Vader
Hallo allemaal
Ik hoop niet dat jullie het erg vinden, maar ik moet dit echt van mijn hart krijgen, ik heb het gevoel dat ik gek ga worden als ik er niet iets mee doet...echt een lange, vermoeiende, informatieve en zenuwslopende dag gehad...pfff!!
Waar zal ik beginnen...3 jaar geleden begon mijn vader opeens heel moeilijk te plassen, kreeg erbij een branderig gevoel, deed pijn in zijn blaas en als hij ging plassen kwam er bijna niks uit...Hij dus naar de HA gegaan, die hem de vraag stelde van "Wat wil jij hebben dat ik moet doen?" Nou weer zo'n dokter dat zijn dokters diploma dus bij de speelgoedwinkel heeft gekocht...mijn vader gaf hem dus de antwoord "Jij bent de dokter, wat denkt gij dat't is?" Nou mijn vader kreeg er dus een antibiotica kuur 'voor een vermoedelijke ontsteking'. Na de kuur ging het dus nog altijd niet goed dus mijn vader naar de HA met de nieuws dat't nog altijd niet ging...het is eigenlijk erger geworden...dus de antwoord van de dokter..."Tja...ik zou het eigenlijk dan ook niet weten...laten we het nog een weekje ofzo aanzien, misschien moet de medicatie nog zijn werk doen" Na 2 weken aangezien en afgezien te hebben ging mijn vader terug, ja zei de dokter, jij stelt je gewoon aan. Mijn vader vroeg hem toen hem door te verwijzen naar't ziekenhuis want het gaat echt niet goed...een botte NEE was het antwoord dat hij kreeg. Mijn vader dus op eigen initiatief naar't ziekenhuis in Rotterdam gegaan...heel veel tests en onderzoeken later (dat hij uit eigen zak moest betalen omdat die stomme HA hem niet door heeft verwezen) bleek dat er iets met zijn prostaat was (waarna hij gelukkig weer dat geld terugkreeg die hij moest betalen)...dus mijn vader moest na bijna 2 jaar "onder het mes", na de 1e operatie ging het een tijdje goed, maar toen begon het allemaal weer van vooraf aan...dus mijn vader weer naar't ziekenhuis, bleek het weer de prostaat...dus hij 2 weken geleden weer "onder het mes", kreeg dus gisteren de uitslagen van de kweek die na de operatie is afgenomen...hij dus gisteravond bellen...of hij vandaag naar hier konden komen, hij wilde de uitslagen met ons bespreken...ik hoorde al aan zijn stem dat't niet goed was :( Deze morgen belde hij om te vragen of dat we hem naar het ZH konden brengen, dus wij naar hem toe en toen naar't ziekenhuis, bleek dat hij er al gisteravond was omdat het niet goed ging en ze hebben hem een katheter ingedaan, maar die was helemaal verstopt als gevolg van stolsels bloed van het operatie. Ze hebben hem dus gespoeld, maar tegen 11:00 zat het weer helemaal verstopt, dus wij weer terug naar het ziekenhuis, weer gespoeld en een groter katheter ingebracht...ook bespraken de verpleegkundige de uitslagen van de kweek met ons...MIJN VADER HEEFT EEN KWAADAARDIG TUMOR IN ZIJN BLAAS. Het is al zo groot dat als ze het blaas niet verwijderen de tumor door de blaaswand gaat drukken en dan zaait het uit!! 23 Juni word hij dus geopereerd en word zijn blaas verwijderd en omdat je niet zonder blaas kunt leven krijgt hij dan een van 2 opties...een NEOBLAAS, die word gemaakt van 40 cm van zijn darmen (dacht ik) of een stoma (bricker) waarbij ze dan 7 cm ofzo van zijn darm nodig heeft. Nu is het tot die tijd iedere week naar het ziekenhuis voor de voorbereiding en uitleg van alles, want hoewel mijn vader zijn voorkeur mag uitspreken is het toch aan de dokter om te beslissen welke ze gaan doen als ze eenmaal bezig zijn. Nou bedenk ik me zo, wat als die stomme HA er vroeger iets heeft aan gedaan...en ik zeg je ook, als mijn vader iets overkomt pluk ik hem helemaal kaal, want hij is het niet waard dokter genaamd te worden. 3 jaar lang moest ik mijn vader pijn zien lijden, moest ik hem verder en verder zien achteruit en onderdoor gaan omdat ze het maar niet konden vinden wat er nou precies was, EN NOU DIT!! 12 jaar geleden ontmoette ik mijn vader voor het eerst, bijna 10 jaar geleden ben ik met mijn gezin naar NL gekomen vanuit Zuid-Afrika voor mijn vader, en wat als ik hem nou moet verliezen, ik ben zo bang, verdrietig, onzeker, boos en bovenal bezorgd om hem...zoals hij er vanmiddag uitzag, zo gebroken, bibberend van de pijn, moe van een hele nacht geen slaap van de pijn. Gelukkig hebben ze hem nu pijnstillers gegeven, en hij heeft me beloofd een beetje te proberen te slapen, ik hoop echt dat het gelukt is. Ga hem strakjes eventjes bellen om te horen of de thuiszorg er al geweest ben...ze zouden komen om de katheter weer te spoelen en hij mocht bellen mocht hij hulp nodig hebben.
Nou dinnetjs...bedankt voor het lezen...ik moest dit even van mijn hart krijgen. Sorry voor mijn geklaag :(
Liefs en nog een fijne avond.
reacties (0)