Katjes, hartje en DE echo

Koda is de middelste…zwart, schuw en klein. Ze komt pas helemaal tot bloei als ze zich op haar gemakt voelt.. ’s nachts ligt ze dan ook beneden in haar mandje want in de slaapkamer zou iemand wel eens een onverwachte beweging kunnen maken en dat is eng.. Tot een kleine week geleden. Ik kwam uit de douche en plofte op bed, ze sprong bij me en begon in eens met alle geweld van de wereld mijn buik kopjes te geven; alsof ze iets ontdekt had. Ze wilde ook niet meer weg en we vielen samen in slaap, zij met haar kopje tegen mijn buik. Sindsdien is ze niet meer weg te slaan op ons bed…wanneer ze maar de kans krijgt komt ze op mijn plek liggen..Wij zeggen dat ze op de baby past, dat word wat als de kleine eruit is…Heel bijzonder..

Ook de dopler heeft maandag iets ontdekt; het hartje van onze baby. We waren maandag bij de verloskundige en alles was in orde. Baarmoeder groeide goed, ik was aangekomen!! Ja ja! En de bloeddruk was heel netjes, daar mogen we dus over 4 weken weer terug.

Na jaren lang dokteren, spuiten en testen hadden we begin april dan eindelijk een positieve test in handen. Iedereen wist waarmee we bezig waren en de terugplaatsing van de zoveelste cryo had hier en daar weer voor de nodige spanning gezorgd…. Nadat ik de test had gedaan heb ik dan ook iedereen in extase gebeld..het was geweldig, en de mensen die ik niet had gebeld vroegen er zelf na. Helemaal niet erg. Achteraf vond ik het toch erg jammer. We zijn op die manier nooit in de gelegenheid geweest om onze kinderwens en dus ook zwangerschap als een verassing te brengen. Iedereen was altijd van alles op de hoogte. Toen we dan ook onze pretecho in het vooruitzicht hadden heb ik in mijn enthousiasme iedereen belooft te vertellen wat het ging worden. Pas een dag voor de echo kreeg ik daar spijt van. DAT was onze verassing bedacht ik me!! En hoe lief iedereen ook is; ons kindje, ons geheimpje tot december!!

Gisteravond was het dan eindelijk zover. De pretecho, we zouden voor het grootste gedeelte weten of het gezond en gegroeid was en natuurlijk antwoord krijgen op de vraag wat er in mijn buik groeit! En we weten het! Het is een gezonde druk bewegende baby die de groei ruim heeft ingehaald!
Bijna een uur hebben we daar gelegen/gezeten en vanaf het moment dat ze het echo ding inclusief plakkerig spul op mijn buik zet, hebben we een prachtig beeld!! Wow, wat is ie groot is mijn eerste reactie. We hadden kruimel voor ons gevoel al veel te lang niet gezien!
In het eerste half uur laat ze alles zien wat er op en eraan zit, kruimel werkt niet echt mee en springt druk heen en weer in zijn badje vol vruchtwater; ah daar zijn de kilo’s!! Het zit heerlijk met de voetjes tegen mijn blaas te drukken! Ook maakt ze een hartfilmpje en met een hartslag van 147 is ligt het een stuk boven de mijne. Dan volgen er wat metingen om te kijken of kruimel goed meegegroeid is en bij het meten van het buikje geeft hij precies 18.2 aan!! (dat was ik ook gister) Hartstikke netjes dus..
In het blaasje zit al wat vocht en ook het maagje is gevuld met vruchtwater; ook dat functioneert! Als we het geslacht willen bekijken blijft kruimel druk met zijn beentjes over elkaar liggen, zodra er een kikkersprong word gemaakt krijgen we beter beeld en bij het horen van het geslacht zijn we opnieuw helemaal in extase!

Wat een verassing!! We gaan naar huis met foto’s en een super mooie dvd met de hele echo inclusief commentaar, deze zal ik nog vaak bekijken en beluisteren! 4 Augustus hebben we de medische 20 weken echo en met het zien van dit complete mensje heb ik daar ineens een stuk minder zenuwen voor!

(voor foto's zie fotoboek!)