Het consternatieBureau

....klom ik op het trapje naar het raamkozijn… Voor de 20e keer zing ik dit voor Tobias, maar het helpt niet. Hij heeft zich helemaal rood gehuild en de tranen biggelen over zijn wangen.: : Ik voel wat hij denkt. Welke maloot heeft bedacht dat ik hier in mijn luier op de dokter moet wachten. En dan vergeet mamma, ja ik dus! ook nog eens een wikkeldoek. Een dik groen boekje met een gebruiksaanwijzing over mijn kind en alle data wanneer hij weer lekgeprikt gaat worden. Maar niet ff de mededeling dat ik met een bezoekje aan het bureau iets warms mee moet nemen.:chinrub:

Hij word met dikke tranen gewogen en gemeten, meneer was lekker gegroeid en weegt nu 4200 gram en is 55 cm lang, daarna druk hem weer warm tegen me aan.:grouphug: Dan nemen we weer in de veel te grote wachtruimte plaats. Wat een mega baby’s om ons heen. Tobias lijkt dan in een keer heel klein.:baby:

We mogen binnenkomen en hebben een raar Indonesisch mannetje als arts. De eerste indruk is positief, maar door alle verschillende meningen over dit instituut ben ik toch op mijn hoede. Hij laat de groeicurve van Tobias zien en geeft aan dat hij later rond de 1.85 zal worden…natuurlijk meneer is 5 weken en dat kun je nu al zien, maar okeej. Qua gewicht is hij een inhaalslag aan het maken. Dat zou dus een rede kunnen zijn dat hij op het moment meer honger behoefte heeft. We zijn vandaag dan ook over gestapt op voeding voor hongerige baby’s. Dit werkt prima en ook dat vertel ik de man. Hij trekt een dubieus gezicht maar laat hij het eens wagen om er iets over te zeggen…lang leven de hormonen. Hij zegt niets en geeft aan dat als we binnenkort de voeding ophogen dat we dat misschien weg kunnen laten..nou jah we zullen zien. Dan word meneertje, overigens nogsteeds in tranen, onderzocht. Alles ziet er goed uit. Hij is tot nu toe gezond verklaard. Gelukkig. (y)

Na ons gesprekje geeft ie aan dat hij er alle vertrouwen in heeft met ons, gelukkig maar…tss zou eens niet zo zijn… Maar wat ie wel nog even kwijt wilde is dat we niet moeten proberen het zo goed mogelijk te doen…. Ik zat hem aan te kijken alsof ik water zag branden..:-? Oke ik voel me af en toe wel eens overbezorgd maar ik geloof niet dat hij dat bedoelde. We moesten maar gewoon ons best doen en als we vragen hadden opnieuw naar het CB komen. OFTEWEL we moesten niet veel zelf beslissingen nemen en bij elke onzekerheid bellen… Laat gaan, laat gaan dacht ik bij mezelf… :sealed:

Nog vragen…geen vragen. Huppakee kamertje uit en Tobias snel weer aankleden. Naar huis en een lekkere fles met heerlijke warme melk. Het laatste slokje gaat naar binnen en hij valt gelijk in slaap…het is ook niet niets zo’n middag! Arm kind…(k)

528 x gelezen, 0

In Overig

reacties (0)


  • mom-of-two

    Soms heb ik idd het gevoel alsof ZIJ alles willen beslissen en ik HAAT het zinnetje:
    Als er iets mis gaat even aan de bel trekken hier, dat doe je toch wel?
    Baaaaah...
    Maar gelukkig ging het vandaag goed daar met jou

    x

  • wish..

    Wij waren de eerste keer een extra luier vergeten, gooit de kinderarts hem weg!!! Daar zit je dan als goedwillende mama gelukkig waren er nog meer baby's ;) Maar ik had dan wel weer een omslagdoek bij me hihihihi..Verder vind ik het moederschap vooral; volg je hart..Er zijn zoveel verschillende meningen overal over..je heb de CB ellende wel weer erg grappig beschreven
    Liefs

  • cocorosie

    Fijn hè die 'artsen' op het cb.. Maarruh.. Dat van die doek staat stiekem wel in het boekje :p
    iig wel in de mijne ;)
    xx

  • mammie N

    Ha ha ha wat een geweldig verhaal, schitterend. Tja wachttijden overal hetzelfde. Idd volgende keer lekker warme doek mee of zon heerlijke badjas. Wij de kinderartsen mag je gelukkig in de spreekkamer onder de warme lamp wachten als je op spreekuur komt, maar ja loopt ook altijd uit.
    Gelukkig maar dat je het met een kilo zout neemt is ook wel nodig want die lui, mmmm denk wel eens dat het geldklopperij is.