Bevallings verhaal!
Hier dan mijn bevallings verhaal...
Vanaf 20 weken was het al flink aan het rommelen... Ziekenhuis in en uit... Uiteindelijk tot aan 34 weken in 1,5 maand 3 opnames achter de rug omdat meneer echt leek te komen...
Artsen stonden echt te kijken dat ik met 35/36 weken nog zwanger rond liep! Natuurlijk wijzelf ook want iedereen had verwacht dat meneertje echt veel te vroeg zou komen...
Als ik zo terug kijk had ik 2 weken voor de bevalling al wat voor tekens dus daar begin ik dan maar ook mijn bevallings verhaal mee.
Ongeveer 2 weken a 1,5 week voor de bevalling had ik enorme last van me darmen...
Ik moest echt gigantisch veel na de wc voor een grote boodschap... Ook al was ik zo leeg als wat de drang bleef toch weer komen... Heel vervelend!
Heb hiervoor toen 2x naar het ziekenhuis gebeld maar hun vonden het allemaal niet "erg" genoeg om mij te laten komen.. Nou prima...
Zaterdag op zondag 23 op 24 oktober kwam Maikel redelijk snotterig thuis... Pfoe nee he niet ook weer een verkoudheid/griep virus in huis! Ik was dolblij dat ik nog niks had overgenomen want normaal ben ik na 1 dag ook ziek als ik bij iemand zit met een griepje/verkoudheid haha.
Nou helaas die maandag 25 oktober kwam het heel erg opzetten hoor... Kon die hele dag niet praten van de ontzettende zere keelpijn en zo snotterig als wat! Kreeg zelfs wat koorts en zag het allemaal echt niet meer zitten... Zwangerschap gaf me al veel pijntjes en dan ziek erbij... Ik dacht nog wat als ik nu echt moet bevallen?
Die donderdag 28 oktober 2010: had ik een controle bij de gyn.. Heb het ziekenhuis gebeld of het verstandig was om langs te komen aangezien ik me echt behoorlijk beroerd voelde en ja het daar altijd MINIMAAL 10 min uitloopt (9 van de 10x dik 30min a 45min!). Zij vond het beter om dan niet te komen en de week daarop te komen want die afspraak stond al en ja omdat ik toch hoog zwanger liep was het beter om toch uit te zieken en mocht er dan wat zijn kon ik altijd nog de triage/spoed bellen. Prima... Afspraak/controle ging dus niet door... Maar voelde me er toch niet helemaal goed bij omdat ik die week ervoor ook niet kon komen en ja dat zat me toch wel wat dwars. Maar goed meneer had af en toe de hik dus ik wist gelukkig wel dat er leven in zat.
Toch die donderdag einde van de middag/begin avond dat ik krampjes kreeg en de langste "pauze" ertussen was zo 20 a 25 min... Maar omdat ik me al zo beroerd voelde en nog niet echt had gegeten had ik zoiets van eerst wat eten dan zien we wel verder...Na het eten voelde ik me dan wat minder beroerd maar de krampen bleven... Ben toen maar even gaan douche want dat zou moeten helpen... Het hielp een beetje... de krampen waren minder maar kreeg daarvoor terug een ontzettende drang om te plassen! Dus na zo 15min had ik daar ook wel meer dan genoeg van dus maar even gebeld. Rond 10 uur/kwart over 10 kwamen we in het ziekenhuis aan en natuurlijk weer meteen een ctg die weer eens vrij weinig aan gaf.. Na zo 40min kwamen ze inwendig voelen en dat deed deze keer echt onwijs zeer! Verloor daarna ook stolsels en sliertjes... Maar ze konden mij niet zeggen of het nou de slijmprop was... Nouja we moesten ons maar 2 uur vermaken en dan kwamen ze weer... Goed na 2 uur weer een ctg en deze gaf wel wat meer aan... Weer inwendig gevoeld en er was weinig veranderd behalve dat de baarmoedermond wat meer was verkort... Ik mocht dus terug naar huis met 2 slaappillen die ik niet heb ingenomen haha.
