Intake verloskundige
Vandaag was het dan eindelijk zover, we mochten voor de intake naar de verloskundige. Echt iets waarop ik me verheugt had, geen mensen in doktersjassen en nare ziekenhuis luchtjes.
En ik had gelijk, de wachtkamer was kleurrijk en niemand liep in uniform, heerlijk. Eerst moest ik bloed laten prikken, bloeddruk meten en wegen. De standaard dingetjes die bij zo’n eerste bezoekje horen. Helaas had deze dame geen vlindernaaldjes en heb ik gevraagd of het ook ergens anders kon, dit was geen probleem. Morgenvroeg dus even laten prikken op de post hier in de wijk. Daarna mochten we weer plaatsnemen in de wachtkamer, een stel dat net terug kwam van de echoscopiste liet dolbij de foto’s zien van hun eerste kruimel.
9 weken, 4 dagen…ow toen zat ik ook nog in spanning en leek ook deze keer behoorlijk toe te nemen . Wij waren echter al 13 weken en ik hoopte dan ook meer dan zo’n vage vlek op onze echo te zien. We mochten naar binnen, eindelijk. Ze begon gewoon met een buikecho en daar was onze kruimel al! Met kloppend hartje waarvan we dit keer ook duidelijk de kloppende 4 hartkamertjes konden zien, prachtig.
Het hoofdje was netjes in twee hersenhelften verdeeld en het hoofdje en wat ze kon zien van het ruggetje was prima gesloten! Ik wilde echter heel graag een dwarsdoorsnede op de foto…ik had tot nu toe alleen nog maar vage echo’s! Ze bleef even proberen en met wat draaien en duwen kregen we uiteindelijk dit resultaat!!
Een prachtige dwarsdoorsnede van onze kruimel, met links het hoofdje, en als je heel goed kijkt zie je dat hij/zij een duimpje in de mond heeft….dat het gewoon al allemaal kan, nog zo klein….
En ik had gelijk, de wachtkamer was kleurrijk en niemand liep in uniform, heerlijk. Eerst moest ik bloed laten prikken, bloeddruk meten en wegen. De standaard dingetjes die bij zo’n eerste bezoekje horen. Helaas had deze dame geen vlindernaaldjes en heb ik gevraagd of het ook ergens anders kon, dit was geen probleem. Morgenvroeg dus even laten prikken op de post hier in de wijk. Daarna mochten we weer plaatsnemen in de wachtkamer, een stel dat net terug kwam van de echoscopiste liet dolbij de foto’s zien van hun eerste kruimel. 9 weken, 4 dagen…ow toen zat ik ook nog in spanning en leek ook deze keer behoorlijk toe te nemen . Wij waren echter al 13 weken en ik hoopte dan ook meer dan zo’n vage vlek op onze echo te zien. We mochten naar binnen, eindelijk. Ze begon gewoon met een buikecho en daar was onze kruimel al! Met kloppend hartje waarvan we dit keer ook duidelijk de kloppende 4 hartkamertjes konden zien, prachtig. Het hoofdje was netjes in twee hersenhelften verdeeld en het hoofdje en wat ze kon zien van het ruggetje was prima gesloten! Ik wilde echter heel graag een dwarsdoorsnede op de foto…ik had tot nu toe alleen nog maar vage echo’s! Ze bleef even proberen en met wat draaien en duwen kregen we uiteindelijk dit resultaat!! Een prachtige dwarsdoorsnede van onze kruimel, met links het hoofdje, en als je heel goed kijkt zie je dat hij/zij een duimpje in de mond heeft….dat het gewoon al allemaal kan, nog zo klein….
(de foto's zijn hyves linkjes ik zal ze ook ff hier op de website zetten)
Na de echo werden we door de verloskundige naar binnen geroepen… vele vragen over de raarste dingen volgde er, nadat ze al mijn vragen had beantwoord mochten we weer lekker naar huis.. Ik heb aangegeven dat ik graag in het ziekenhuis wilde bevallen en dit was absoluut geen probleem… Gelukkig duurt dit nog even zodat we genoeg tijd hebben om ons op de komst van de kleine voor te bereiden.. Al ben ik nu natuurlijk wel heel nieuwsgierig geworden!
reacties (0)