Waar is de duracell?

Het is bijna half 1 en na een lange dag lig ik eindelijk in bed.... Harry komt voor de 10e keer vanavond de kamer van Tobias uitzetten. Hij heeft nogsteeds krampen, spuitluiers de verhoging is weer terug en hij voelt zich duidelijk niet lekker.
Ik kijk Harry aan en hij vraagt zich af waar de batterijen zitten en of we ze er niet voor eventjes uit kunnen halen...helaas geen batterijen, een pauze knop dan? Of nog het liefs een fast forward knop om hem door te spoelen totdat meneertje weer zijn oude zelf is. Onze lieve speelse brabbelende lachende baby. Geen van allen, we moeten hier duidelijk doorheen.

Het blijft stil...toch gaan we er vanuit nog binnen een half uur naast het bed te staan om hem te troosten. Het blijft langer stil en we vallen in slaap. Half 4 worden we wakker door gekrijs, alsof er iemand word vermoord... ik sta met een sprong naast het bed -auw me rug- en ga even kijken. Hij heeft de oogjes dicht en trekt zich krom...duidelijk krampen maar toch blijven de oogjes dicht en ik geef hem een speentje...hij is tevreden. 10 minuten later staat Harry alsnog een luier te vershonen en ik beneden een fles te maken... De fles gaat maar voor 3 kwart op, want sinds meneer ziek is krijgt hij niet zo veel weg en voeden we dus weer gemiddeld om de 3 uur. Terug bij af lijkt het wel.

Nadat we nog een paar keer zijn wezen troosten komt hij om half 8 weer voor de fles. Er is een nieuwe dag begonnen, weer een dag vol niets willen, kunnen en je niet lekker voelen.. Het kost energie en dan soms, heel soms bedenk ik me ook wel eens....waar is de duracell?!

We gaan ervoor hoor lieve Tobias...onze benjamin...we hopen dat je je snel beter voelt!