Vrijdags 29 oktober 2010: heb ik me maar een beetje de dag door geholpen met zoals altijd... Niks doen en last hebben van de pijntjes...
Zaterdag 30 oktober 2010: was ik het allemaal zo onwijs zat en had die bedrust en alles na al die weken ook wel gezien dus ben maar van ellende de afwas gaan doen en wat kleine dingetjes gaan opruimen... Het was totaal niet makkelijk en echt niet fijn maar pff ik moest gewoon wat te doen hebben! Ik kon wel weer het ziekenhuis bellen maarja... had dat zin? Na al die maanden begon ik me echt heel stom en dom te voelen als ik ze weer eens belde...
Goed tegen een uurtje of 7 had ik wat rozig slijm verloren bij na de wc gaan en zaten er soms echt pijnlijke krampjes/steken tussen maar goed... Ik had sins maanden weer eens wat gedaan dus daar gaf ik de schuld maar aan! Om 10 uur toch even het ziekenhuis gebeld want ze hadden die donderdag gezegd dat we direct moesten bellen als er iets veranderde... Nouja dat was een kort gesprekje want deze dame had net als ik het idee dat er niks was dus hoefde niet te komen.. Mooi dacht ik nog! Toch bleven daarna de krampen/'steken wat pijnlijker worden en om 12 uur had ik er genoeg van en heeft Maikel mijn rug gemasseerd... Als hij stevig in me rug duwde dan was de rugpijn idd weg maar dan voelde ik me buik weer beter en als hij stopte kwam de pijn in de rug weer net zo hard terug... Dus na 30/40min maar weer uit bed gegaan want ja het hielp toch niks! Na wat getwijfel besloten toch het ziekenhuis te bellen omdat douche niks hielp en masseren dus ook niet! Ok ik ging nog totaal niet dood van de pijn maar pfff vond het wel erg irritant! Ziekenhuis gebeld en kreeg hetzelfde vrouwtje als die paar uurtjes ervoor. Haar voorstel was dat ik kwam voor een morfine spuit zodat ik lekker zou slapen.. Nou nee mevrouw daar zit ik niet op te wachten! We besloten langs te komen en na de ctg en inwendig onderzoek maar te kijken of ik als nog bleef voor de spuit om te slapen of toch naar huis... Kwart voor 2 die nacht dus eigenlijk al zondag 31 oktober kwamen we aan. Natuurlijk weer een ctg deze gaf weer weinig aan maar je zag wel duidelijk activiteit maarja ik had vooral last in me rug en rugweeen waren niet zo goed te meten dusja... Was al blij dat er iets te zien was! Ineens voelde ik 3x wat lopen dus op de bel geduwd. Omdat ze niet zeker wisten of het nou hele waterige afscheiding was of vruchtwater kwamen ze met vriend eendenbek aan... Daaruit bleek dat het dus gewoon hele waterige afscheiding was... Meteen inwendig gevoeld en toen zat ik op 3cm wat dus niet veel scheelde met die keer ervoor. Ik mocht een douche nemen en dan zou ze 1 uurtje later weer even kijken.
1 uurtje had ik een korte ctg achter de rug die wel weer wat meer activiteit vertoonde dus keek ze weer inwendig. Het was nog steeds hetzelfde behalve dat ik dus geen baarmoedermond meer had die was dus helemaal verstreken. Ik heb toen besloten om gewoon naar huis te gaan want er was dus weer eens bijna niets veranderd... en ja na al die opnames ook geen zin om te blijven! Dus lekker na huis...Daar kwamen we aan om half 4!
