Zwaartekracht

Wist je dat zwangere vrouwen onder invloed van hormonen meer ongelukjes krijgen dan niet zwangere vrouwen.

Wist je dat in 90% van die ongelukjes de buikbaby gewoon heerlijk beschermd zit in buik met vruchtwater.. zo'n airbag zou wat voor de zwangere vrouw zelf zijn...

Wist dat tijdens deze ongelukjes de zwaartekracht dus ook meer aan je trekt vanwege je net iets te dikke buik met kind!

... Ik wist het niet... nou ja ik wist het wel maar bij dat soort dingen wil je gewoon niet stil staan.  Mijn zaterdag begon als een hele rustige dag hoor. Heerlijk keuvelen op de bank en zo hier en daar een kleine huishoudelijke klus. TOT jajaja tot ik te maken kreeg met een baldadige peuter. Ik liep naar de keuken en daar stond hij voor me. HIj daagde me uit hem te kietelen... niets mis mee en ik rijk mijn handen naar hem uit... Met dat ik dat doe laat meneertje zich expres als een blok cement recht naar achter vallen. Ik schrik me rot en probeer hem te behoeden voor de klap... ja... dat moet je niet doen... nou ja, dat moet je wel doen maar niet op dat moment... Ik werd min of meer gelanceerd doordat ik hem probeerde te vangen en kwam daardoor met een rotklap met mijn heup en buik tegen de naastgelegen muur aan..  En Tobias? ach die zei heel droog 'au mama' en ging weer verder met spelen.

Met een zoon als Tobias is het nooit saai en mijn buikbaby heeft al veel te voorduren gehad. Ik heb het tot nu toe eigenlijk altijd naast me neergelegd. Kind zit goed beschermd en het komt wel goed, en zo was het ook! Tot vandaag... de smak was niet goed voor mijn lijf geweest. Ik had overal pijn... rug buik benen... en ja dat zet je als moeder aan het twijfelen. Zou het dan wel goed zijn voor mijn bukbaby. Toen de harde buiken kwamen ben ik toch de verloskundige gaan bellen... spoednummer en op zaterdag is toch wel ff 3 keer nadenken maar wat moet dat moet.  Ze vond het gelukkig helemaal niet erg en besloot me gelijk te laten komen. Kon gelijk naar binnen en het hartje en de bewegingen waren gewoon goed, top dus! Verder was het aanraken van buik ontzettend pijnlijk... tja helemaal omringt door die spieren die een klap hebben gekregen... Toch dan maar even voor controle naar het zh, mogelijk een bloeding van de placenta of andere complicaties kunnen dit veroorzaken.

Goed.. man en kind mee naar het ziekenhuis.. het was half 4 geloof ik.. Daar aangekomen direct aan de ctg waar ik eerst 1 uur aan heb gelegen... voor niets blijkt want onze buikbaby slaapt ... laten ze hem dan even in de tussentijd wakker komen maken.. Maar nee, er komt een arts een echo doen en daarna weer ruim een half uur aan de ctg.. hij zou wel wakker worden van de echo. En dat klopt, meneertje vond er niets aan maar ik wel.. even weer mijn buikbaby zien maar jammer dat het op deze manier moet. Hij loopt een weekje voor in de groei dus alles gaat voor spoedig. Ondertussen heeft Tobias het helemaal gezien... hij moet eten en is moe. Gelukkig krijgt ie een lekker broodje kaas van de zuster en besluit harry even met hem te gaan wandelen... 

In het half uur  van CTG (geen pretje trouwens met een pijnlijke buik) bedenk ik me dat ik over 2 maanden in deze of een van de andere wanstaltige kamers op dit mega harde bed moet gaan bevallen... brr .. ik blijf wel zo lang mogelik thuis. Ik hoor de mannen terug komen en de verpleegster komt met ze mee. De uitslag van de CTG kan pas worden gegeven als de dokter en gyn terug zijn van de OK... ze zijn net een keizersnede aant doen... NATUURLIJK die mazzel heb ik weer.. Ik vraag haar of het overleg misschien ook telefonisch tijdens de keizersnede kan.. ze lacht... ze gaat haar best doen.  Tobias zetten we ondertussen aan een spelletje fruit ninja op de mobiel. Dat werkt... we wachten en wachten... eindelijk komt de verpleegkundige met goed nieuws. De echo en ctg zijn goedgekeurt.! Wel nog een laatste test om te kijen of er bloed verloren is bij de placenta of ergens anders... ik moet dus geprikt worden, MAAR dan mogen we naar huis...

Ondertussen vertel ik Tobias dat we naar huis mogen, en zo lief als hij al die tijd geweest is door te vragen waar mama pijn had, zo lief is hij nu ook weer... hij trekt de warme deken van me af en pakt mijn hand en zegt 'kom maar mama gaan we naar huis' en trekt me mee naar de deur. Dan komt de dame van het lab binnen. Het prikken gaat vlot en we mogen weg... nu verlaat ik de ruimte eindelijk! Wel met een flinke waarschuwing, bij vocht of bloedverlies of meer pijn, direct de verlos bellen. Als het aan mij ligt komen we hier niet meer terug tot de bevalling, daar doen we het voor!

We rijden naar huis... Tobias valt in slaap en het eten wat ik zou maken lijkt ineens van te voren al niet meer te smaken. Ik wil mac! Ik heb het verdient! We rijden dus naar het gelredome en bestellen daar een heerlijk big mac menu. Rijden door naar het eerste raam en zien onze auto in een mega wazem van rook. ongeveer 30 meter verderop staat een auto in de fik en flink ook! Wat een rook. Bij de vraag aan de jongeman achter de counter of de brandweer al gebeld is kijkt ie me stoned aan...  Net terwijl ik besluit te bellen raced er politie op het terrein. Gelukkig ze zijn op de hoogte. Op dat moment zie ik echt een mega massa aan mensen vanalles met hun mobieltjes doen, behalve natuurlijk de brandweer bellen... eerlijk waar, waar gaat het heen!  Maargoed, ik ben er klaar mee voor vandaag. we krijgen onze bestelling en gaan naar huis, ze bekijken het maar! 

Thuisaangekomen heerlijk samen gegeten en bij het raken van het kussen is Tobias in diepe slaap... Ik ga nu heerlijk de bank op om vervolgens voorlopig even helemaal niets te doen! Vroeg naar bed!