De RADARren draaien
Toen ik in 1997 aan mijn opleiding levensmiddelen-technologie begon heb ik het eerste jaar zoveel informatie over voeding voor mijn kiezen gehad. Al die tijd tot mijn opleiding had ik onbezorgd vanalles gegeten en gedronken (om over mijn frikadel speciaal verslaving maar niet te spreken).
Op school leerden we alles over levensmiddelen. Over controle, het productieproces en voornamelijk de ingrediënten waarmee de voor ons zo normale producten gemaakt worden
Nadat ik zoveel informatie had gekregen over wat er wel niet in mijn frikandel speciaal zat ben ik er abrupt mee gestopt. Slachtafval is nou niet echt het idee van een lekkere maaltijd. De fritessaus die erbij zat...vol kankerverwekkende stoffen. Om maar niet te spreken van alle E-nummers die ieder voor zich ook weer een mogelijk risico met zich meedroegen. De milkshake vanille die ik er standaard bij haalde bleek ineens vol bacteriën te zitten. Die kon ik dus ook maar beter laten staan.
3 jaar lang werd ik geconfronteerd met de meest uiteenlopende dingen wat betreft ons eten. In de verschillende stages bij bedrijven waar ons eten vandaan kwam heb ik mijn ogen uitgekeken. In eerst instantie voor mij een rede om een product niet meer te kopen. Jarenlang heb ik dus 'bewust' misschien wel TE bewust gegeten.
Toen ik van de opleiding af kwam verwaterde gelukkig ook alle opgeslagen kennis. Langzaam bedacht ik me dat het genieten van mijn frikandel misschien wel veel meer waard was dan het prakizeren over ingredienten. De kennis was er nog wel, maar ik gebruikte het niet meer om mijn boodschappen in te slaan.
Al die tijd heb ik deze producten laten staan en achteraf vraag ik me af waarom. Zou het nou echt zoveel beter zijn van me gezondheid. En hoeveel jaar zou ik winnen door ze te laten staan. Zou ik in plaats van 88 nu maar 85 worden. Ik rook niet, drink amper en moet ik me dan echt beperken tot wat producenten claimen gezond te zijn? Dan kan ik beter eigen groente en fruit gaan kweken! Ik zie de bananen al in mijn tuin hangen. Har op een trapje de bananen naar beneden gooien...sorry heb een levendige fantasie.
Gisteravond- Radar.... eigenlijk niets wat ik niet wist. Hoewel ik het feit dat er 6 suikerklontjes in het lievelingspotje van Tobi zaten wel erg schokkend vond. En nu..wat is nou het doel van dit onderzoek. De producten die ze lieten zien zijn voor hele jonge kinderen. Die dus nog niet in de passief in de schoolbanken zitten. Kinderen die volop bewegen –als ik mijn adhd kindje even als voorbeeld zie- Natuurlijk zijn suikers in algemeen ogenschouw genomen niet goed. Maar vooral de fruitsuikers zijn een bron van energie. Beperken we ons kindje in suikers, zouten en calorieën dan weet ik zeker dat ik binnen no-time een zielig vogeltje op de bank heb zitten. Mijn rondvliegende motortje heeft brandstof nodig.
We gaan hier dus gewoon door met zijn lievelingspotje....en ik ben sinds jaar en dag alweer begonnen met mijn frikandel speciaal Heerlijk!! En ik moet zeggen... we voelen er ons niet ongezonder door!
reacties (0)