Zondag 31 oktober 2010:
Nadat we dus weer een nachtje ziekenhuis hadden gehad zoals ik hierboven heb getypt lagen we dan eindelijk om half 4 in bed. Dit duurde niet lang want rond 8 uur moest ik eruit om te plassen... Daarbij verloor ik helderrood slijm maar gaf er verder geen aandacht aan.. Had tenslotte een paar keer inwendig onderzoek gehad die nacht dus dacht dat het daardoor weer eens kwam! Dus terug naar bed gegaan. Rond half 12/12 uur eruit gegaan want lag toch maar te draaien zoals ik al weken deed... Broodje gegeten en dat was niet makkelijk... want de pijntjes waren toch wel echt pijnlijk! Ook nog een blog getypt dat het die nacht weer vals alarm was... Daarna een vriendin aan de telefoon gehad en zij merkte ook duidelijk dat het echt pijn begon te doen en vond dat we toch maar moesten bellen... Natuurlijk durfde ik dat niet want ja ik was die nacht nog geweest! Ondertussen kwam Maikel uit bed om te plassen en die dook daarna weer in bed... Maar uiteindelijk riep ik hem al snel uit bed omdat hij me wel even mocht helpen en time want het deed echt steeds meer zeer! Maikel was natuurlijk wat sjaggo want ja pfff kort geslapen en ja de gedachten dat het weer vals was... Maar goed hij zag ook wel dat het serieus was de pijn en dus heeft hij me bijgestaan met douche. Onder de douche belde me zus en die had al gelijk door dat ik toch echt bezig was! Dus nadat ze dat had gezegd heeft Maikel meteen het ziekenhuis gebeld. Deze zeiden dat we dan maar langzaam aan moesten komen. Zo gezegd zo gedaan en rond kwart over 3 kwamen we aan en lag ik aan de ctg! Deze gaf idd weeen aan! Na 30min kwamen ze inwendig weer voelen en bleek ik nog steeds 3cm te hebben. Ze besloot mijn vliezen te breken... Toen ze dat zei schrok ik zo erg dat ik persee eerst een douche wilde nemen! Onder de douche sloeg echt de paniek toe! Ik wilde niet meer! Ik wou een keizersnee en wel direct want dit wilde ik geen minuut langer! Ondertussen dat ik onder de douche stond heeft Maikel de opa's oma's en mijn zussen gebeld dat het begonnen was. Daarna heeft hij me echt de douche uitgesleurd... Want wou er echt niet onder uit! Ondertussen was de verloskundige ook weer terug om mijn vliezen te prikken... Dit wou ik niet want ja... 1e echte bevalling... 1 cm per uur gemiddeld... had er nog 7cm te gaan en ja als je vliezen zijn gebroken worden weeen pijnlijker! Ik zag het dus helemaal niet zitten om nog minimaal 7 uur met nog meer pijn door te moeten! De verloskundige beloofde me dat het geen zeer deed en dat ze meteen daarna een ruggenprik zou regelen... Dus ik gaf me er maar aan over... Dus hup op bed terug... Poedel naakt en dat terwijl ik normaal niet snel naakt ga liggen! Vliezen werden gebroken rond half 5 zoiets en er werd een draadje op Coen zijn hoofd gemaakt. Ook kreeg ik in me lies een plaatje en een band om me been om alle hartslagen en de weeen in de gaten te houden. Dit vond ik zo naar want ik mocht dus echt me bed niet meer uit! Rond kwart voor 5 kreeg ik mijn infuus... Want dat moest als je een ruggenprik kreeg... Nou prima dan zet hem maar... Dit ging erg rot want er was net weer een wee! Uiteindelijk toen het infuus zat heeft ze opnieuw gevoeld terwijl Maikel en ik een papier kregen over de risico's etc van een ruggeprik. Toen kwam ze ineens: De ruggenprik kan niet meer je hebt al 6 cm!
