Luuk is al een paar keer benauwd geweest, zo erg dat hij enorm kraakte als hij ademde. Hij moest dan veel moeite doen om te ademen en zijn buik trok erg samen. Gisteren was het heel erg. Hij had snachts erg gekreund en slecht geslapen. Papa en ik dus ook.
Ik heb een lange werkdag gehad, voor mijn doen en haalde Luuk om 17:00 op bij opa en oma.
Eenmaal thuis aangekomen maakte mijn man zich ook zorgen en toen zijn we langs de huisartenpost gegaan, in Rotterdam-zuid. Daar bleek zijn zuurstofgehalte maar 90% te zijn en kreeg hij iets via een verstuiver om zijn luchtwegen te onstpannen. Hij zat bij mij op schoot met een masker voor zijn neus en mond en was zoooo stoer joh! Hij bleef heel ontspannen en na 10 minuutjes werd hij weer vrolijker en kreeg zelfs praatjes.
Afhankelijk van wat wij wilden kon hij worden opgenomen (WAT?!?!) of mee naar huis. Dan moesten we 2 uur later bellen over hoe het gaat en als het weer erger werd moesten we terugkomen voor nader onderzoek en waarschijnlijk opname.
Een verpleegkundige of assistente vroeg nog hoe ik het vond voor mijn knulletje...ik had me groot gehouden maar begon toen te huilen. Dat begreep ze, omdat ze zelf ook kinderen had en haar man meestuurde voor amandelen knippen enzo.
Vannacht is het goed gegaan, hij heeft vrij geademd, maar vanmorgen piepte hij alweer heel erg, zoe zielig.
Maar hij blijft erg vrolijk.
We gaan straks langs de huisarts, om 8:50 hebben we een afspraak. Papa gaat mee,al heeft hij geen vrije uren meer en zijn baas niet meedoet aan het verplichte calamiteitenverlof... Gelukkig was hij vanmorgen wel vrolijk....maar moe...
Erg hoor, je kindje zo zien vechten voor lucht....
reacties (0)