Uitslag Cardioloog
Om 10 uur vanmorgen had ik een afspraak bij de cardioloog... Eindelijk.
2 weken geleden heb ik 3 tal onderzoeken gehad. Een echo, een fietstest, en een kastje (holter) voor 24 uur.
Hoewel de dokter het al belachelijk vond om me door te sturen, en ik echt een beetje door gezeurd heb voor een verwijzing omdat ik veel hartkloppingen heb e.d. was ik toch best angstig voor de uitslag. Die echo kan natuurlijk best iets uitwijzen wat niet helemaal ok is...
De fietstest zou zwaar zijn, werd mij verteld. Ik heb een conditie van niks, dus ik dacht: zal ik mooi ff voor paal staan daar. 27 jaar, en fietsen als een bejaarde... Maar buiten dat ik geen conditie heb, ben ik wel te koppig om toe te geven dat ik niet meer kan, dus ik fietsen en fietsen en fietsen... Net op het moment dat ik niet meer kon zei de vrouw die bij me zat: zullen we nog een half minuutje doen? Dan houden we er mee op... Dus ik zei: Ow ja hoor, prima! Geen enkel probleem... hoezo?? Kan mijn hart het niet meer aan *grijns* *puf* *zucht* Nou, zei mevrouw: je hart doet het nog prima, maar ik hoor aan je dat je nogal moe bent, en je hebt al verder gefietst dan je eigenlijk zou moeten op jou leeftijd..... WAT??? Komt ze nu mee!! Toch die halve minuut nog maar verder gefietst, en volledig gesloopt, sterretjes zient, nog een paar minuten nagepuft.
"Mevrouw ******"..... Ik mocht naar binnen. Ik was dus behoorlijk zenuwachtig, want ja, je hart is best belangrijk. Meneer de Vries had ik, waar ik behoorlijk blij mee was (zie vorige blog "naar de cardioloog geweest" over dokter Dirkali). Hij vatte eerst even kort samen waarom ik daar was... Dat wist ik natuurlijk zelf ook, maar het stond wel professioneel. Vervolgens zei hij: laat ik dan maar meteen zeggen, de uitslagen zijn goed! Ah! Poeh!! Een last van mijn schouders.. Had mijn huisarts toch gelijk, dacht ik, hoor ik toch thuis bij een psychiater... Of bij een neuroloog. Tumoren kunnen ook voor veel klachten zorgen. Goed, ff opletten Liek...
De echo zag er goed uit. Mijn hart zit anatomisch goed in elkaar. Geen afwijkingen, ook niet aan de kleppen. Geen vernauwingen of iets dergelijks. Prima in orde.
De fietstest dan. Ook niks mee aan de hand. Ik had een redelijke conditie (ik heel zelfverzekerd met een knikje: hmhm...) Mijn hartslag liep bij zware inspanning op tot boven de 170. Dit wilde ze graag bereiken omdat een hart wat niet goed functioneert dat vaak niet aan kan en dus de zuurstoftoevoer afneemt en het ritme kan veranderen. Beide in orde. Zuurstof: Check! Normaal ritme: Check!
Dan de holter. Geen bijzonderheden...
Toen vertelde hij me dat hartkloppingen vervelend zijn. Maar bij jonge mensen zelden wijzen op afwijkingen. Het kan wel onder controle gehouden worden met medicijnen, maar die geven meer nadelen dan voordelen. Hoe hartkloppingen ontstaan is nog niet bekend. Wat wel bekend is is dat het voor mij op dit moment geen kwaad kan omdat mijn hart prima functioneert. Mocht ik er heel veel en vaak last van blijven houden dan mag ik nog eens terug komen, maar voor nu vind hij het niet nodig dat ik onder controle blijf, of dat er verdere onderzoeken gedaan moeten worden. " Dus een 2e zwangerschap zou geen enkel probleem zijn?" "Ik zou het gewoon doen!" aldus mijn dokter.
"Bedankt meneer de Vries!" *geeft hand* "Graag gedaan mevrouw ******"
Dan toch maar even een verwijzing halen voor de neuroloog, kan ik meteen een bloemetje brengen naar mijn huisarts dat ze toch gelijk had!!
Grapje natuurlijk... Ik hoop dat deze uitslagen mij genoeg helpen om het los te laten, en dat hiermee mijn hartkloppingen een stuk afnemen. Mocht ik weer zwanger raken dan neemt dit een hoop kwaaltjes met zich mee. Dus ik kijk het even aan, en anders lijkt het me voor mij en een eventuele baby toch verstandig om sowieso tijdens mijn zwangerschap opnieuw gesprekken bij een therapeut aan te vragen. Iemand die me even met beide benen op de grond houd en zorgt dat ik niet weer allemaal dingen in mijn hypochonder hoofd haal. Onder de motto's: Voorkomen is beter dan genezen, en baad het niet dan schaad het niet.
reacties (0)