Tijd voor een blogje

Ik vind het leuk om mijn oude blogs weer te lezen. Want veel dingen herinner ik mij niet meer. Omdat de tijd voorbij vliegt. Eergister Nieuwjaar gevierd en nu alweer Maart. Elena wordt 6 in April, en in September gaat ze naar de lagere. Er was wat suspense omtrent het wel of niet vormen van de klas, maar gelukkig gaat alles door en gaat zij ook naar de school hier in het dorp. Een kleine fijne school, pal naast mijn werk. Ze is nog steeds mijn kleine meid met haar 1,07 mt. Ik vind het nog steeds heerlijk om haar voetjes te kussen. Ze is ontzettend bijdehand, kan al lezen en op- en aftellen.
Aurora is aan het veranderen. Ze heeft wat puistjes op haar voorhoofd en al wat haartjes down under. Ze is nog steeds heel creatief. Een rommelkont maar ze luistert wel goed en helpt altijd. Ze kijkt uit maar de middelbare want ze heeft niet zo een fijne klas. Ze moet nog 1 jaar maar juist daarom beter niet nu van school veranderen. Ze is verder wel vrolijk en loopt goed mee met de klas, het is meer en kwestie van vriendschappen. Ze heeft 4 meiden in de klas maar er zijn vaak discussies, dus trekt ze nu meer met de jongens op. Cliché maar in mijn levenservaring zie ik dit ook vaak. Vriendschap onder vrouwen gaat minder makkelijk.
Riccardo.. tja een dagelijkse strijd. We blijven volhouden maar bijna idere dag discussies. Die ellendige tablet nintendo enz. School wat op en neer gaat. Want hij kan het maar heeft geen zin. Hij is afgeleid door vanalles en nog wat. Hij verveelt zich vaak thuis, wat voor mij helemaal niet herkenbaar is, ik speelde uren met mijn broer. Ik kijk uit naar beter weer zodat we weer kunnen gaan wandelen en fietsen. Wat wel beter gaat is de band tussen hem en Aurora. Met Elena is hij ook superlief. Het gedrag op school (behalve kwebbelen tijdens de les) is ook goed. We blijven straffen en veel praten met hem en hopen dat we hier de vruchten van kunnen plukken.
En dan mijn man. Heeft een moeilijke start van het jaar gehad. Problemen met zijn baas. Die van de een op de andere dag hem bijna is gaan negeren. Ijskoud. Ze hadden een band van hechte vriendschap opgebouwd, we zijn ook samen op vakantie geweest. Gelukkig na veel praten enz, weer goedgekomen over iets wat echt NERGENS over ging maar nu houdt mijn man zich op een ander vlak, dus meer werkgever- medewerker. Maar goed dit kwam echt als een bliksemslag en het zijn moeilijke tijden geweest. Bij mij is ook het vertrouwen weg maar mijn man is natuurlijk meer geimpliceerd en hoewel hij ook teleurgesteld is, hij probeert er wat van te maken en gaat gelukkig weer met plezier werken.
En met mij gaat het ook goed. Heb nog steeds erge haaruitval, in patrone 3 maanden goed 3 maanden minder. Heb nu een homeopatische kuur (ook voor mn allergie), speciale shampoo en een soort detox voor mijn darmen, kijken hoe het gaat. Psychologisch voel ik me prima, ik kom aan mn eigen dingen toe, tussen mij en mijn man gaat het goed, en ik voel me iedere dag (ondanks dat ze me soms knettergek maken haha) gezegend met mijn 3 lieve gezonde kinderen