Twee dagen zonder dochter

Ja, maandag was het zover, voor het eerst een dag zonder kind. Heel vreemd. Manlief had dus zijn eerste papa-dag. Ik moest naar een training voor mijn werk. Wat was dat moeilijk, dacht de hele tijd aan haar. Wilde haar zo graag knuffelen. Gelukkig ging het 's middags wat beter en heb ik wat meer opgestoken van de training ;). Gelukkig duurde de training korter dan gepland, dus konden we eerder naar huis. Maar ja, toen lag er dus SNEEUW! Moest mijn schoonmoeder nog ophalen (die ging dinsdags oppassen en sliep bij ons) en normaal is het 10 minuutjes ofzo om daar te komen vanuit mijn werk, maar nu dik een half uur!! En ja, toen nog eens naar huis. Normaal 3 kwartier, nu 1,5 uur. Maar uiteindelijk toch veilig aangekomen en daar mijn dochter onwijs geknuffeld. Zij wilde op dat moment toch niet slapen (kwam binnen en zij lag net in bed aan het krijsen). Oh, kom maar bij mama, knuffeldeknuffeldeknuf!!!!!!! Lekker flesje gegeven en madame was bekaf, dus daarna lekker terug in bedje gelegd en mevrouw was snel in dromenland. En toen de volgende dag, dacht dat het ook niks werd, maar gelukkig voelde het al heel anders. Af en toe dacht ik nog wel aan haar, maar kon redelijk bij de les blijven. Dit keer nog vroeger klaar en kon gelijk door naar huis in een klein uurtje. En nu weer vrij. Nog twee en een halve week. IK GA HIER HEEEEEEL ERG VAN GENIETEN!!!! Daarna zullen we een ritme moeten vinden. Ben zo benieuwd hoe dat allemaal gaat. Maar nu maar even niet aan denken nog!

XXX