;; Ben zo moe ;;

Even een klaagblog vanaf deze kant.

Ik ben zo moe, uitgeput zelfs.
Om te beginnen met mijn moeder.
Ze is al sins Oktober vorig jaar aan het kwakkelen.
Het begon met een aderontsteking in haar been waar ze antibiotica voor kreeg en volledige bedrust.
Toen het ene been over was, begon na 2 weken haar andere been.
Opnieuw antibiotica en volledige bedrust.
Na een paar weken boven jan te zijn geweest, kreeg ze last van haar hand.
Er werd een tunnelsyndroom bij haar geconstateerd en moest ze onder het mes.
Weer 8 weken lang niks kunnen doen.
(natuurlijk zijn wij, mijn broer en ik, dag in/dag uit bij haar geweest om haar te helpen) Maar goed, mijn broer werkt 40 uur en ik heb een gezin.
Het begon toen al zijn tol te eisen.
Nu heeft ze een zware longontsteking achter de rug en heeft ze vorige maand ruim 2 weken in het ziekenhuis gelegen.
Na het ziekenhuis, ook thuis weer ruim 2 weken volledige bedrust gehad.
Toen ze zich weer redelijk boven jan voelde, is ze (jaja 1x!!) naar de winkel aan de overkant gelopen en ja meiden, ze is vandaag weer opnieuw opgenomen in het ziekenhuis met weer een zware longontsteking.
Maar nu had ze ook nog eens zorgwekkend weinig zuurstof in haar bloed.
Weer word ze vol gegooit met pretnison en antibiotica's.

Lieve mama, wanneer word je beter?

Tussen door heeft ook mijn schoonmoeder een lichte hartinfarct gehad.
Na 2 dagen ziekenhuis mocht ze gelukkig weer naar huis maar natuurlijk met volledige bedrust.
Mijn schoonzus woont in Duiven, heeft een dochter van 9 en is 30 weken zwanger van haar zoontje.
Dus zoals jullie begrijpen, kan zij niet elke dag hier zijn.
Dus ben ik ook dagelijks bij mijn schoonmoeder.
Om er voor haar te zijn, maar haar ook te helpen in huis en met de hond.

Ondertussen heb ik een dochter van 15 maand,
Die soms echt het bloed onder mijn nagels vandaan haalt!!!!
Ik hou van haar met heel mijn hart maar pfoe ze maakt het me soms ontzettend moeilijk.

Verder werk ik ook elke avond.
Elke avond oppas regelen.
Elke avond laat thuis, laat eten, laat afwassen dus laat op bed.

Zoals jullie kunnen lezen, leef ik mezelf compleet voorbij.
Snij mezelf in 20.000stukjes om iedereen te helpen en er voor iedereen te zijn.
Maanden lang ging dat goed maar nu heb ik mijn top bereikt.
Ik word chagereinig tegen Chanel (Sorry mama's mooiste)
Ik raak gefrustreerd tegen mijn vriend (Sorry lieverd)
Heb nergens meer zin in, behalve rustig kunnen zitten op de bank.

Ook is mijn vader voor 2 maanden op vakantie naar Marrokko om vervolgens met zijn droom vrouw te emigreren naar Noorwegen.
Pap, ik ga je missen.

Ik ben inmiddels een emotioneel wrak!
Huil veel, ben moe en lusteloos.
Je zult zeggen, Meid waarom doe je het allemaal dan?
Nou wie doet het anders? Mijn vriend werkt fulltime, mijn broer werkt fulltime, mijn schoonzus woont niet hier, zwanger en een gezin.
Mijn stiefvader werkt fulltime.
Er word erg snel gedacht; Ach Marinthe zit de hele dagen thuis, zij heeft wel tijd.
Even hier heen rijden, even dat doet, even dit ophalen.

Ik kan het gewoon allemaal even niet meer aan!

Sorry voor mijn klaagblog!!