Ik had deze blog al ongeveer een week geleden willen schrijven, helaas kreeg ik begin vorige week pillen voor de hooikoorts die er voor zorgde dat ik een week als doornroosje heb geleefd; wel heerlijk rustig voor jullie ;)
Iets meer dan een week geleden heb ik de respectabele leeftijd van 31 bereikt. Dankjulliewel voor alle lieve felicitaties. Ik was nogal teleurgesteld dat er van de vele die ik elk jaar uitnodig zoveel hadden afgezegd. Desondanks was het een ontzettend gezellige dag! Zoals ik al had voorspeld heb ik van de mensen die afgezegd hebben later ook niets gehoord. Zo leer je je vrienden kennen zegikdanmaar.
De maandag erna ben ik begonnen met werken en Tobias ging voor het eerst naar het kdv. Voor beide een spannende bezigheid.
Het werk bevalt goed. De mensen waarvoor ik moet werken zijn stuk voor stuk lieve mensjes met hun eigen soms heftige verhalen. Zo heeft een meneer van 67 letterlijk wereldzeeën bevaren en over de hele wereld gewoond. Nu…jaren later zit hij op een flatje driehoog achter . Geen gezichten van familie, vrienden om maar even te vragen hoe het met hem gaat. Meneer is ziek… hij heeft kanker en zit daar dus in zijn eentje de laatste periode van zijn leven uit te zingen. Versschikkelijk hoe het leven kan lopen voor sommige mensen, dit heeft hij niet verdient… en ik … ik kan hem alleen helpen met stofzuigen, schoonmaken en het bed op maken. Hoe kan zo iets banaals zo ongelofelijk dankbaar werk worden.
Tobias op het KDV is weer een heel ander verhaal. Hij vind de prikkels moeilijk. Zeker als het druk is zit hij helemaal niet lekker in zijn velletje. Wat dus in de praktijk resulteerde dat ik hem Maandag en Donderdag eerder op moest halen. Op de vraag of ie met mama mee naar huis ging klemde hij zich vertrouwd vast aan mijn benen.
Vrijdag..ze hadden maar 4 puppies uuh kindjes op de groep en dat zou een voordeel voor Tobias betekenen. Iets meer aandacht en rust. Na mijn telefoontje bleek dat ie smorgens lekker een uurtje had geslapen en verder lief had gespeeld. Ze zouden hem smiddags weer proberen neer te leggen. Hij heeft van kwart voor 2 tot kwart voor 4 geslapen en buiten deze tijden goed gegeten, goed gedronken en lief gespeeld. Ik kwam hem ophalen en hij keek me aan met een stralende lach..
Hij was net een koekje aant peuzelen en keek zijn leidster aan met een blik van; mag ik alsjeblieft mijn koekje op eten… we hebben hem lekker laten zitten en het was goed…
Zoals je je kunt voorstellen ben ik dus heel benieuwd hoe het morgen gaat. De groep zal weer overbevolkt zijn met huilend kroost. … we wachten af..
Een tijdje geleden schreef ik dat Tobias ivm Absences een EEG moest ondergaan. Deze EEG is inmiddels geweest en er waren idd wat afwijkingen te zien. 19 mei moeten we voor een nieuwe slaap-reductie EEG en dan mag ie van te voren niet slapen. 26 mei krijgen we de uitslag.
En dan….dan is het alweer bijna tijd om op vakantie te gaan. 1 juni vertrekken we naar de Costa Brava. We gaan rijden dus hebben we besloten het in twee dagen te doen.. Het aftellen is begonnen!
wilde ik nog bijna gaan vragen of jullie vakantie -enof belastingeld al binnen hebben :P
reacties (0)