De dagen worder korter en terwijl ik mijn lunch naar binnen schuif merk ik al dat het donkerder begind te worden. Zou het ergens op deze aardkloof lichter en vooral zonniger zijn dan hier?
Mijn gedachten dwalen af. Ik wil zomer; geen zomer waarin ik zit met een baby waarvan ik niet weet wat ik hem aan moet doen, maar een zomer met een kindje dat zich zelfstandig kan verplaatsen, spelen. Heerlijk samen naar de speeltuin of een kinderboerderij zonder drek...
Blijkbaar zijn mijn dromen nog niet de zijne, hij wil alleen dat stukje brood. Waarom ik aan het dromen ging weet ik nog goed...ik raakte verstrikt in andere gedachten. De stapel speelgoedboekjes zorgen voor een harrewar in mijn hoofd. Ik heb er minstens 6 naast me liggen. Of ik als moeder even wat kadootjes voor mijn zoon uit wil zoeken. Ik mag denken voor de sint, kerstman en of dat nog niet genoet is werd mijn zoon bijna een jaar geleden op die ene koude winteravond tussen alle feestdagen geboren.
Het word een echt jongensding... maar wat? Zodra ik dat aan mijn grote vent vraag komt de hele subtiele opmerking...zoek maar iets uit, ik vind alles goed (als het maar geen Dora pop is bedoeld hij daarmee)
Dus dan geven we Tobias een rol keukenpapier (wat overigens het beste speelgoed ooit bleek) en ik ga lekker shoppen. Wel zo makkelijk dat voor mezelf denken...want straks koop ik die garage, die auto of loopwagen en blijkt hij idd de rest van het jaar zichzelf alleen maar met die keukenrol te vermaken.
reacties (0)