Ze ging direct een ander middeltje halen wat ik via mijn infuus kreeg. Kreeg een knopje in mijn hand en 1x in de 3min kon ik dan een "shotje" krijgen als ik erop drukte. (Hierna ging het zo snel en was ik zo stoned/in mezelf gekeerd dat Maikel me nu helpt de bevalling verder af te typen haha.) Nou ik heb me suf gedrukt! Ik bleef maar drukken haha je hoorde alleen maar piep piep piep haha. Natuurlijk had dit weinig zin want het shotje kon je maar 1x in de 3min! Soms kreeg Maikel dan de opdracht om zodra ik kon drukken het meteen te zeggen en echt direct en geen seconde later! Dit werkte natuurlijk niet helemaal want ja ik bleef automatisch toch maar drukken en op een gegeven moment kon ik ook echt niks meer om me heen hebben! Maikel probeerde me been soms te aaien maar ik moest echt helemaal niks hebben... Wou niks aan me lichaam en trapte dus ook steeds de dekens eraf.. Ook kon ik geen stemmen horen of nouja gepraat... Keerde echt gewoon helemaal in mezelf! Maikel deed me alleen een groot plezier om steeds een koud washandje over/op mijn voorhoofd te houden en 1 van de verpleegkundige/verloskundige deed me een groot plezier door heel rustig naast me te zitten en mee te puffen. Dit was ZO FIJN! Ik had namelijk continu me ogen dicht (door de shotjes zag ik alles draaien als ze open waren haha en met ogen dicht kon ik beter in mezelf keren!). Maar voor Maikel was het ook wel rot dat ik verder niks wou... Geen handje.. geen aaitjes... ik wou gewoon niets dus hij maar om de 5min even het washandje opnieuw koud maken haha. Goed het ging allemaal super snel want wat ik mij herinner is dat ik even me ogen open deed en de verpleegkundige/verloskundige met elkaar zag smoezen omdat ze door hadden dat het persen was begonnen! Nadat ik wel 100x in 1 min gilde: IK MOET NA DE WC IK MOET POEPEN!!!! Snel deden ze hun schotjes om en daar gingen we dan... Zo wat was dat zwaar zeg! Ik moest persee mijn eigen benen vast houden en dat was echt geen doen! Ook was ik nog steeds niet helemaal genezen van de griep/verkoudheid dus snel ademhalen en doorpersen was een ramp omdat ik echt begon te reutelen! Na 3 kwartier hoorde ik 1 van de dames zeggen dat ik nog een kwartier kreeg om Coen eruit te persen en dat ze anders ingrepen! Je mag namelijk maar 1 uur zelf proberen... Dit dachten hun als zetje te gebruiken en ja... Ik werd idd paniekerig er van maar omdat ik al zo reutelde kon ik net dat laatste zetje niet geven... Ik riep ook nog een paar keer of het wel zou passen zonder hulp en zonder kleer scheuren... Ze dachten van wel maar ik kon gewoon niet alles geven helaas. Bevallen met een griepje/verkoudheid is dus niet prettig! Uiteindelijk kwam de gyn, Deze dame kende we gelukkig al van de opnames! Ze ging meteen zitten en ik weet nog dat ze zei: Nu moeten we heel goed samen werken en je moet echt naar me luisteren. Ik weet alleen nog dat ik dacht: Ja rot op! Ga hier zelf liggen! Haal dat kind eruit en houd je bek! Ik zag de spuit om te verdoven voor de knip en vroeg nog of ik dat voelde... Nou en of ik dat voelde! Pfoe dat was echt een gemene! Daarna gaf Maikel mij ineens een kus en dat deed hij achteraf dus extra omdat hij de schaar zag aankomen en mij dat beeld wilde besparen! Knip was gezet en daar kwam de vaciumpomp... Wat zag dat er maf uit... Ik zag dan niet veel maar Maikel zag echt dat ze er hard aan trok! Ik deed me ogen