Schrikken

De titel zegt het al het was even behoorlijk schrikken.

Me oudste zoon had vannacht weer het stikkende spugen, hij bleef er bijna in en had het echt vreselijk benauwd. Me arme schat was helemaal in paniek en logische ook want hij had het echt heel zwaar en ik was al paraat om 112 te bellen. Gelukkig hoefde dat niet en ging hij braken en kon weer adem halen. Hij was gelukkig snel weer rustig en viel weer in slaap. Ik was er wel kapot van en heb hem nog lang stevig vast gehouden en kon niet meer stoppen met huilen. Die keer dat het toen bijna mis was gegaan staat me nog zo helder voor de geest. Toen ik weer terug ging naar bed vroeg me man of het wel met mij ging nou toen kreeg hij een echte huilbui over zich heen. Maar goed uit huilen en weer verder gaan, het heeft wel opgelucht moet ik eerlijk zeggen. En vandaag lijkt alles wel weer als van ouds. Ik ben heel dankbaar dat ik me ventje heb en ben vandaag extra lief voor hem. Dat was dus weer even flink schrikken terwijl je het niet meer verwacht.

Liefs, Ons