34 weken

Met elke maand op de teller voel je je 10 jaar ouder zei de verloskundige tegen me toen ik met mijn 25 weken op de onderzoekstafel wilde kruipen. Wat een oud wijf voelde ik me toen zeg. Nooit geweten dat dit inderdaad waar zou zijn. In mijn 8ste maand en zie mezelf lopen, opstaan, draaien en kruipen als een zeehondje, of zeg maar gerust walrus. En zeehondje ziet er nog lief en leuk uit, dat idee heb ik zeker niet als ik in de spiegel kijk. Mijn buik is een uit de kluiten gewassen bierbuik en mijn bovenbenen en heupen hebben voor het eerst in hun leven cellulitis ontdekt, wat een genot! Bijna 12 kilo is erbij en ik moet nog 6 weken. Zo snel zal het niet meer gaan hoor ik Harry zeggen..wat een geluk denk ik dan. Maar als ik vervolgens weer een week later op de weegschaal ga staan is deze het duidelijk niet met mijn schatje eens.

Alles voor de kleine, dus ik mag niet klagen en dat doen we dan ook niet! Ik voel me 80 en neem alle kwaaltjes die daarbij horen maar voor lief. Het zijn niet de leukste maar ach ik kan er mee leven.
Neem bijvoorbeeld mijn blaas, dit is een boxbal geworden voor de kleine. Met als gevolg dat ik overdag, maar vooral ook 's nachts om het uur naar de wc aant rennen ben. Ik zat te denken dat daar misschien nog wel een oplossing voor te bedenken is, Tena lady genaamd.. Van de luiers in de luiers..zou het niet handig zijn..

Nog een kwaaltje die niet bij de zwangerschap hoort maar in deze tijd toch de kop op steekt, de griep. En vooral de Mexicaanse variant levert veel onrust op. Zwangere vrouwen weten niet of ze zich wel of niet laten vaccineren. De gevolgen van deze griep op het ongeboren kindje kunnen groot zijn, maar de vaccinatie zelf voor deze inmiddels “milde epidemie” zou op ten duur misschien nog meer gevaar op kunnen leveren, niemand heeft de moeite genomen dit goedje uitgebreid te testen..
Ikzelf heb nog nergens last van, en dit klop ik af tegen alle houten meubels die ik in huis heb. Maar ik heb me besloten, net als veel zwangere vrouwen, niet te laten enten. Na de tweede enting half december zou je pas beschermt zijn. Dan ben ik dus inmiddels 40 weken zwanger…..tot die tijd houden we ramen en deuren gesloten en zetten we de radio op radio 1 voor het laatste nieuws.

Nog zo kort en begin nu wel heel nieuwsgierig te worden naar hoe het zal zijn met de kleine erbij. Nog 6 weekjes wachten en we kunnen kruimel in de armen sluiten. En hoewel het me allemaal niet snel genoeg kan zijn, kwam het vorige week toch wel net iets te dichtbij. 33 weken en weeën om de 10 min. Na een bezoekje van de verloskundige door naar het ziekenhuis. Eenmaal aan de CTG en na het toucheren (wie heeft deze hel uitgevonden) bleek gelukkig dat deze weeën geen ontsluiting veroorzaakte en we werden weer huiswaarts gezonden. Opnieuw afwachten dus. En hoewel kruimel toch nog tot week 42 (30 december) kan blijven zitten, heb ik ons last-minute lijstje maar wat naar voren geschoven. Je weet tenslotte maar nooit!!