open omdat ik even niet meer mocht persen (Coen had zijn navelstreng om zijn nekje) en het daar dus niet mee eens was haha. Ik zag echt een hele koppie haar! Enigste wat ik dacht was waar is de rest? HAAL ZIJN LICHAAM ER NU UIT! De zusters natuurlijk erom heen van puf puf puf oh dat was zo irritant! Ik dacht echt hou je bek hou je kop! Haal dat kind eruit en laat me met rust! Maikel zag nog dat haar hele hand naar binnen ging en toen pakte ze Coen bij zijn schouder en daar wassie! Uiteindelijk hoorde ik een soort verstopte afvoer die leeg liep...En daar lag Coen op mijn buik! Achteraf het mooiste moment maar op dat moment wou ik hem helemaal niet op mijn buik... Ik wou rust ik wou alleen zijn en dat iedereen weg ging! Maikel heeft me er doorheen geholpen en zei kijk dan kijk dan! Uiteindelijk keek ik en begon ik te huilen haha. Coen heeft echt maar heel kort gehuild en ook direct uit de buik! Na 2 keer huilen stopte hij met huilen en keek echt zijn ogen uit! Zo alert en zo wijs! Heel grappig om te zien haha. Ook pakte hij meteen papa's handje vast! Zo lief! Ondertussen werd ik gehecht. Ben nog wel wat sjaggo geweest want vroeg direct na Coen of de placenta/nageboorte er al uit was haha. Dat was dus zo! Of ik hem wilde zien? NOU NEE DANKJE! Naai jij me nou maar gewoon heel snel dicht... Haha. Was echt een bitch haha. Na het hechten werd Coen gewogen en onderzocht en kreeg hij een score van 8 en 9 heel mooi dus! Na de onderzoekjes kwamen zo rond kwart voor 9/9 uur de opa's en oma's binnen en ook de 2 trotse tantes mijn zussen Helaas zat 1 oma & opa op dat moment in Egypte dus die konden er niet bij zijn. Coen werd natuurlijk helemaal bewonderd en ik zat alleen maar te klagen over de bevalling/ziekenhuis dat ik hier nooit meer wilde bevallen want ik moest me eigen benen vasthouden! Haha ik zei dus allemaal domme dingen :P. Nou natuurlijk allemaal even leuk op de foto en ja toen kwam de deal na voren... Mijn zus is namelijk ook 31 oktober jarig en de dag voor de bevalling had ik haar nog aan de telefoon dat ze er nog steeds van overtuigd was dat Coen op haar verjaardag zou komen... Als ze gelijk zou hebben dan zou ze een lekker lang weekend op Coen mogen passen.. Nou dat heeft ze dus gewonnen haha. Nadat het bezoek weg was mocht het infuus eruit en mocht ik even lekker douche. Daarna werd ik naar de kraamafdeling gebracht. Dit omdat Coen met een vaciumpomp is geboren (staat 24u voor) en ik medicatie slik (staat 48 uur voor) dus we moesten even blijven. Woensdag 3 november 2010 mochten we het ziekenhuis verlaten en waren we lekker om 10 uur thuis!
Coen doet het super en drinkt goed. Hij is echt heel tevreden en mega rustig! Hij huilt echt amper... Alleen met krampjes! Je moet dus echt steeds even kijken of hij niet heeft gespuugd want zelfs als hij dat doet huilt hij niet... Tenzij het echt een hele boel is maar dat is tot nu toe maar 2/3x gebeurd! Om de 3 uur vraagt hij wel om zijn flesje. Met mij gaat het met de dag wel beter. De hechtingen doen al een heel stuk minder zeer en ze zijn al lekker weg aan het gaan! Bloeden doe ik nog wel natuurlijk maar gelukkig niet abnormaal veel!
Coen Jaylano Maikel is dus geboren op 31 oktober 2010 om 20:13 na een zware zwangerschap maar een hele snelle maar toch zware bevalling in Breda! 3215 gram en 46 cm lang!
Nou dit was mijn bevallings verhaal... Lekker lang!
reacties (0)