Update Gastric Bypass

Nou zoals al eerder aangegeven had ik een intake gesprek voor een gastric bypass ofwel maagverkleining. Dit zou eigenlijk 6 februari in Eindhoven zijn maar omdat ik zo moe ben en dat voor ons best een stukkie rijden is en ik alleen zou moeten, durfde ik het niet aan. 1,5 uur heenrijden, 4 uur gesprekken daar, 1,5 tot 2 uur terugrijden(ivm file etc..)

Nee dat was me een beetje teveel. Dus ik heb de afspraak verzet naar vandaag, in Velp. Vlakbij ons en dus een flinke hap aan reistijd minder. Erg prettig. Achteraf maar goed dat ik niet ben gaan rijden, ik voel me nu al als een vaatdoek door alle gesprekken, laat staan dan nog 1,5 uur rijden. Pff...

Het was best heftig, of nou ja, intensief. Er komen dingen naar boven waarvan je denkt... Hmmm ik weet nou niet of ik dit met jou wil bespreken eigenlijk. Maar het is voor het goede doel, dus alles op tafel gegooid en gezegd hoe ik er tegenover sta. 

Arts, psycholoog, dietist en bewegingsdeskundige. Ik heb eigenlijk van iedereen het compliment gekregen dat ik zo positief denk en dat dat erg goed is. Het bevordert het proces goed. Heb voor mijn 'conditie' moeten fietsen. Wel 6 hele minuten, wat een opgave ;) Een piece ook cookie dus, hartslag nauwelijks verhoogd en de weerstand op standje orkaan-in-nederland. Best heel netjes dus. Zo vond ook die mevrouw dat het erg goed was. Gemiddelde hartslag na deze inspanning was 115. Bloeddruk was 110/65. Ook prima dus en eigenlijk voor iemand van mijn gewicht laag. Dat hadden ze niet verwacht, maar maakt de omstandigheden om de operatie toegewezen te krijgen wel groter omdat ik lichamelijk 'gezond' ben. 

Eetpatroon was volgens de dietiste meer dan prima. Ik mocht zelfs nog wel wat meer eten. Helemaal goed dus. 

Psycholoog vroeg gemene dingen, heb daar ook wel even een traantje gelaten maar dat geeft natuurlijk niks. Die man is wel wat gewend en weet dondersgoed hoe ik in elkaar steek. Liet hij dan ook duidelijk merken haha, ik kon er wel om lachen. Hij vond me een geboren psychologe. Misschien moet ik daar maar wat mee gaan doen als ik me beter voel? (hmmm...)

Arts vond me er goed uitzien en het was volgens haar niet overdreven. Had in elk geval niet de symptomen die de meeste mensen met 'veel overgewicht' hebben, zoals extreem veel vocht vasthouden(helemaal niks!yay!), verklevingen op de nieren(dubbel yay!), overbeharing(oh men, dat lijkt me echt heel erg als vrouw zijnde...). Hart en longen waren in orde. Helemaal yay dus!

Ik sta er positief in en heb aangegeven dat het voor mij niet alleen om de kilo's gaat. Natuurlijk is dat erg belangrijk, maar ik ga er lichamelijk en geestelijk ook op vooruit als dit doorgaat. Mijn zelfbeeld zal beter worden, ik zal me nóg beter kunnen bewegen(ik heb niet zoveel moeite met me te verplaatsen of gewrichtspijnen en dergelijke) en het is een veel beter lijf om voor een beebje te gaan. 

Vooral de arts en de bewegingsdeskundige waren het daar echt mee eens en vonden de situatie die ik heb uitgelegd(waar ik hier liever niet 'openbaar' op in wil gaan..) erg wrang en snapten me goed.

De bewegingsdeskundige omschreef me als iemand die heel graag wil maar waarbij iets in de weg zit waardoor ik er maar niet kom. Iemand die gedreven is en alle hulp aangrijpt, zolang ze maar kan komen waar ze wil. 

Deze mensen hebben duidelijk meer mensen gesproken haha! Mensenkennis te over.

Al met al ben ik positief, ik zie het wel. Alles wat eruit komt gaat me helpen. Natuurlijk zou ik balen als ik de operatie niet zou krijgen en te horen zou krijgen dat ik alles zelf moet doen met een beetje hulp. Maar ook dan krijg ik hulp en moet er wat uit gaan komen. 

Positiever dan dit kan ik niet worden denk ik.. En het voelt goed! Mijn vent merkt het aan me, ik voel me beter en heb meer energie. Ik val niet meer in slaap 's middags en dat is voor mij een stuk beter!

Liefs, Madita