Bevallings verhaal

Dit word mijn bevallings verhaal het is een hele tekst
geworden dus kost even tijd. Maar dit keer wel een succes verhaal ;-). Voor de
gene die geen zin in een lange tekst hebben of tijd. Het is me echt super mee
gevallen en alles is heel goed gegaan, zo kun je nog wel tien kindjes krijgen
;-). Het enige is dat ik nu nog echt niet veel kan en waard ben zoals iedereen
ook van te voren zegt :-(. Maar goed zo iets kost tijd en ach ik ben natuurlijk
nog geen week verder dus mag dat ook niet verwachten met ook een longontsteking
weer en toch iets teveel bloed verloren. Maar ik zou het zo weer doen en is me
echt reuze mee gevallen   :-).

 Nou en daar gingen we dan maandag voor KS heel spannend.
Eerst in alle rust de boys weg gebracht en dat ging goed. Toen mensen aan me
vroegen loop je nu nog zei ik ja maar naar vandaag niet meer omdat ze me kindje
straks gaan halen. Ze vonden me heel rustig en wenste me succes. Dit was een
goed begin van de dag, de kies zonder problemen en in rust weg gebracht en
natuurlijk uitleg gegeven. En dan ook toevallig veel belangstelling ;-).

 In het ziekenhuis aangekomen moesten we eerst
bloedprikken en ons dan op de afdeling melden. Op de afdeling moesten we best
even op ons beurt wachten, maar toen ging het lopen.

De boel liep een beetje uit dat we dat wisten maar hoe
lang kon ze niet zeggen. Ik kreeg  2
paracetamol en trok me ok jasje aan en gelijk werd de kater in gebracht. De
kater vond ik wel vervelend maar pijnlijk mag ik het niet noemen. Wel lastig
daarna hou je het gevoel te moeten plassen. Toen was het wachten om gehaald te
worden, slopend spannend natuurlijk. Me man had het niet meer, liep te ijsberen
en in zijn handen te wrijven en zo van de spanning. Hij vond mij heel rustig en
snapte niet hoe ik dat nu kon en excuseerde zich voor zijn spanning die hij
niet kon verbergen. Ik vond het wel spannend maar besefte ook dat het beter is
voor me kindje om er ontspannen in te gaan. En wat er gaat gebeuren daar heb ik
toch geen controle over, het gaat zo als het gaat en dacht dat alles in een uur
wel gepiept zou zijn. We maakte nog een weddenschap hoe zwaar het kindje zou
zijn. Me man zei 3720 en ik dacht zelf net onder de 3500 maar omdat ze steeds
maar zeiden dat het een groot kindje was ging ik toch naar de 3585 gram. Maar
waar we om wedden hadden we het niet over.

 We werden gehaald en gingen naar de ok, we mochten gelijk
door dus ik de ok in en mijn man kreeg de ok kleding aan. Ik mocht over
schuiven op de ok tafel. Eerst werd een infuus ingebracht en toen was het tijd
voor de ruggenprik. Omdat ik er zo tegen op zag en ooit me rug op 2 plaatsen gekneusd
heb kozen ze er voor om me toch eerst te verdoven. Als de prik in een keer goed
ging was dat niet echt nodig geweest maar deden het maar uit voor zorg. De
verdoving voor de ruggenprik daar schrok ik een beetje van niet omdat het zo
pijnlijk was maar zo gek soort pijn en ineens ook al zei hij hier komt de prik.
Toen de ruggenprik daar heb ik dus echt niets meer van gevoeld, gelukkig. Ze
vroegen me wat ik voelde en gaf schijnbaar precies de juiste antwoorden want
hun reactie was mooi dan zit die goed. Toen hielpen ze me te gaan liggen en
ging het groene doek omhoog ik zei ik voel nog wat hoor nog niet beginnen voor
het werkt hoor. De gyn keek over de doek en beloofde me dat ze eerst goed
testen zou voor ze iets ging doen en stelde me dus gerust. Ondertussen waren
andere ook met me bezig en kwam me man bij me hoofd zitten. De anesthesist
vroeg wat ik voelde en ik zei geen pijn wel dat ze aan me zitten. En ze hadden
ook gezegd dat ik dit zou blijven voelen maar geen pijn mocht hebben. Nou dan
is het goed, de gyn had al getest zonder dat ik het door had. Ze vroeg nog voel
je wat, en ja maar geen pijn. Nou zei de anesthesist anders hadden we je al
zeker gehoord hoor ze was echt gemeen met testen en is nu begonnen. Ik voelde
niets van pijn dus was nu echt gerust gesteld.

