Bevallingsverhaal

Van zondag 29 op maandag 30 augustus kreeg ik in de vroege ochtend pijnlijke harde buiken. Deze had ik de ochtend ervoor ook gehad, maar na het opstaan geen last meer gehad. Echter, dit keer bleven ze aanhouden. Tevens had ik bloedverlies bij het naar de wc gaan. Gemiddeld iedere tien minuten had ik krampen die korter dan een minuut duurden. In de middag heb ik de verloskundige gebeld en ik mocht er even naartoe, dan kon ze kijken of het weeën waren. Na gevoeld te hebben, bleek ik geen ontsluiting te hebben. De vk zei dat het voorweeen waren en dat dit nog wel een week kon duren. De voorweeen bleven gemiddeld iedere tien minuten aanhouden, ook in de nacht. Joh, wat heb ik slecht geslapen van maandag op dinsdag, ondanks een slaappilletje van de vk. Steeds weer die verveldende krampen. De volgende ochtend bleven ze aanhouden en gingen langzaam over in krampen van langer dan een minuut. Het bleef gemiddeld iedere tien minuten komen, echter in de middag kwamen ze sneller op elkaar. Ik wist niet meer waar mijn lichaam mee bezig was en heb weer de vk gebeld. Ik kon om 18:00 uur komen. Tegen zessen kwamen de krampen iedere 4 minuten en had ik wel in de gaten dat het echte weeen waren. De vk voelde, en wat bleek: al 2 cm ontsluiting. Dus de echte weeen waren inderdaad begonnen!! Spannend! Ze heeft me gestript en daarna zijn we naar huis gegaan. Het plan was om in het ziekenhuis te bevallen, maar hoe dichterbij de bevalling kwam, hoe meer we gingen twijfelen. We besloten om toch maar gewoon thuis te bevallen. De dienstdoende vk kwam om 22:00 uur kijken hoe het met mijn onsluiting ging: 4 cm. Ze brak per ongeluk de vliezen. Oei, 4 cm, dacht ik, gaat niet heel snel. De weeen waren al zeer heftig en toen meldde ze me dat ze 3 uur later zou terugkomen. Een flinke tegenvaller, moest ik nog eens drie uur pijnlijden!! Dus om 01:30 uur zou ze terugkomen. Onderhand 23:30 uur kreeg ik me toch pijnlijke weeen. Had ineens een beetje persdrang. Kon ze niet meer staand opvangen en heb manlief geroepen me te ondersteunen om naar boven op bed te gaan. Eenmaal op bed werd het nog heviger en schreeuwde ik het uit. Ging helemaal vanzelf. Heel andere weeen waren het opeens geworden. Ik zei tegen manlief: “bel de vk, er klopt iets niet!!!!!!!” Dus hij bellen en inmiddels had ik weer zo’n rare wee………….ze zal wel aan mijn geschreeuw hebben gehoord dat ze als de wiedeweerga naar ons toe moest komen! Eenmaal aangekomen is het vreselijk snel gegaan. Ik mocht mee gaan persen. En wel na tien minuten persen is Jente geboren! Het was heerlijk en afschuwelijk tegelijk, wat een belevenis. En daar lag ze dan op mijn buik. Ontzettend klein!! Ik riep ook: “oh, wat is ze klein”, had het geslacht al gezien, want ik mocht haar eruit trekken. De vk zei ook, ik denk een zes-pondertje. Echter na een tijdje, toen ze gewogen was, bleek ze toch nog 3270 gram te wegen. En 54 cm lang!!

Alles is dus goedgedaan. Ben blij dat ik thuis ben bevallen, heerlijk in mijn eigen bed!

That's the story

XXX