Update!!!

Zooo! Dat is lang geleden dat ik een blog geschreven heb. Inspiratie genoeg maar gewoon domweg geen fut. Ik ben de laatste weken zo vermoeit. Veel zorgen om het financiële stukje en Tobias die zich maar niet lijkt te realiseren dat hij geen baby is en dus niet om de 3 uur krijstent wakker hoeft te worden. Gelukkig lijken beide zorgen nu de goede kant op te gaan.

Er is hier afgelopen weken genoeg gebeurt. Leuke dingen en minderleuke dingen. We houden de spirit erin door lekker dagjes er op uit te gaan. Naar vrienden, familie en wandelen, het hoeft allemaal niet zoveel te kosten. Ook zijn we druk bezig geweest met het huis van buiten schilderen en de lieve vrede in de familie te bewaren. Dat laatste; daar ben ik inmiddels mee gestopt. Het kost me allemaal teveel energie. Energie die ik eigenlijk niet heb. Ik ben nu 2 dagen geleden begonnen met vitamine pillen en dat doet me eigenlijk wel heel goed. Ik heb wat meer energie gekregen.

Tobias...ja onze lieve Tobias. Hij is veranderd van een dreumes in een peuter die alles zelluf wil doen en vooral ook steeds meer begrijpt. Het lopen gaat voorzichtig naar rennen en het eten gaat harstikke goed. Tis een echte Hollander, dol op de winterkorst met worst. Het praten gaat niet zo snel als ik bij mijn kwebbelkontje verwacht had maar we hebben alle geduld. Zijn nieuwste woordje is ‘nee’ en hij probeert deze dan ook in alle vormen uit. En dan die lekkere ondeugende kop die hij er bij trekt. Prachtig!

Hier en daar heb ik gelezen dat veel van mijn lieve bb vriendinnetjes opnieuw zwanger zijn en soms zelfs al bijna moeten bevallen. Ik wil even laten weten dat ik echt ontzettend blij voor jullie ben. Een nieuw wonder, soms zo spontaan dat je er even van schrikt. Geniet ervan!!

Natuurlijk had ik bovenaan dit profiel bij mezelf allang een ‘zwanger’ verwacht. Maar helaas werkt de natuur net als de eerste keer niet gezellig mee. We zijn nu inmiddels al een jaar bezig om opnieuw zwanger te worden, met geen resultaat tot nu toe. Tijd voor actie zou je zeggen! Dat klopt!

We zijn dan ook vanmorgen naar de fertiliteitspoli in het rijnstate geweest om de volgende ICSI op te starten. Tot aan het starten van de auto vanmorgen wist ik niet of we wel door wilde gaan maar bij een rood stoplicht hadden we een nogal simpele woordenwisseling; ‘wil je een tweede kindje’ ‘ja, jij dan?’ ‘ja ik ook’ ‘maar zonder icsi gaat het bij ons niet werken he’ ‘nee lekker kut’ ‘zullen we er toch maar voor gaan dan’ ‘ ja, laten we het doen, we zien wel waar het schip strand’ ‘oke’ toen werd het weer stil...

Aangekomen bij het rijnstate stonden we eerst bij de verkeerde poli...na 6 jaar bezoekjes afleggen was het zo gewoon geworden, 1^e verdieping rechtdoor en dan rechts... Ze hebben het veranderd dus we mochten weer naar beneden. Daar aangekomen zaten we in de meest prachtige wachtkamer te wachten. Tobias had in de speelhoek al helemaal zijn draai gevonden. Dokter Rozenburg kwam om de hoek, ze zag ons ‘hij lijkt op papa’ zei ze, wat een prachtige blauwe ogen. We  mochten naar binnen... –Omdat ik via een vriendinnetje had vernomen dat er op dit moment wel eens wachtlijsten zouden kunnen bestaan voor de icsi had ik me kwa tijdsbestek niets ingebeeld-

We gingen haar kantoor binnen en ze maakte direct een echo. Ik zit op dag 14 van mijn cyclus en heb dus gister of vandaag mijn eisprong gehad, Er zat een prachtig groot blaasje. Alles werkt dus als behoren. We begonnen het gesprek en binnen 2 minuten had ik een lijst met medicatie voor de apotheek voor me liggen. Ze ging er vanuit dat we wilde beginnen met ICSI en tot mijn stomme verbazing stelde ze voor om over 14 dagen al te beginnen met de pil OFWEL de start van de icsi.

Harry en ik keken elkaar aan en we hadden eigenlijk beide het zelfde gevoel DOEN!!

OW ALLE J*ZUS KRENTENBOLLEN we gaan er weer voor! Weken lang hormonen spuiten in het vetbobbeltje dat mijn buik heet... Mijn gedachten draaide op volle toeren.......Moeten we dit wel doen met onze financiële zorgen, met een kind dat nog niet doorslaapt, met alle ‘gezelligheid’ in de familie. Op dat moment keek ik naar Tobias en daar kwam zonder twijfel een hele grote JA MAMA uit. –ik zei niks-

U hoort het... we gaan ervoor hoorde ik mezelf zeggen. Ik kreeg de recepten en contracten in mijn handen gedrukt. Heb kunnen vragen wat ik wilde weten. Ik zou een brief krijgen met alle afspraken die volgde incl een prik-instructie ofwel uitleg over alles. (alsof ik dat al niet kon dromen) Daarna moesten we beide nog even bloedprikken op enge ziektes maar ik weet zeker dat dat goed gaat komen!

Daar zaten we dan! Op naar een tweede wonder! Wat bijzonder is, is dat er nu in de wet gewijzigd is dat vrouwen onder de 36 ook twee emmies terug kunnen laten praten...voordat de punctie over een maand of 2 is moeten we dat besloten hebben. Daar gaan we dan maar eens even over nadenken!

Wish us luck!