Kan ik dit wel?

Ik hou van mijn dochter, zielsviel!

Maar ze maakt het me zeker niet altijd makkelijk.

Niet luisteren, driftig, slecht slapen, wegrennen.

Eerder kon ik mijn hoofd koel houden, streng blijven en concequent zijn.

Maar nu ik zwanger ben, bekruipt mij ineens het angstige gevoel, dat ik het straks niet aankan.

Ik ben onzettend emotioneel, spring sneller uit mijn vel.

Dit is niet wat ik wil tegen mijn dochter van 2.5 dus is mijn man standaard de pineut!

Ik ben zo bang dat ik straks die oververmoeide, schreeuwerige moeder ben die niet meer lief is, maar een kort lontje heeft.

Waarbij mijn kinderen op eieren moeten lopen. Bang zijn om zich zelf te zijn.

Ik weet wel dat straks alles vanzelf een weg vind.

Dat het echt wel allemaal samen komt en goed gaat

Maar pff ..........soms...........