Licht aan het einde van de tunnel?

Het gaat over het algemeen ietsje beter hier. Na een maand lockdown is Aurora Woensdag weer naar school gegaan en Riccardo gaat Maandag. Hopelijk maken ze het eind van het schooljaar af. De online lessen waren echt een drama. Juffen waren totaal niet voorbereid en konden het programma niet gebruiken dus we moesten huiswerk via whatsapp sturen. Toen ze het wel doorhadden kregen we helemaal geen feedback meer. Daarnaast technische problemen (hier in de omgeving hebben we langzame internetverbinding en geen mogelijkheid tot verbetering helaas). Veel te weinig uren les en ook nog een rooster vol pauzes wat dus al helemaal niet hielp voor de concentratie. Ze zullen het vast snel weer inhalen maar toch vind ik de inzet van de school en leerkrachten echt matig, helemaal in vergelijking tot andere scholen.
Gelukkig gaat het met ons allen goed. Deze manda hebben we onze omgeving verkend met fiets en wandelend. Vanaf ons huis zijn er vele mogelijkheden en prachtige panorama's. Boswandelingen, wandelingen aan het meer, wandeling op een heuvel vanwaar je bergen en het meer ziet.. dit zijn de dingen waar ik veel rust uit haal. Er begint nu ook redelijk schot in de inentingen te komen als alles zo blijft doorgaan worden ik en mijn man in Juni/Juli ingeeent. Ik denk dat ons weekend zonder kinderen (in Juni zullen we alweer 10 jaar getrouwd zijn) in Santorini niet doorgaat. Hopelijk kunnen we eins augustus wel naar de zee.
Vrijdag is Elena jarig, zondag mijn moeder en 2 weken later mijn nichtje en Riccardo. Dit vieren we op verschillende momenten een keer met mijn ouders en een keer met schoonouders en schoonzus + man en kinderen. Vorig jaar helaas geen visite mogen ontvangen. Ik ben bewust dat het nog lang zal duren allemaal, maar zie eindelijk een lichtpunt