Spoedkeizersnee

1 maart 2009 ben ik bevallen van mijn schat Luuk. Ik ging uit van een thuisbevalling, maar toen hij in het vruchtwater gepoept bleek te hebben moest ik naar het ziekenhuis. Daar bleek dat de ontsluiting bleef steken op 5 centimeter en kreeg ik wee-opwekkers toegediend. Direct daarna ging de hartslag van Luuk naar beneden en deze kwam niet meer omhoog naar acceptabele waarden. Eigenlijk ging er veel langs me heen.

Ik had -omdat ik toch naar het ziekenhuis moest- gevraagd om een ruggenprik. Helaas werkte deze alleen op mijn linker been, die al snel ging slapen. Tja, daar heb je niets aan als je heftige weeen hebt die om de minuut komen. Opeens moest ik op m'n linker en rechter zij gaan liggen - ik dacht voor de ruggenprik- en de artsen gingen steeds fanatieker doen. Ineens stond er een chirurg naast m'n bed die zei: "We gaan een keizersnee doen". Vanaf dat moment besloot ik alles over me heen te laten komen, al accepteerde mijn lichaam dat niet zomaar. Ik kon m'n kaken en handen niet meer stil houden, zo er bibberde ik, zonder het koud te hebben.

Op de operatietafel lag ik nog te bibberen. Omdat de ruggeprik niet goed werkte moest ik onder volledig narcose en mocht mijn man er niet bij zijn. Hij kreeg gelukkig na 15 minuten een gezonde Luuk in z'n armen. Ik zelf heb Luuk een uur later pas gezien, maar kon hem de volgende morgen pas vasthouden.

Ik heb heel mijn zwangerschap uitgekeken naar het moment dat je de baby op je borst gelegd krijgt na de bevalling, zodat je aan elkaar kunt wennen. Dat moment heb ik niet gehad, en mijn familie en schoonfamilie hebben Luuk eerder vastgehouden dan ik zelf. Logisch, maar ik heb het er nog erg moeilijk mee.
Ook heb ik regelmatig het gevoel dat Luuk nog niet geboren is, omdat ik de bevalling zelf niet mee gemaakt heb. OK, ik zie hem, geef hem eten en luiers en ik ben ENORM gek op hem, maar soms als ik over hem praat wijs ik nog naar m'n buik. Raar he? Gelukkig lees ik overal dat dit normaal is, maar ik voel me abnormaal.

Luuk is helemaal gezond en ik ben nu na ruim 2 weken nog herstellende van de operatie. Ik moet nog erg rustig aan doen maar verder voel ik me goed. Alleen emotioneel gezien heb ik het nog moeilijk. Ik probeer alles een plekje te geven, maar met de hormonen gecombineerd zit ik een paar keer per dag te huilen. Ook omdat ik besef dat het ook heel anders had kunnen aflopen en dat Luuk er dan niet meer geweest was.

Nou, sorry voor dit negatieve bericht, maar ik moest het even kwijt. Gelukkig is alles goed afgelopen en heb ik geboft met zo'n mooi, lief ventje.

groetjes!

414 x gelezen, 0

In Overig

reacties (0)


  • fritsje

    Lees net jouw blog. Heel herkenbaar. Heb zelf pas een spoedkeizersnee gehad. Was ah zoeken op doorslapen baby..mijne nu bijna 2 mnd, heeft vannacht 8enhalfuur geslapen! schrokken ons ook rot, hadden haar eerder verwacht vannacht. Ook herkenbaar wat je schreef als reactie op iemands vraag. Zodoende kwam ik bij je terecht. Hoop dat je enorm geniet vh moederschap,leuk ventje heb je!

  • Trotse mama van Billy en Fajah

    Jeetje, ik lees jou blog net, maar het lijkt net alsof ik het zelf heb geschreven. Ook met die emoties, van dat je er niet bij was. Ik heb ook een spoedkeizersnee gehad, en volledige narcose ivm ruggenprik niet hielp, en ook een dalend hartje, en als ze niet ingrepen zou Billy de nacht niet halen.
    Hoe gaat t nu met je?
    Liefs, Barbara

  • Loving Mum

    Erg hé, als je je kindje niet meteen bij je krijgt. Nadat Thomas geboren was, namen ze hem meteen weg. Hij was blauw en huilde niet. Bijna een uur nadat hij geboren was begon hij te huilen. Een geruststelling, hij leefde.

  • athiinaa

    zoo ik snap je wel hoor !! iedereen wacht op het moment dat ht kind op je borst gelegd word, en dat je het er moeilijk mee hebt, wel vervelend

  • lolaatje

    Bedankt voor je antwoord op mijn vraag. Heb naar aanleiding van je antwoord even je bevallingsverhaal gelezen. Heftig zeg pfff.

  • mama-van-maurice

    Heeey meis.bedankt voor je reactie.En nu ik jou bevallingsverhaal lees krijg ik kippenvel.Ik voelde namelijk precies hetzelfde.Had het ook niet koud maar bibberde ook mega erg.Bij mij was het dan wel een geplande keizersnede maarja niet minder eng en verdrietig natuurlijk.Ik vind het nu soms nog onwerkelijk dat ik een kindje heb.Ben dol gek op hem echt waar.Liefsss

  • *mama-van-Amy

    Jeetje meis, ook ik vind je verhaal zo herkenbaar.. ik heb hier ook een aantal blogs over geschreven om te kijken of het wel normaal was wat ik voelde.. maar blijkbaar wel.. =)

    xx

  • Mammie van C

    Hoi, ik was benieuwd naar de blauwe ogen van je zoon toen ik het antwoord over de oogkleur zag staan. Op je profiel zag ik je verhaal over de spoedkeizersnede staan en was benieuwd hoe het nu met je gaat en of je het al een beetje verwerkt hebt. Ikzelf heb ook een spoedkeizersnede gehad en gelukkig was ik wel bij bewustzijn. Ondanks dat heb ik het er erg moeilijk mee gehad! Mijn dochter is nu een jaar en ik dacht dat ik er compleet overheen was tot haar verjaardag. Ik heb er de hele dag aan gedacht! Maar gelukkig is de woede over de bevalling een beetje gezakt behalve dan als mensen wel heel erg makkelijk over een keizersnede denken, dan kan ik erg kwaad worden.
    Maar goed, zoals ik al eerder zei, ik ben benieuwd hoe het met je gaat en of jij het ook al een plekje hebt kunnen geven.
    Groetjes

  • Mickey28

    Hoi! Mij is hetzelfde overkomen als bij jou. Ingeleid, harttonen vielen weg, spoedkeizersnede etc etc. Mijn zoontje ademde niet toen hij uit de buik kwam bij de spoedkeizersnede en was helemaal paars. Het eerste wat ik natuurlijk vroeg toen ik hem zag was " leeft hij wel?" en je kon een speld horen vallen op dat moment want niemand durfde ook maar iets te zeggen. Daarna bleek dat hij een infectie had toen hij ineens hoge koorts kreeg. Gelukkig is het allemaal goed gekomen hebben we een wolk van een zoon. Maar ook ik heb er slapeloze nachten van gehad. Het wordt minder naarmate je je kindje ziet opgroeien. Het heeft mij overigens ook geholpen om er nog een keer met de gyn over te hebben die het medische verhaal goed kon uitleggen. Sterkte!