Mijn kijk op borstvoeding

Borstvoeding; hoe bijzonder of zelfs magisch... uit het bloed van de moeder vormt zich de voedingsbron voor de pasgeborene.  Het is voor mij als flesmama een hele nieuwe ervaring. Een ervaring waarbij ik regelmatig nog sta te kijken wat er nu weer voor nieuws op mijn pad komt.

Wist je bijvoorbeeld dat als je meer dan een b cupje hebt dat je borsten dan bewegen tijdens het voeden. Ik niet... wat een bijzondere ervaring...  ik geniet er nog maar even van want als ik in de toekomst stop zullen ze wel weer terugvallen haar hun oude grootte om vervolgens ergens rond mijn navel te hangen... Mijn man zegt dat ik maar toch zijn 18e borstvoeding moet geven....

Maargoed dat en de prachtige strepen van een borst-explosie zijn bijzaak.

Ik geef nu 6 weken borstvoeding en mijn kleintje doet het er super op. Ik vind het fijn om borstvoeding te geven maar ik moet wel zeggen dat ik er niet altijd het geduld of de rust voor heb. Een peuter die tijdens het voeden alle kattebrokjes in mijn plantebak gooit  of besluit dat zijn beker drinken nu net over de tafel en over de grond moet vallen. Echt rust vind ik overdag dus niet. Dan vond ik het met de fles toch iets makkelijker. ’S Avonds en snachts is het echt de uitvinding. Ik hoef niet meer op mijn blote pootjes naar beneden in de koude keuken schepjes in een flesje te doen...

Zowel aan fles en borstvoeding zitten voor en nadelen.. vorige keer heb ik deze van de fles mogen ervaren ‘shit er is hier geen magnetron’ ‘ojee hij heeft nog honger maar hij zit al over 1 liter per dag heen’  ‘oh heerlijk papa kan voeden en ik doe mijn ogen nog even dicht’

Ditmaal mag ik het van de borst ervaren. Veel voordelen... zo kan ik bijvoorbeeld overal voeden. Shirt omhoog en kindje aanleggen... gaat prima. Toch vind ik dit ook wel weer een nadeel. Ik ben niet zo iemand die graag met mijn borsten zwaait... al vind ik het nu met mijn D cupje wel leuker ;) Maar ach, alles went natuurlijk, Ook dit. En discreet zullen we het doen..

Toch heb ik mijn eerste staarder al te pakken.. dat vond ik wel even ongemakkelijk. Ik zat in de auto bij het ziekenhuis en ik legde hem aan ... ging prima...netjes even afdekken en ontspannen.  Toen ik opkeek stond er naast de auto een oude man van een jaar of 70 naar binnen te gluren.  Waarschijnlijk schrok de beste man dat ik op keek met mijn ‘kun je het zien?’ grimas...  want hij liep gelijk weg... BIJNA onder een andere auto.. ik kon mijn lach maar net inhouden....

Wat ik ook een ervaring vind ik is dat de kleine nu begint te lachen... waardoor er grappige situaties onstaan...  Hij word wakker in de wipstoel in de box... moppert een beetje maar ik ben bezig... hij volgt me door de huiskamer en volgens hem gaat het niet snel genoeg.. hij zet het op een huilen...  Ik pak hem op en probeer hem als aan te leggen... vervolgens is het ineens helemaal stil en verschijnt er een grote glimlach op zijn gezicht waarna hij aanhapt... ...zo jong en nu al een mama radar...

Hoelang ik borstvoeding blijf geven weet ik nog niet... ik moet er aan de ene kant nog niet aan denken om te stoppen... aan de andere kant wil ik het stukje vrijheid ook wel weer terug..... de tijd zal het leren...