Zwanger en mis

Zwanger voelde ik me maar dat kan toch echt niet want ik het het merenaspiraaltje, dus bijna onmogelijk. Ik bestede er dus een aandacht aan en dacht me hormomen zijn in de war en je leeft gewoon verder. Ik voelde me niet lekker en was echt uitgeput maar goed er bleek een griepje in de weg te zitten en een voorhoofdontsteking dus kuurtje van een week, ook vind de ha dat ik oververmoeid ben. Toen begon ik ineens heftig te vloeien en dacht fijn ook dat er nog bij. Ik had erg veel buik en rug pijn en het leek wel wat op weeen. Ik had al een afpraak gemaakt bij de gynacoloog omdat het al niet helemaal goed voelde en ik de boel dus na wilde laten kijken. Dus dit bevestigde dat het een goede keuze was dat te doen. Toen ineens werd ik misselijk en liep echt ineens leeg het werd zwart voor me ogen en viel op de bank (daar vluchte ik naar toe). Ik bleef wazig en zwarte vlekken zien en voelde me elendig en ging maar even naar de toillet al zwabberend daar verloor ik ook stolsels. Ik heb de ha gebeld en die is langsgekomen om even te checken. Wat blijkt een andere verklaring heeft hij niet, IK WAS TOCH ZWANGER en dit was dus duidelijk de miskraam. Bijna een jaar na dat me tweede zoontje is geboren. Het gebeurt 1 op de 1000 vrouwen wel eens en ik ben dus de sigaar. Ik voel me verward vooral omdat ik heel graag nog een kindje wil. Nu is daar het moment niet voor en is me lijf er ook nog niet klaar voor en dit vertraagd het proces nog wat. Dus nee dit konden we absoluut niet denken of verwachten en was dus zeker niet geplant. Wel ben ik nu emotioneel en voelt het als of ik net bevallen ben alleen geen kindje. En de vraag is moet de menena spiaal eruit want betrouwbaar blijkt hij niet wel gek want de pil was dat wel altijd. Was het daardoor ook gebeurd en was het dan blijven zitten omdat er niets in me baarmoeder zit om het af te stoten, allemaal vragen die er niet toe doen, het is zo. Heb af en toe nog een beetje na weeen en het vloeiend word al minder nu de klap nog een plekje geven want dat voel nu best wel zo. Na me eerste zoontje is het toen ook een keer mis gegaan maar dat kon ik veel makkelijker een plekje geven, misschien omdat ik toen na een maand alweer zwanger was wat nu me zoontje is die al bijna weer een jaar word. Alles komt ook weer terug bij mij als me kindje een jaar word dat speelt denk ik ook wel mee. Ach nog een weekje bijkomen en dan wil ik gewoon alles weer gaan doen, werken, sporten enz, het leven gaat door. Een voordeel is dat hierdoor me man wel open staat voor een derde kindje in de verre toekomst (2 a 3 jaar) het doet hem toch best veel. Wat een bizar verhaal he?