M. - Ziekenhuis III

Ik heb heel veel respect gekregen voor ouders waarvan hun kind gedurende langere tijd in het ziekenhuis moet worden opgenomen. Dat is gewoon verschrikkelijk zwaar!

Afgelopen zaterdag is M. per ambulance vervoerd en met spoed opgenomen. We zijn daarna vervoerd naar een ziekenhuis in onze woonplaats en moesten daar erg lang op wachten, omdat buiten de regio minder urgent is voor de ambulance en er erg veel sneeuw lag. De eerste nacht heb ik helemaal niet kunnen slapen en D. ook niet.

D. moest de volgende dag spulletjes komen brengen maar was in slaap gevallen met zijn telefoon op stil, dus moest ik lang wachten en ben ik uiteindelijk zelf met het openbaar vervoer naar huis gegaan. Met mijn suffe hoofd verdwaald in een pauperwijk (schilders.w, D.H.), en superlaat thuis door gewijzigde dienstregeling.

We hadden afgesproken dat D. de nacht bij M. zou blijven omdat ik echt helemaal op was. Afgekolfde melk meegegeven en zou nog eventjes blijven. Maar ik kon gewoon mijn meisje niet achterlaten! Om 2:30u zei de verpleging dat een van ons wegmoest, dus ben ik met de taxi naar huis gegaan.. Toen ik thuiskwam was het zo stil, echt niet tof. Ondanks dat ik echt heel moe was kon ik nog niet slapen.

8 uur, schoonmoeder belde en weer wakker. Argh, kon niet meer in slaap komen dus beter had ze dat niet gedaan. Naar het ziekenhuis gegaan, daar ben ik nu met M. en D. Ligt te slapen op een stretcher naast 'r, zo lief.

Met M. gaat het alweer een stuk beter, af en toe heeft ze nog een kleine dip in haar saturatie dus ze moet nog minstens een nacht blijven om te kijken hoe alles gaat verlopen. Het is echt een heel vrolijk kind, ze lacht zelfs naar de verpleging en vindt het allemaal reuze interessant.. Gelukkig dat ze er allemaal nog niets van snapt en ook lekker slaapt als we een broodje eten in de centrale hal.

Pff... Wat een dagen, dit wens je geen enkele ouder toe.