Een broertje krijgen is heel heftig. Ineens is er een heel belangrijk nieuw iemand in huis. Een kindje dat heel veel aandacht krijgt, veel aandacht van papa en mama en die aandacht krijgt het eerste kind ineens minder. Ik zou zeggen geef helemaal toe aan zijn angst. dan krijgt hij weer vertrouwen en zou ik zeggen word het vanzelf minder. Soms duurt dat wel even. Mijn ervaring was altijd met mijn kinderen als ze de nabijheid veel kunnen krijgen ze vanzelf, als ze er zelf aan toe zijn, meer de afstand op gaan zoeken.
Ik vrees dat hij erdoorheen moet... Ik zou doorzetten, met telkens iets verder weg gaan zitten. Alleen zou ik zelf de stoel elke dag een stukje verder zetten en niet elke dag dichtbij beginnen en ver eindigen... Probeer zelf ervan overtuigd te zijn dat hij dit kan. Dan breng je die rust en het vertrouwen op hem over. Schrik niet van zijn paniek, want je wéét dat hij jou ziet, dus je weet dat je hem genoeg nabijheid biedt.
Dankjewel! Ik doe het idd zoals jij het zegt. Dus elke dag een stukje verder. Stond er niet helemaal duidelijk zag ik in mijn vraag. Maar als ik op dag 1, 20 cm doe en op dag 2 40, vind hij die afstand al te groot.
Ik denk toch dat hij het moet leren accepteren.... Je vraagt niet teveel vsn hem.
Hier ook wel. Maar met de tijd wordt het waarschijnlijk wel anders hoor. De oudste moet ook wennen. Wij verwachten niets van onze oudste. Soms vraag ik of hij een speeltje wil geven aan zijn broertje, of wil helpen met bad. Maar als hij niet wil ook goed.
Wij doen het naar bed ritueel elke avond afwisselen. Dus dan papa en dan mama. Daar heeft hij het mee te doen. Wel geven we allebei als hij ligt een kus. Leggen uit dat we nog een kop thee/koffie drinken. Hij vindt het fijn alle geluiden te horen. En ja, we moeten nog wel zeker 4x terug naar boven (soms 8x). Het naar bed ritueel duurt een half uur. Lang genoeg voor douchen knuffels kusjes boekje etc. Daarna gaan we dus wel regelmatig terug, maar houden we het kort; Het is tijd om te gaan slapen (knuffel kus instoppen) mama/papa houdt van je.
Ook wel bij hem op de kamer gezeten, maar daarvan viel hij niet sneller in slaap. Verder regelmatig overdag benoemt dat als hij gaat slapen, mama hier nog een kopje thee drinkt en daarna ook naar bed gaat.
Ik zou er gewoon aan toe geven als dat kan. En op de momenten dat het niet kan, dan moet hij toch echt genoegen nemen met papa. Iets is beter dan niets 🤷♀️
Mijn oudste zoon was een slechte slaper. We zijn er bijgebleven met inslapen totdat hij 5jr was ofzo. Op de slechte momenten sliep mijn man met hem op zolder. En ik met de (toenmalige) baby op een kamer. Zo kreeg iedereen het meeste slaap. Nu slapen nr1 en nr2 prima, ook zelf inslapen lukt ze goed.
Ik denk dat het even wennen is aan de nieuwe rol in het gezin. Ineens is hij grote broer en inderdaad draaien de dagen nu ook.om delen van aandacht etc. Hoe goed dat ook gaat is het wel wennen. Denk dat het met de tijd wel weer veranderd. Voor nu heb je er niets aan maar alles gaat in fases zeggen ze wel eens 
Zie nu al tegen januari op haha
Hier precies hetzelfde, met 2.5jr broertje erbij.. Zelfde gedrag.
Ik heb er nooit echt bijgelegen met matrasje, maar bleef 10 minuutjes bij hem in bed. Wordt met de tijd beter.
Het is ook lastig dat er nu opeens een mensje bij is die zo veel aandacht vraagt. Hij gaat er nu goed mee om. Proberen ook 1 of 1 tijd met de oudste te nemen.
Heel herkenbaar! Onze zoon van 2,5 heeft sinds 4 maanden een zusje en vertoond hetzelfde gedrag. Het begint nu iets beter te worden, maar hij zoekt echt de bevestiging dat ik of met name mijn partner er is. Hij vind de aandacht delen moeilijk en met name bij mijn partner. Zodra zij de baby vast heeft gaat hij jengelen en roepen dat de baby naar mama moet😅 Er veranderd ook veel voor hem, wat wij deden is hem af en toe 1 op 1 aandacht geven. En laten merken dat we er ook voor hem zijn. Wij gingen ook naast hem liggen tot hij sliep en als hij in de nacht wakker werd ging weer een van ons naar hem toe. Nu gaat het goed als we zeggen dat we er zijn, dan gaat hij zelf weer slapen.
Succes!
Fijn om te horen dat wij niet de enige zijn. Alleen accepteert mijn zoontje het niet als papa komt, waardoor in dus continue degene ben die gaat. Gelukkig doet mijn man de nachtvoeding dan, dus dat scheelt een hoop:)
Hadden dit zelfde tijdens het nr bed gaan gehad. Enige wat hier echt hielp was met een matrasje op de slaapkamer naast het bedje blijven liggen. Ik bleef er ook slapen. En dan langzaam afgebouwd.
Dat heb ik ook een paar dagen gedaan. Mijn matras is nu verhuist naar de overloop, maar hij wil dus alleen maar dat ik nog steeds naast hem lig... maar dan kan ik geen weken doen. Hoe hebben jullie dit afgebouwd?
Toch weken volgehouden. En dan matras steeds een paar cm verder van het bed vandaan.
Dat heb ik ook een paar dagen gedaan. Mijn matras is nu verhuist naar de overloop, maar hij wil dus alleen maar dat ik nog steeds naast hem lig... maar dan kan ik geen weken doen. Hoe hebben jullie dit afgebouwd?
Ging je dan ook steeds tegelijk met hem/haar naar bed?
Yep, ik had voor mijn gevoel niet echt een keus, je zit nu ook al bij hem tot dat hij slaapt.
Aandacht en Angst Mama is er niet meer alleen voor hem en dat is nu even lastig te begrijpen.Komt wel als jij even geen tijd hebt misschien papa oma opa.
Ja wel serieus nemen.Is een vorm van aandacht en angst.Hij is nu niet meer alleen.Aandacht moet verdeeld worden en dat moet je ook uitleggen.
reacties (20)