Laatste dag van 2014

De laatste dag van 2014 is aangebroken.
We hebben zeer mooie dingen mogen beleven maar ook minder mooie dingen.
Onze dochter doet het super goed, leert heel veel en snel.
Ze zegt al heel veel woorden en kan al zoveel dingen.
Ze wordt volgende maand ook alweer 2 jaar! Waar blijft de tijd zeg??
Op de creche heeft ze het ook zo naar haar zin, dat ze eigenlijk nooit mee wil naar huis.

Ook heb ik mijn opleiding afgerond die ik in september 2013 ben begonnen na mijn ontslag door reorganisatie in de kinderopvang.
Deze heb ik afgerond in september 2014, nu druk aan het solliciteren maar er is zo weinig...
Ik ben blij dat ik deze opleiding heb kunnen doen naast mijn gezin en huishouden.
Tuurlijk was het wel heel zwaar op sommige momenten als dochterlief 's nachts niet wilde slapen en ik toch weer naar stage moest de volgende dag.

Man werkt namelijk in ploegendiensten dus was soms best wel even moeilijk schipperen met oppas.
Sinds september dit jaar werkt hij in de 5 ploegen (6 dagen werken, 4 dagen vrij) ipv 3 ploegen.
Ik moet daar nog steeds aan wennen, ipv elk weekend samen vrij is dat nu niet altijd zo.
Helaas moeten we om die reden ook onze stacaravan in Drenthe verkopen, we kunnen nu zo weinig samen gaan.
Het is gewoon te duur om het daarom aan te houden hoe spijtig het ook is.

November was een blije maand maar ook een droevige maand met veel tranen.
We kwamen er op 3 november achter dat we zwanger waren van onze 2e wondertje, wat waren we blij.
Zo snel al zwanger in de 2e ronde, terwijl we op onze dochter ruim 2 jaar hebben moeten wachten.
Helaas op 14 november kreeg ik zo'n buikpijn aan 1 kant van mijn buik dat ik doorgestuurd ben naar de gynaecoloog in het ziekenhuis.
Het was niet goed, de zwangerschap zat niet op de juiste plek maar in mijn rechter eilleider.
Ik werd opgenomen en met spoed geopereerd, waarom ik? Waarom ons kleine wonder waar we zo blij mee waren?
Het was gewoon een foutje van de natuur volgens de gynaecoloog.
Na de operatie kreeg onze dochter last van een slaapdrama, ze wilde niet meer in haar eigen ledikant en al helemaal niet slapen.
Ze zal wel iets mee hebben gekregen van wat er met mama is gebeurd, helaas kinderen pikken dat zo snel op.
Na 2 weken herstellen kon ik me weer wat zelf redden, kon mijn dochter nog niet tillen maar goed ze doet al veel zelf.
Eind november ging het niet zo goed met me, kreeg een snelle hartslag, tintelingen, snelle ademhaling enz.
De huisarts vertelde dat dit weleens de stress kon zijn van de buitenbaarmoederlijke zwangerschap die nu tot uiting kwam.
Heb hiervoor medicijnen gekregen en na een aantal dagen was die adrenaline wel gelukkig weg.

Ik voel me nog steeds down, niet lekker in mijn vel, sip. De verwerking van de bbz zit natuurlijk nog in volle gang.
Hoe heeft het kunnen gebeuren? Waarom? En hoe nu verder met 1 eileider? 
Het moet allemaal even een plekje krijgen, alleen kan dat wel even duren ben ik bang.
Persoonlijk duurt het mij wel lang maar dat zal wel normaal zijn.
8 januari heb ik de controle afspraak staan bij de gynaecoloog ben benieuwd wat hij allemaal gaat doen.
En vooral wat hij mij gaat uitleggen over hoe nu verder en hoe het in mijn lichaam in zijn werk zal gaan.

Sinds begin november loop ik ook nog bij de fysio voor mijn schouder, heb triggerpoints die mijn pijn veroorzaken.
Dit ligt waarschijnlijk aan mijn fysiek zware werk, schoonmaakwerk is fysiek zwaar zegt de fysio. 
Het gaat steeds beter gelukkig, hoop dat het probleem snel is opgelost.

29 november heeft mijn schoonzusje ons verteld dat wij in juli weer oom en tante worden, allemaal heel leuk!
Ze durfde het ons niet te vertellen vanwege onze bbz in november.
Tuurlijk steekt het mij/ons wel heel erg, vooral hoe ze leven en doen.
Ze hebben bijna niks op orde, hypotheekachterstand, veel brieven van incasso bureau's enz, ook zit ze nog op school.
Toen ze nog 6 weken moest voor haar opleiding is ze ermee gestopt omdast ze het niet meer aan kon namelijk.
Ze is in september 2014 net weer begonnen met die opleiding, ik moet maar zien of ze het voor haar verlof heeft afgemaakt.
Hun zoon van 3,5 is heel erg druk, ze schreeuwen alleen maar tegen hem, moet nog getest worden op adhd als hij 4 is.
Maar vooral zoals ze zelf zegt is dat ze heel moe van hem wordt, hij is zo druk.
En dan toch gaan voor nog een kindje....ik snap het niet maar goed.
Ach ja ze moeten het ook zelf maar weten als ze hun huis verplicht moeten verkopen maar de kids worden er wel de dupe van.
Ze willen net zo leven als ons, maar als je dat niet kan moet je je niet voordoen dat je het wel kan voor de buitenwereld.

Ik hoop dat 2015 voor ons een beter jaar wordt, met prachtig nieuws voor een nieuw wondertje.
Ik/we wens al mijn vrienden hier op babybytes een spetterend uiteinde en natuurlijk een heel goed 2015 met mooie momenten.