Ik werd misselijk en duizelig toen ik dat zei kreeg ik gelijk
een middel omdat me bloeddruk snel zakte. Het duurde even en toen ging het
alweer goed. Op eens hoor ik oeh en een gespetter me vrucht water spoot alles
nat en onder. Op de ok lamp de vloer de tafel hun veiligheid brillen en
natuurlijk het soort afzuigen. Ik had nog gegrapt dat ik veel vruchtwater had,
wha ha ha dat was nu wel duidelijk. Toen moest iemand flink op mijn buik duwen
omdat me kindje zo hoog lag en niet indaalde de gyn kon er zo niet bij. Degene
( een vrouw) lukte het niet toen kwam een man en die voelde waar me ribben
zaten en ging er net iets onder en duwde uit volle kracht. Ik voelde me lijf op
de tafel bewegen maar verder niets. En toen zeiden ze ineens tegen me man als u
het wilt zien kom dan nu staan, wat me man ook deed. 

Hij riep blij verrast ohh zo hoop haar oh kijk dan.
Lekker hè ik zag natuurlijk niets ;-). Maar nog geen seconde later hoorde ik
gehuil en een goed gehuil waarvan je kunt horen dit is goed. Ze tilde de kleine
over me heen en legde het op een tafel waar ik er naar kon kijken. Ik zag
gelijk dat het niet een heel zwaar kindje was en dat ik de weddenschap ging
winnen. De gyn was benieuwd wat we beide gezegd hadden en waarom we gewed
hadden. Tja waarom dat waren we even vergeten door de spanning, waar iedereen
om moest lachen omdat wij ons hier van pas nu bewust werden, hi hi. En ja dit
was toch ook een super geweldig moment zeg bijna of je, je kindje op je krijg.
Ik keek ontroert met tranen in me ogen van geluk en verwondering hoe dat toch
uit je kan komen. Gelijk al zo prachtig roze een goed huiltje helemaal gaaf en
compleet en echt veel haar een donkere bos :-). Toen ik begon te praten werd
Jimmy gelijk stil zo bijzonder hoe hij al op mij reageerde :-). Zijn eerste
score was dus een dikke tien en dat is zo gebleven :-).

Toen kreeg ik de kleine even bij mij, de gyn riep nog
iets langer bij mevrouw laten hoor. En ik heb me kindje dus echt mogen aanraken
en op me gekregen en even rustig kunnen bewonderen, wat geweldig zeg. 

Toen ze hem weer meenamen wilde ik nog een kusje geven
maar kon me hoofd amper op te tillen dus hielpen ze me. Ondertussen was de gyn
druk met mij bezig. En toen moest ik hoesten ik riep ik moet echt hoesten stop
even. Ik was bang dat als ik hoest en de boel beweegt zo kan er per ongeluk
iets mis gaan. Ik mocht rustig hoesten dat kon echt geen kwaad. Dus oké ik
probeerde te hoesten maar meer dan een licht gezucht/uitademen kan ik het niet
noemen, ik kon niet hoesten door de verdoving. Dat was wel even een rot gevoel
maar goed niet onoverkomelijk. Toen op eens zag ik een been voorbij komen ( ja
mijn been) zo gek je voelt niets maar ziet het wel. Me andere been kwam ook
boven het doek en ja natuurlijk wilde ik weten of alles goed ging. Ik was bijna
klaar maar ze moesten even het vruchtwater gemengd met bloed schoon maken. Wha
ha ha zo water ballet was het dus geworden. Toen tilde ze me over op een bed en
mocht ik naar de uitslaap kamer.

Op de uitslaap kamer werd ik weer misselijk en duizelig
en kreeg nogmaals iets en knapte vrij snel op. Ik had een raar gevoel onder en
het gevoel dat ik behoorlijk bloede terwijl ik echt goed verdoofd was hoor de
verpleegster keek en ja idd moest ze even in de gaten houden. Gek hoor want ik
voel niets en toch iets geks. Ik kreeg zuurstof en er werd nog wat overlegt.
Maar gelukkig na dit even aangezien te hebben was het ok en mocht ik naar Jimmy
toe. Ongeveer anderhalf uur later als dat Jimmy uit me kwam dus geweldig
volgens mijn planning ;-). Wel kreeg ik zuurstof mee in me neus naar de
afdelingsonderzoek maar verder alles goed.

 Heerlijk zeg dat eerste moment met me kindje wat een mooi
mannetje zo lief, zo klein, zo compleet en zoveel haar. Dit is een kindje van
mij dat is duidelijk :-). Ik zei enthousiast toen ik het gewicht hoorde
namelijk 3460 gram dat ik de weddenschap had gewonnen. Me man riep gelijk voor
de grap nou dan gaan we voor nummer vier, wha ha ha, dat was een één nul voor
hem ;-). Toch voelt het goed en compleet nu maar we hebben besloten onze keuze
over een jaar nog eens te bespreken. Is het goed zo dan laat mijn man zich
helpen, maar dat is niet iets om ons nu mee bezig te houden. Eerst eens
genieten van dit prachtige wonder :-).

