Namendrama


Al voor ik zwanger was kwamen mijn 2 beste vriendinnen naar me toe.... Zij hadden beide een grote voorkeur voor een meisjesnaam en wilde deze graag "claimen". Ik vond dit geen enkel probleem, want ik had toch nog geen naam in gedachten. 

De namen waar het om gaat hou ik uiteraard geheim. Ik zou een slechte vriendin zijn als ik dat niet deed, en daarbij is het voor mij ook belangrijk, maar dat word duidelijk in deze blog. 

Toen ik een week of 12 zwanger was kreeg ik ineens een naam in mijn hoofd. En binnen een paar seconden wist ik ineens: Dit is de naam! Zo heet mijn dochtertje!! Gek natuurlijk, want ik wist helemaal nog niet of ik een meisje of jongen zou krijgen, maar mijn gevoel was volledig duidelijk. MEISJE... en *** was haar naam. Klaar... Maarrrr, natuurlijk was dit een naam die een afkorting was van de naam die mijn vriendin geclaimd had. Als ik een meisje zou krijgen, en mijn vriendin ook (zij is 5 weken korter zwanger dan ik) dan kon ik deze naam echt niet gebruiken. Dan had ik maar niks moeten beloven.... 

De naam bleef in mijn hoofd spoken. Ik kon het niet loslaten. Want zo heette ze nu eenmaal. Dus met 16 weken heb ik het toch maar besproken. Ik legde uit wat mijn gevoel zo duidelijk zei... en dat wanneer ik een meisje zou krijgen, en zij ook, dat ik dan toch een andere naam zou kiezen. Maar dat wanneer ik een meisje kreeg, en zij een jongetje, dat ik de naam dan graag weer terug zou willen. Eerst stribbelde ze nog een klein beetje tegen, maar als snel gaf ze toe. Het was ook eerlijk, want als dit kindje een jongetje zou zijn, wie zegt dan dat ze ooit nog wel een dochter zou krijgen. En zo wel, dan is het niet gezegd dat die naam nog steeds op nummer 1 staat. Ten slotte hadden we bij Sophie genoeg namen op ons lijstje, maar geen van allen vonden we nu nog geschikt. Dus hadden we een deal.Ik jongetje- zij jongetje, geen probleem. Ik jongetje- zij meisje, zij krijgt de naam. Ik meisje- zij meisje, zij krijgt de naam. Ik meisje- zij jongetje, ik mag de naam terug hebben. Voor iedereen die een beetje kan rekenen is duidelijk: de kans dat ik mijn naam mag "hebben" is maar 25%. 

Toch bleef ik geloven in mijn gevoel. Daarbij roep ik al jaren tegen haar: als jij ooit een kindje krijgt is het een jongetje... Dus dat kwam me nu wel mooi uit. Ik moest alleen wel nog heel lang wachten of mijn gevoel gelijk bleek te hebben. Want mijn 20 weken echo was pas over 4 weken, en die van haar over 9. 

Toen was dus mijn 20 weken echo... Laat ik toch nog even duidelijk zeggen dat ik verschrikkelijk zenuwachtig was. En natuurlijk niet om de naam, maar omdat ik dolgraag wilde horen dat mijn kindje gezond was. Dat was niet alleen zo, maar mijn gevoel was al voor de helft bewezen. Wij kregen weer een meisje.... 

Vandaag was het tijd voor deel 2 van mijn gevoel. Mijn vriendin had de 20 weken echo. Ook zij was erg zenuwachtig. Ik had haar een uur ervoor nog aan de telefoon. Als alles maar wel goed is Liek!! Ik vind het toch wel heel eng. Ik wenste haar heel veel geluk, en ze beloofde me meteen te bellen als ze thuis was. Ik mocht als eerste horen of ze een piemeltje droeg of niet. Zenuwachtig hield ik mijn telefoon in de gaten. En om 16:00 ging hij over.. Ik nam snel op en vroeg: "EN???????" "Alles is gezond!!!" zei ze. Ik was geweldig blij, en vroeg van alles over wat ze gezien hadden enz. enz. Ze had zelfs nog moeten springen omdat het hartje niet goed te zien was. Gelukkig na wat gesprongen te hebben wel. Uiteindelijk zei ze: "en?? Wil je het weten???" Natuurlijk wilde ik het weten! "Konden ze het zien?" vroeg ik... "ja, heel duidelijk!! Het is een jongetje! Gevalletje 100% zei de echoscopiste" Ik begon te juichen en feliciteerde haar met haar groot geschapen zoontje. "Vind jij wel leuk zeker?" zei ze... "wat denk jij dan!!" zei ik "ik mag mijn naam terug hebben, en ik heb al die tijd gelijk gehad!!" 

Dus! De naam van onze kleine meid is bekend! Voor ons dan... Want hier zal het nog een tijdje geheim blijven. Ik ben hartstikke blij. Ik weet dat er veel belangrijkere dingen zijn in het leven, maar toch is het fijn als je je kind de naam kan geven die je gevoel zo duidelijk aangeeft. 

Het was het wachten waard!

476 x gelezen, 0

reacties (0)


  • satijn

    Bofkont!

  • ~Zwelgje~

    :)
    En en en, als ik zwanger ben, wat wordt het dan? En hoe ga ik het noemen?
    Handig een waarzegster in de familie :)

  • levensgenieter83

    Tja.. ik kan gaan gokken, maar ik vermoed toch dat de naam van jullie meisje een verwijzing naar mijn naam zal zijn. En dat lijkt me een uitstekende beslissing

  • onsmooiemeisje

    Wow fijn! Isa vond ik altijd leuk. Van isabell. Ik ben ook benieuwd naar de naam van jullie meisje.

  • IreBri

    Fantastisch! Nu ben ik aan het denken welke naam een leuke afkorting heeft (want de naam zal zeker leuk zijn)....want ik ben wel heel nieuwsgierig!!!

  • miss-sunshine

    hahah nou fijn dat alles goed was met de echo's en natuurlijk gefeliciteerd met je naam!
    Ik wist ook vanaf het eerste moment een meisjesnaam...die stond meteen vast in mijn hoofd Mijn moeder zei daarom ook meteen ' het wordt een meisje, omdat je die naam als eerste wist!' En dat klopte! Van mij mag dus ook al iedereen het weten xx

  • having-a-baby

    Wat super netjes van je dat je dat zo hebt gedaan! Helaas heeft een vriendin van mij dit niet mijn kant op gedaan en daar ben ik zoooo verdrietig van, de vriendschap is dan ook voorbij. Ik vind het heel netjes dat je het bespreekbaar hebt gemaakt en haar in vertrouwen hebt genomen, net zo als zij dat bij jou deed toen ze haar lievelingsnaam vertelde.

  • kitkat2

    Gefeliciteerd met de naam...

  • MamavanJ.

    haha heb je geluk! ik ben benieuwd!!

  • mama.van.j.en.r.

    spannend hoor!! ik ben benieuwd

  • lente mama

    Wel fijn dat je je naam terug hebt!
    En wat heerlijk dat jullie de naam nu klaar hebben. Ik ben nog zo aan het twijfelen... haha, nou ja we hebben nog even!
    Liefs