12 weken, nekplooimeting!!
Vandaag was het zover!! De dure nekplooimeting met 12 weken en 1 dag die mijn vriend graag wilde. Toevallig vroeg een vriendin van me vanmorgen aan de telefoon: Wat ga je nou doen als je net boven de 200 zit (bij 1:200 of lager krijg je aanvullend onderzoek vergoed)?? Wat nou als je 1 op 210 krijgt??? Dat weet ik niet hoor, zei ik. Heb je het daar dan niet over gehad met Ries?? Nee... Dat doen we wel als de uitslag slecht is, zei ik.
Ik was wel ietswat zenuwachtig, maar eigenlijk ook niet. Ik heb er niet van wakker gelegen (wel van de hitte, en toch niet gepiekerd) en geen eng voorgevoel. Toen de echoscopiste dus vroeg: en? Zijn jullie erg zenuwachtig? Reageerde ik oprecht met: nee, eigenlijk niet zo... De uitslagen van het bloed waren binnen. Dus ging ze eerst naar de nekplooi kijken, en dan zou ze een berekening maken.
Eerst bekeek ze het hele kindje. Dat zag er allemaal zeer goed uit. Hersentjes, mooi schedelrandje te zien. Handjes, voetjes. Maagje, blaas... Mijn placenta ligt voor, denkt ze. Maar met de 20 weken echo is dit pas echt goed te zien. Verder geen bijzonderheden, en dus een prima echo. Toen ging ze naar de nekplooi kijken. Ze zei meteen: ow, maar ik zie al wel dat hij niet verdikt is. Dat is gunstig. Ze kwam bij de eerste meting uit op 1,1 milimeter. Vanaf 3,5 is de nekplooi verdikt. Goed dus. Bij de volgende metingen kwam ze nog wel iets hoger uit. Uiteindelijk is de nekplooi berekent op 1,6 milimeter. We mochten van de stoel.
Mijn bloed zag er ook erg goed uit zei ze. Dus ging ze even rekenen. We kregen eerst te zien wat de kansen gemiddeld zijn bij een vrouw van mijn leeftijd. Voor het syndroom van down is dat 1:800 (even afgerond). De twee andere afwijkingen (trisomie 18 en trisomie 13) zijn nog zeldzamer en daarop is de kans bij een gemiddelde vrouw van 27 dus nog kleiner. Dan ga ik nu naar jullie kans zei ze.
Ik hoorde tromgeroffel in mijn hoofd....
Wij hebben een kans op een kindje van het syndroom van down van 1:16.000 (ook afgerond). De kans is zeer klein dus, door de zeer goede bloeduitslagen en de dunne nekplooi. Dit heeft ze nog een aantal keer benadrukt. Dat dit geen uitsluitsel geeft, maar op een bepaalde manier mag je er met zo'n uitslag vanuit gaan dat je geen kindje krijgt met de afwijkingen waarop getest is. 1 op 16 duizend!!! Terwijl ik gemiddeld een kans van 1 op 8 honderd heb!! Ik voelde meteen een geweldige trots opbloeien voor mijn kindje en mijn lichaam. Natuurlijk begrijp ik dat dit verder niks zegt over alle duizenden andere afwijkingen die je kind kan hebben, maar goed, dit is rede tot blijdschap!
Ik ben meteen naar mijn werk gereden en heb mijn baas ingelicht. Daarna ook de rest van mijn collega's. Het was erg gezellig.
Iedereen mag het van mij nu wel weten!! Morgen even langs de oma van Ries (mensje van in de 90) en dan ga ik het op Facebook zetten. Jeej!
reacties (0)