Baby’s eerste tandje of haarpluk daar zijn doosjes voor… Maar wat is er voor een eerste buil of eerste trauma…...
Vanuit mijn buik en ineens ben je zo kwetsbaar en klein er zal er voor altijd alles tegen doen om je te beschermen. Waarschijnlijk denk ik er zelfs tot mijn dood nog zo over. Maar helaas zijn sommige dingen niet te overzien en omdat ik geen waarzegger ben moet ik het leven, jouw leven, maar zo nemen als dat het komt. Bulten, builen, wondjes en alle pijntjes die daarbij horen. Met lede ogen en een stiekeme lach op mijn gezicht zal ik elke au aanzien. Word je groot van zeggen ze, maar tot nu toe gaat me elk pijntje nog door het hart
Gister gebeurde het…
We zijn we lekker een dagje bij mijn ouders geweest. Tobias lag boven te slapen en ik hoorde hem huilen, met dat ik mijn hoofd om de hoek stak begon ie weer te lachen! Wat een feestje… Ik pakte hem uit bed en liep met hem de huiskamer in. Maar ze hebben daar een bakstenen pilaar staan…heel handige plek, staat daar al bijna 30 jaar hahaha maargoed… Ik liep er langs met Tobias op mijn arm en meneer maakt ineens een snelle beweging naar voren, net boven zijn oog tegen de hoek van de paal aan…….. oeh! Wat een krijs…wat had ie een pijn, zo zielig…. De eerste buil was een feit…de traantjes stonden mij bijna in de ogen. Na een paar likkies van een dubbellikker van oma vond hij het huilen wel genoeg geweest en was er alleen nog een verdikking te zien… mijn arme schat..
Maar oma had nog meer in petto! Behalve een dubbellikker had ze ook cadeautjes meegenomen van vakantie. Onder andere een grijze hond die rechtop stond en druk danste op een zeer harde irritante melodie als je op zijn handje drukte.
Tobias zat lekker met mij op de grond op schoot en vond de hond wel heel interessant. Hij werd op tafel gezet en mijn zus drukte even op het handje van de hond…. Tobias slaakte een gil en nog een, ik kon niet zo goed zien wat zijn uitdrukking was maar volgens mij vond hij het wel leuk, ik had hem alleen maar zo horen gillen omdat hij wat leuk vond! Mijn zus zette hem weer uit en besloot onder toeziend oog van iedereen de hond weer aan te zetten om te wachten op de reactie van Tobias.
Ik weet niet of je wel eens een peuter heb zien schrikken van iets, gillen bang kijken….nou dat is er niets bij. Tobias begon na het opnieuw drukken van het handje echt te gillen!! Verschrikkelijk! Ik heb hem nog nooit zo zien reageren op iets! Hij was zooo bang en geschrokken…Ze hebben het vreselijke beest snel uitgezet en ik heb hem echt moeten troosten. Hij hield met arendsogen het beest dat snel in de kast verdween in de gaten!! O wat ontzettend zielig en een trauma was geboren… Fijn cadeautje mam! :S .....De hond hebben we daar gelaten, met kerst laat ik de Kerstman die danst en liedjes zingt ook maar in de doos
Wat een dag wat een dag en zo zullen er nog meer dagen volgen en ook dan zal ik er altijd zijn om hem te troosten….toch zou ik hem het liefste in een doosje willen doen…
reacties (0)