Mijn baby monster einstein!

Verdrietig en blij waren afelopen maanden wel de hoofdmoot van zijn emoties. Sinds een week gaat ie als een speer in zijn ontwikkeling en kan meneer tegenwoordig  gericht BOOS worden.  De laatste week lijkt het wel alsof hij de wereld eindelijk heeft ontdekt. Hij geeft aan wat ie wil, wat ie niet wil en gaat het niet zoals meneer wil dan laat hij dat duidelijk merken. Wat hij in zijn koppie heeft zit niet in zijn kont.

Ik als computer fanaat heb hier natuurlijk dag en nacht de pc aanstaan en Tobias vind het leuk om op het toetsenbord te rammen maar verder leefde hij er gelukkig langs heen. En nu...ligt hij (ik ben in de keuken bezig) onder het toetsenbord handen omhoog; mamamamamama te roepen...oftewel hij mot op het toetsenbord rammen. Ik haal hem weg; grijpt zich vast aan de box zodat ik niet verder met hem kan lopen.... Ik zeg heel gedecideerd; neej we gaan op het kleed spelen en prijs hem als hij lief speeld. Ik loopt weer naar de keuken en geen twee seconden later zit ie weer boos onder de computer! Maaaam!  Maar mam is niet gek dus die zet hem nu lekker bij de kleine tafel kan hij daar op spelen...ik ga bij hem zitten en naast de tafel lijkt ie bewust te gaan zitten...ik snap het niet hij wil altijd staan... dan verdwijnen zijn handen onder de tafel....denk wat doet ie nou...HAALT HIJ DAAR HET TOETSENBORD VAN DE TV PC TEVOORSCHIJN....hoe bedoel je slim! 

Niet meer in de box; niet meer in de kinderstoel..zelluf eten....boos worden als ik het tv kanaal switch of dat ding uitzet... Maargoed mama’s wil is voorlopig wet en dat blijven we hem geduldig uitleggen.  Toch gaan mijn ogen open van verbazing als ik zie hoe snel hij gegaan is. Niets gaat meer langs hem heen!

Met 9 maanden zei meneer;  Papa Mama Opa Oma ow en Beer... Deze woorden heb ik al een tijdje niet gehoord. Behalve mammamaaaam als hij iets wil bereiken.  Toch breekt er ook een nieuwe fase aan met praten.  De woorden die hij nu zegt (hij en wij weten de betekenis) zijn: handje, eten,  hatsjie & weltrusten = is truste...  Zo gaaf dat terwijl hij een jaar geleden op mijn buik lag dit nu allemaal kan.

Ik voel me gelukkig zelf beter dan ooit en vind het daarom ook erg grappig in deze ‘fase’ te zitten. Al moet ik naast het lachen (en dan snel weg draaien) soms ook vreselijk tot 10 tellen.  Dit zal vast herkenbaar zijn voor meerdere moeders.  Zeker als hij weer eens alle dvd’s door de kamer heeft gegooit of probeerd mijn vloerkleed op te eten...

Misschien moet ik de dvd’s maar wegleggen en een vloerkleed in de tuin is vast ook erg leuk!