Airbag voor kids!

De eerste (en gelukkig laatste) keer dat ie van ons bed viel kan ik me nog als gister herinneren. Schrok me wezenloos, het arme kind! En het was mijn schuld want moeders had gewoon niet goed opgelet. Met een huilend kind in mijn armen de dokter gebeld maar op wat wekadvies na zei ze er niet veel over…kan gebeuren, kindjes buigen mee!  -Wekadvies…wekadvies….je kindje elke twee uur even wakker maken om te kijken of hij/zij niet suf is. Heel leuk maar als je mij om de twee uur wakker maakt zul je mij ook suf aantreffen of nog maar niet te spreken van de klap voor je kop die je krijgt. -  Dit was dus de laatste keer dat ik belde en sindsdien was ik er van overtuigd dat elke val wel met een sisser af zou lopen…..en dat deed het…

Mijn kind zit weer eens onder de blauwe plekken. 3 op zijn voorhoofd, op elk scheen been eentje en op zijn bovenarm een hele grote. Welneej mama of papa is niet buiten het boekje gegaan. Mijn meneertje leert gewoon lopen en als het even meezit wil hij ook nog wel eens een poging tot rennen doen. Dat een kindje leert met vallen en opstaan is algemeen bekend maar leuk is toch echt anders.

Zelf heb ik een mooi litteken boven mijn oog zitten. Ik ben toen ik klein was met mijn hoofd op de verwarming gevallen. Mijn man heeft stomtoevallig op dezelfde plek ook een litteken. Volgens mij veroorzaakt omdat hij zichzelf rondjes om een lantaarnpaal leerde fietsen… dat moet je ook niet doen he als je 5 bent…

Zo af en toe hou ik mijn hart vast, maar ik wil ook geen moeder zijn die bij elk mogelijk minimaal gevaar klaar staat om mijn kind op te vangen. Elke keer dat ie zich zeer doet lijk ik in zeer korte tijd minstens 10 jaar ouder te worden. Vandaag waren we met opa en oma naar burgers zoo en omdat onze kleine wel loopt maar nogsteeds dronken lijkt wil hij nog wel eens vallen waarna hij heel dapper zelf weer opstaat en verder loopt.  Hij huilt amper als ie valt en vind zichzelf een hele bink.  En dat vind IK ook…hij doet het zo goed!! Maargoed mijn ouders waren dus mee en dan zie ik dat mijn moeder de hele dag achter hem aanloopt en hem op probeert op te vangen en mij min of meer verwijtend aankijkt dat ik dit niet doe.  En weet je…diep in mijn hart zou ik dat wel willen hoor; maar het KAN gewoon niet…. Hij moet het leren met vallen en opstaan en uiteindelijk zal het beter gaan!

Nu hij lekker als een engeltje aant slapen is zit ik eens zachtjes te praktiseren in mijn hoofd. Er zou eigenlijk een airbag voor kinderen uitgevonden moeten worden. Een soort van zwemvest dat je aan kunt trekken en dat links rechts boven beneden zakjes heeft die zich als een razende ontpoppen op het moment dat ze een grote procentuele daling voelen aankomen.  Ik weet zeker dat dit de uitvinding van de eeuw zal zijn. Vestjes in allerlei kleuren  en motiefjes… Misschien zou er dan ook nog geluid uit moeten komen;  Nadat een zakje zich opgeblazen heeft en het kind behoed heeft voor NOG een blauwe plek komt er een geluidje uit het boxje achterop; Volgende keer uitkijken hé schatje!

Ik doe mee aan het beste idee van bb! :P