Zo na alle leuke verhalen hier dan een blog van mij met minder leuk probleem.sorry voor de lengte maar moet t even kwijt.
Ik heb al vanaf kleins afaan HMS, dit betekend dat al mijn spieren veelste flexibel zijn waardoor ik ze, zonder dat door te hebben, met bijna alles en een te ver overgestrekte staat gebruik. Hierdoor zijn ze snel overbelast en met een beetje eigenwijsheid en doorgaan gaan ze dan snel ontsteken.
Nu door de hormonen in mijn lichaam ging het tot op heden SUPER goed, sinds ik zwanger ben had ik eigenlijk nergens last van tot vorige week. Ik ging door mn rug op mn werk.. Vanaf die dag heb ik dus verschrikkelijke last. Dit omdat mijn spieren dan mn rugspieren willen ontzien waardoor andere weer geirriteerd raken en die weer overbelast raken. Een soort kettingreactie..
Nu wilde ik vanochtend mn bed uit en staat mn rug volledig vast, ik huilen! Durfde me werk niet te bellen omdat ik gister al gezeur had omdat ik 2x 's ochtends door de telefoon heen heb geslapen en dus niet genoeg oproepbaar ben volgens hun. Ik durfde heirdoor gewoon niet af te bellen maar wat dan, met deze rug kan ik geen kindje optillen! Dus toch maar al mn moed verzamelt en gebeld, moest ik huilen aan de tel GRRR, rot hormonen.. Nu moet ik om 11.10 bij de HA zijn want dit is niet meer houdbaar. Die stuurt me waarsch. weer door naar mn reumatoloog.
De reumatoloog zei ong. een jaar geleden dat ik moest stoppen met het werken in het kdv en een wajong uitkering aan moest vragen omdat het anders van kwaad tot erger gaat en ik over een aantal jaren in een rolstoel zal belanden. Dit wil ik echter niet omdat iedereen je dan maar als ' zielig en gehandicapt' ziet. Volgens hem moet ik dat doen en dan bv. 1,5 dag vrijwilligerswerk o.i.d...
Pfff... Ik weet niet wat ik moet, wil geen uitkering, zo jong thuis zitten omdat ik iets mankeer (voel me nu op dit moment wel kut, zielig en spuw ik mijn gal) maar normaal praat ik hier niet over en wil ik dat niemand het weet en ga ik gewoon lekker door... Maar mn lichaam protesteert, steeds harder en meer... Pfff... Srry voor deze blog meiden wist niet waar ik anders even mn verhaal kwijt kon, door dit van me af te schrijven is t ook een beetje alles op een rijtje zetten voor mij... Wat wil ik voor mn ukkie, een leuke, vrolijke mama die leuke dingen kan doen.. En niet een die niks meer kan over een aantal jaar...
Misschien moet ik er toch maar aan geloven hoe erg ik dat ook vind...
Update: Door de HA doorgestuurd naar de bekkenbodemspecialist op vermoeden van bekkeninstabiliteit.
reacties (0)