Later werd ik weer niet goed en moest ik voor de derde
keer iets voor mijn bloeddruk hebben maar knapte ook snel weer op. De eerste
twee x dat ze vroegen me tenen te bewegen lukte dit niet terwijl ik dit echt
probeerde zo gek. Maar al snel kwam er toch iets beweging en toen ging het
snel. Ik had een morfine pomp waar ik op kon drukken als ik dit nodig had en
dit moest ik doen als het vervelend voelde omdat het beter was om een bloed
spiegel op te bouwen. Maar drie x gedrukt en verder om mijn spiegel dus ging
goed.

De volgende dag mocht me infuus en katheter er uit en
mocht ik douche. Ik voelde me goed dus dacht dat doe ik even maar ik stond toch
niet zo stevig op mijn benen als ik dacht. Dus natuurlijk wel gaan douche maar
rustig aan en maar even niet me haren wassen. Ik hoorde de verpleegkundige
tegen me man zeggen, nou u heb wel een diehard hoor echt een voorbeeld vrouw
:-). Eindelijk bevestiging dat ik zeg niet zomaar te piepen. Later zei nog een
andere zuster dit ook nog eens tegen me. De gyn kwam ook nog en drukte me op
mijn hart niet teveel te willen en niet te flink te zijn omdat ik echt nog wel
de terug slag zal krijgen. Maar zeg dat maar eens tegen een kersverse en
gelukkige moeder ;-). 

Toch doe ik mijn best het rustig aan te doen en doe dat
ook echt in mijn ogen. Al merkte ik toch wel de tweede avond na best veel
bezoek dat ik nu toch de morfine pomp fijn had gevonden en kreeg ook behoorlijk
naweeën. Maar ja die heb ik natuurlijk al die tijd niet zo gevoeld door de
morfine en het gelukkig zijn. De 
borstvoeding lijkt goed te gaan en had de tweede dag na het kolven al 6
en 4 cc wat goed schijnt te zijn. En dag drie worden ze al zwaar en vol. En
kleine Jimmy heeft ondertussen al vier keer gepoept en heeft goede plas luiers.
En wat mama het belangrijkste vind is dat hij tevreden is. Het is een kleine
hongerlap ;-) en wil vaak aan de borst en nu heb ik daar ook alle tijd voor
natuurlijk ;-).

Wel is hij door een beetje vruchtwater binnen te krijgen
wat misselijk en slikt veel en spuugt een beetje voeding terug. Hopen dat het
door het vruchtwater komt en dit niet het begin is van reflux want dat kan dus
ook. Maar goed alles is dus tot nu toe voorbeeldig gegaan dus laten we hopen
dat dit ook goed gaat komen.

Ik pruttel zelf nog behoorlijk en moet ook nog veel
hoesten, dat is minder voor de wond natuurlijk. Maar als je me vraagt hoe het
is gegaan over het algemeen. Dan zeg ik fantastisch en boven verwachting zo kan
het dus ook, ik weet niet wat me over komt en zou het echt duizend maal liever
doen als zo als ik mijn bevallingen vooral de tweede heb moeten mee maken. De
gyn gaf aan dat als wij ooit nog een kindje wilde dit weer zeker een
keizersnede moest worden, toen ik grapte zo kun je er wel tien krijgen :-).
Maar wha ha ha wij gaan eerst maar eens lekker genieten van kwik, kwek en kwak
;-).

Zelf ben ik helaas nu wel behoorlijk ziek geworden en
moest weer opgenomen worden in het ziekenhuis. Maar met strikte voorwaarde
mocht ik naar huis. Ik mag me niet zieker voelen, de koorts niet boven de 38 komen
en heb een drievoudige kuur gekregen en volledige bed rust moet ik houden.  Lukt dit niet moet ik als nog worden opgenomen
in het ziekenhuis. Daar krijg ik dan een infuus met een agressief middel
om  op te knappen en moet dan 3 dagen
blijven. Onder tussen gaat het wel iets beter maar nog niet veel en de koorts
rommelt nog steeds rond de 37,9 en ben echt een vaatdoek zo slap. Alleen douche
is al teveel en dan ga ik bijna onderuit. Hier baal ik zo van want echt de ks
nou dat is niets dan had ik nu lekker een klein stukje buiten kunnen lopen met
de kleine, boehoe hoe ik wil niet ziek zijn.

 Ondanks dit alles neemt het niet weg dat ik wel echt van
onze Jimmy geniet, het is zo heerlijk mannetje en zo tevreden. Maar ook een
kleine honger lap ;-). Als hij nachts 3 uurtjes slaapt is het veel maar dan ben
ik al blij. De borstvoeding loopt goed.

Jimmy zorgt wel dat het gestimuleerd blijft wha ha ha,
gelukkig. 

Liefs trotse mama