylinn mama en papa houden van jou!!!