Veranderingen

Soms denk ik na over hoe snel de tijd gaat. Ik kijk naar mijn ouders en zie ze ouder worden. Ze zijn gelukkig gezond, maar gaan kleine beetjes achteruit. Sneller moe, minder geduld, meer moeite met technologie.. en ik kijk naar de kinderen. De veranderingen in hun lengte, hun ontwikkeling.. vooral Riccardo. Hij wordt 11, en heeft gewoon al puber gedrag. Ik heb deodorant moeten kopen omdat hij de geur van zijn oksels nu echt onaangenaam is. Zijn hele klas heeft het moeilijk en ik moet dinsdag met de leraren gaan praten. Zijn gedrag (zowel als die van zijn klasgenoten) is niet ok. Ze luisteren niet goed en zijn onrustig. Ruzien vaak. Dit is zo sinds de lerares die ze voor bijna alle vakken hadden, sinds de eerste (dus al 5 jaar) plotseling geen les meer kon geven. Zij heeft helaas kanker. Een grote schok voor ons allen. Riccardo heeft er duidelijk moeite mee. Hij is aan de ene kant zo gevoelig. Aan de andere kant zo chagrijnig en bozig. Echt een puber dus. De laatste 2 weken gaan wat beter, we doen ons best om veel met hem te praten. Maar het is zo moeilijk en vermoeiend. Je voelt je als ouder ook dat je ergens gefaald hebt.
Aurora gaat ook niet zo best maar meer op het vlak van de inzet (die ze niet heeft). Ze toont nauwelijks interesse voor de leerstof, en ook hier zit ik nu wat bij haar, vooral voor de motivatie. En proberen de cijfers wat omhoog te krikken. Ze moet namelijk nog heel wat jaren naar school! Met Elena gaat gelukkig alles wel soepel. Dinsdag wordt ze alweer 5. Met mij? Ik moet naar de oogarts. Ik word ook ouder en ik denk dat het tijd is voor een bril! Ik krijg ook grijze haren helaas. Maar gelukkig ben ik blond dus nog redelijk goed te verschuilen. Sinds ik 1 x per week ga zwemmen voel ik me gelukkig wel fitter en ben ik niet meer zo snel buiten adem. Ik ben ook tevreden over mijn lichaam, en dat geeft natuurlijk een boost voor andere dingen. Mentaal gaat het ondanks de moeilijkheden met de kinderen ook goed. Ik voel me sterker dan een paar jaar terug. Hopelijk blijft dit zo!